| سوره 10 | سوره مبارکه يونس | صفحه 208 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| الر ۚ تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْحَكِيمِ (1) |
| الر (از اسرار وحي الهي است) اين است آيات الهي که به حقّ و راستي گوياست. (1) |
| أَكَانَ لِلنَّاسِ عَجَبًا أَنْ أَوْحَيْنَا إِلَىٰ رَجُلٍ مِنْهُمْ أَنْ أَنْذِرِ النَّاسَ وَبَشِّرِ الَّذِينَ آمَنُوا أَنَّ لَهُمْ قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَ رَبِّهِمْ ۗ قَالَ الْكَافِرُونَ إِنَّ هَٰذَا لَسَاحِرٌ مُبِينٌ (2) |
| آيا مردم تعجب کردند از اينکه ما يکي از افراد آنها را به وحي و رسالت خود برگزيديم (و گفتيم) که خلق را (از عذاب قيامت) بترسان و مؤمنان را بشارت ده که به راستي مقامشان نزد خدا رفيع است! کافران گفتند: اين شخص ساحري آشکار است. (2) |
| إِنَّ رَبَّكُمُ اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَىٰ عَلَى الْعَرْشِ ۖ يُدَبِّرُ الْأَمْرَ ۖ مَا مِنْ شَفِيعٍ إِلَّا مِنْ بَعْدِ إِذْنِهِ ۚ ذَٰلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ ۚ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ (3) |
| خالق و پروردگار شما به حقيقت خداست که جهان را از آسمانها و زمين در شش روز (يعني مقدار زمان شش روز يا شش مرتبه وجودي) خلق فرمود. آن گاه ذات مقدسش بر عرش فرمانروايي قرار گرفت، امر آفرينش را نيکو ترتيب مي‌دهد، هيچ کس شفيع و واسطه جز به رخصت او نخواهد بود، چنين خدايي به حقيقت پروردگار شماست، او را به يگانگي پرستيد، چرا متذکر نمي‌شويد؟ (3) |
| إِلَيْهِ مَرْجِعُكُمْ جَمِيعًا ۖ وَعْدَ اللَّهِ حَقًّا ۚ إِنَّهُ يَبْدَأُ الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ لِيَجْزِيَ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ بِالْقِسْطِ ۚ وَالَّذِينَ كَفَرُوا لَهُمْ شَرَابٌ مِنْ حَمِيمٍ وَعَذَابٌ أَلِيمٌ بِمَا كَانُوا يَكْفُرُونَ (4) |
| بازگشت شما همه به سوي او خواهد بود، اين به حقيقت وعده خداست که او در اول، خلق را مي‌آفريند و آن‌گاه (به سوي خود) بر مي‌گرداند تا آنان را که ايمان آورده و عمل صالح کردند به عدل و احسان، ثواب و جزاي خير دهد و آنان که کافر شدند به کيفر کفرشان به شرابي از آب جوشان دوزخ و عذابي دردناک معذّب خواهند گشت. (4) |
| هُوَ الَّذِي جَعَلَ الشَّمْسَ ضِيَاءً وَالْقَمَرَ نُورًا وَقَدَّرَهُ مَنَازِلَ لِتَعْلَمُوا عَدَدَ السِّنِينَ وَالْحِسَابَ ۚ مَا خَلَقَ اللَّهُ ذَٰلِكَ إِلَّا بِالْحَقِّ ۚ يُفَصِّلُ الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ (5) |
| اوست خدايي که آفتاب را رخشان و ماه را تابان فرمود و سير ماه را در منازلي معين کرد تا بدين واسطه شماره سنوات و حساب ايام را بدانيد. اينها را خدا جز به حق نيافريده. خدا آيات خود را براي اهل علم و معرفت مفصل بيان مي‌کند. (5) |
| إِنَّ فِي اخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ وَمَا خَلَقَ اللَّهُ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَتَّقُونَ (6) |
| به حقيقت در رفت و آمد شب و روز و در هر چيزي که خدا در آسمانها و زمين خلق فرموده براي اهل خرد و تقوا علامت و نشانه‌ها (ي قدرت خدا) پديدار است. (6) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |