| سوره 4 | سوره مبارکه النساء | صفحه 77 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| يَا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُمْ مِنْ نَفْسٍ وَاحِدَةٍ وَخَلَقَ مِنْهَا زَوْجَهَا وَبَثَّ مِنْهُمَا رِجَالًا كَثِيرًا وَنِسَاءً ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ الَّذِي تَسَاءَلُونَ بِهِ وَالْأَرْحَامَ ۚ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلَيْكُمْ رَقِيبًا (1) |
| اي مردم، بترسيد از پروردگار خود، آن خدايي که همه شما را از يک تن بيافريد و هم از آن، جفت او را خلق کرد و از آن دو تن خلقي بسيار در اطراف عالم از مرد و زن پراکند، و بترسيد از آن خدايي که به نام او از يکديگر مسئلت و درخواست مي‌کنيد و درباره ارحام کوتاهي نکنيد، که خدا مراقب اعمال شماست. (1) |
| وَآتُوا الْيَتَامَىٰ أَمْوَالَهُمْ ۖ وَلَا تَتَبَدَّلُوا الْخَبِيثَ بِالطَّيِّبِ ۖ وَلَا تَأْكُلُوا أَمْوَالَهُمْ إِلَىٰ أَمْوَالِكُمْ ۚ إِنَّهُ كَانَ حُوبًا كَبِيرًا (2) |
| و اموال يتيمان را پس از بلوغ به دست آنها دهيد، و مال بد و نامرغوب خود را به مرغوب (آنها) تبديل نکنيد و اموال آنان را به ضميمه اموال خود مخوريد، که اين گناهي بس بزرگ است. (2) |
| وَإِنْ خِفْتُمْ أَلَّا تُقْسِطُوا فِي الْيَتَامَىٰ فَانْكِحُوا مَا طَابَ لَكُمْ مِنَ النِّسَاءِ مَثْنَىٰ وَثُلَاثَ وَرُبَاعَ ۖ فَإِنْ خِفْتُمْ أَلَّا تَعْدِلُوا فَوَاحِدَةً أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ ۚ ذَٰلِكَ أَدْنَىٰ أَلَّا تَعُولُوا (3) |
| و اگر بترسيد که مبادا درباره يتيمان (ازدواج با دختران يتيم) مراعات عدل نکنيد پس آن کس از زنان را به نکاح خود درآريد که شما را نيکو (و مناسب با عدالت) است: دو يا سه يا چهار (نه بيشتر) و اگر بترسيد که (چون زنان متعدّد گيريد) راه عدالت نپيموده و به آنها ستم مي‌کنيد پس تنها يک زن اختيار کنيد و يا چنانچه کنيزي داريد به آن اکتفا کنيد، که اين نزديکتر به عدالت و ترک ستمکاري است. (3) |
| وَآتُوا النِّسَاءَ صَدُقَاتِهِنَّ نِحْلَةً ۚ فَإِنْ طِبْنَ لَكُمْ عَنْ شَيْءٍ مِنْهُ نَفْسًا فَكُلُوهُ هَنِيئًا مَرِيئًا (4) |
| و مهر زنان را در کمال رضايت به آنها بپردازيد، پس اگر چيزي از مهر خود را از روي رضا و خشنودي به شما بخشيدند، از آن برخوردار شويد که شما را حلال و گوارا خواهد بود. (4) |
| وَلَا تُؤْتُوا السُّفَهَاءَ أَمْوَالَكُمُ الَّتِي جَعَلَ اللَّهُ لَكُمْ قِيَامًا وَارْزُقُوهُمْ فِيهَا وَاكْسُوهُمْ وَقُولُوا لَهُمْ قَوْلًا مَعْرُوفًا (5) |
| و اموالي که خدا قوام زندگي شما را به آن مقرّر داشته به تصرّف سفيهان ندهيد و از مالشان نفقه و لباس به آنها دهيد و با آنان سخن نيکو و دلپسند گوييد. (5) |
| وَابْتَلُوا الْيَتَامَىٰ حَتَّىٰ إِذَا بَلَغُوا النِّكَاحَ فَإِنْ آنَسْتُمْ مِنْهُمْ رُشْدًا فَادْفَعُوا إِلَيْهِمْ أَمْوَالَهُمْ ۖ وَلَا تَأْكُلُوهَا إِسْرَافًا وَبِدَارًا أَنْ يَكْبَرُوا ۚ وَمَنْ كَانَ غَنِيًّا فَلْيَسْتَعْفِفْ ۖ وَمَنْ كَانَ فَقِيرًا فَلْيَأْكُلْ بِالْمَعْرُوفِ ۚ فَإِذَا دَفَعْتُمْ إِلَيْهِمْ أَمْوَالَهُمْ فَأَشْهِدُوا عَلَيْهِمْ ۚ وَكَفَىٰ بِاللَّهِ حَسِيبًا (6) |
| يتيمان را آزمايش کنيد تا هنگامي که بالغ شده و قدرت بر نکاح پيدا کنند آن‌گاه اگر آنها را دانا به درک مصالح زندگي خود يافتيد اموالشان را به آنها باز دهيد، و به اسراف و عجله مال آنها را حيف و ميل مکنيد بدين انديشه که مبادا بزرگ شوند (و اموالشان را از شما بگيرند). و هر کس (از اولياء يتيم) داراست (از تصرف در مال او) خودداري کند، و هر که فقير است (در مقابل نگهباني او از مال يتيم) به قدر متعارف ارتزاق کند، پس آن‌گاه که مالشان را به آنها رد کرديد بايد بر ردّ مال بر آنها گواه گيريد، و گواهي خدا براي محاسبه خلق کافي است. (6) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |