| سوره 13 | سوره مبارکه الرعد | صفحه 249 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| المر ۚ تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ ۗ وَالَّذِي أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ الْحَقُّ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يُؤْمِنُونَ (1) |
| المر (رمزي بين خدا و رسول است) اين است آيات کتاب خدا و قرآني که به حق و راستي بر تو از جانب پروردگارت نازل گرديد و ليکن اکثر مردمان به آن ايمان نمي‌آورند. (1) |
| اللَّهُ الَّذِي رَفَعَ السَّمَاوَاتِ بِغَيْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَهَا ۖ ثُمَّ اسْتَوَىٰ عَلَى الْعَرْشِ ۖ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ ۖ كُلٌّ يَجْرِي لِأَجَلٍ مُسَمًّى ۚ يُدَبِّرُ الْأَمْرَ يُفَصِّلُ الْآيَاتِ لَعَلَّكُمْ بِلِقَاءِ رَبِّكُمْ تُوقِنُونَ (2) |
| خداست آن ذات پاکي که آسمانها را چنان که مي‌نگريد بي‌ستون برافراشت آن‌گاه بر عرش (قدرت بر وجود کل) قرار گرفت و خورشيد و ماه را مسخّر اراده خود ساخت که هر کدام در وقت خاص به گردش آيند، امر عالم را منظم مي‌سازد و آيات (قدرت) را با دلايلي مفصل بيان مي‌دارد، باشد که شما به ملاقات پروردگار خود يقين کنيد. (2) |
| وَهُوَ الَّذِي مَدَّ الْأَرْضَ وَجَعَلَ فِيهَا رَوَاسِيَ وَأَنْهَارًا ۖ وَمِنْ كُلِّ الثَّمَرَاتِ جَعَلَ فِيهَا زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ ۖ يُغْشِي اللَّيْلَ النَّهَارَ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ (3) |
| و اوست خدايي که بساط زمين را بگسترد و در آن کوهها برافراشت و نهرها جاري ساخت و از هرگونه ميوه يک جفت پديد آورد، شب تار را به روز روشن بپوشاند، همانا در اين امور متفکران را دلايلي روشن (بر قدرت آفريدگار) است. (3) |
| وَفِي الْأَرْضِ قِطَعٌ مُتَجَاوِرَاتٌ وَجَنَّاتٌ مِنْ أَعْنَابٍ وَزَرْعٌ وَنَخِيلٌ صِنْوَانٌ وَغَيْرُ صِنْوَانٍ يُسْقَىٰ بِمَاءٍ وَاحِدٍ وَنُفَضِّلُ بَعْضَهَا عَلَىٰ بَعْضٍ فِي الْأُكُلِ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ (4) |
| و در زمين قطعاتي مجاور و متصل است (که آثار هر قطعه مباين قطعه ديگر است) زميني براي تاکستان و باغ انگور قابل است، و يک جا براي زراعت غلاّت، و زميني براي نخلستان آن هم نخلهاي گوناگون که همه با يک آب مشروب مي‌شوند ولي ما بعضي را در نوع ميوه بر بعضي برتري مي‌دهيم، و اين امور عاقلان را ادلّه واضحي (بر حکمت صانع) است. (4) |
| ۞ وَإِنْ تَعْجَبْ فَعَجَبٌ قَوْلُهُمْ أَإِذَا كُنَّا تُرَابًا أَإِنَّا لَفِي خَلْقٍ جَدِيدٍ ۗ أُولَٰئِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ ۖ وَأُولَٰئِكَ الْأَغْلَالُ فِي أَعْنَاقِهِمْ ۖ وَأُولَٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (5) |
| و اگر تو را جاي تعجب (به کار منکران) است عجب قول منکران معاد است که مي‌گويند: آيا ما چون خاک شديم باز از نو خلق خواهيم شد؟ اينان هستند که به خداي خود کافر شدند و هم اينان زنجيرها (ي قهر و عذاب) بر گردن دارند و هم اينان اصحاب دوزخند و در آن هميشه معذبند. (5) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |