| سوره 7 | سوره مبارکه الاعراف | صفحه 163 |
|
| وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَىٰ آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَفَتَحْنَا عَلَيْهِمْ بَرَكَاتٍ مِنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ وَلَٰكِنْ كَذَّبُوا فَأَخَذْنَاهُمْ بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ (96) |
| و اگر اهل شهرها و آباديها، ايمان مي آوردند و تقوا پيشه ميکردند، برکات آسمان و زمين را بر آنها ميگشوديم، ولي (آنها حق را) تکذيب کردند، ما هم آنان را به کيفر اعمالشان مجازات کرديم. (96) |
| أَفَأَمِنَ أَهْلُ الْقُرَىٰ أَنْ يَأْتِيَهُمْ بَأْسُنَا بَيَاتًا وَهُمْ نَائِمُونَ (97) |
| آيا اهل اين آباديها، از اين ايمنند که عذاب ما شبانه به سراغ آنها بيايد در حالي که در خواب باشند؟! (97) |
| أَوَأَمِنَ أَهْلُ الْقُرَىٰ أَنْ يَأْتِيَهُمْ بَأْسُنَا ضُحًى وَهُمْ يَلْعَبُونَ (98) |
| آيا اهل اين آباديها، از اين ايمنند که عذاب ما هنگام روز به سراغشان بيايد در حالي که سرگرم بازي هستند؟! (98) |
| أَفَأَمِنُوا مَكْرَ اللَّهِ ۚ فَلَا يَأْمَنُ مَكْرَ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْخَاسِرُونَ (99) |
| آيا آنها خود را از مکر الهي در امان ميدانند؟! در حالي که جز زيانکاران، خود را از مکر (و مجازات) خدا ايمن نميدانند! (99) |
| أَوَلَمْ يَهْدِ لِلَّذِينَ يَرِثُونَ الْأَرْضَ مِنْ بَعْدِ أَهْلِهَا أَنْ لَوْ نَشَاءُ أَصَبْنَاهُمْ بِذُنُوبِهِمْ ۚ وَنَطْبَعُ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لَا يَسْمَعُونَ (100) |
| آيا کساني که وارث روي زمين بعد از صاحبان آن ميشوند، عبرت نميگيرند که اگر بخواهيم، آنها را نيز به گناهانشان هلاک ميکنيم، و بر دلهايشان مهر مينهيم تا (صداي حق را) نشنوند؟! (100) |
| تِلْكَ الْقُرَىٰ نَقُصُّ عَلَيْكَ مِنْ أَنْبَائِهَا ۚ وَلَقَدْ جَاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ فَمَا كَانُوا لِيُؤْمِنُوا بِمَا كَذَّبُوا مِنْ قَبْلُ ۚ كَذَٰلِكَ يَطْبَعُ اللَّهُ عَلَىٰ قُلُوبِ الْكَافِرِينَ (101) |
| اينها، شهرها و آباديهايي است که قسمتي از اخبار آن را براي تو شرح ميدهيم، پيامبرانشان دلايل روشن براي آنان آوردند، (ولي آنها چنان لجوج بودند که) به آنچه قبلا تکذيب کرده بودند، ايمان نمي آوردند! اينگونه خداوند بر دلهاي کافران مهر مينهد (و بر اثر لجاجت و ادامه گناه، حس تشخيصشان را سلب ميکند)! (101) |
| وَمَا وَجَدْنَا لِأَكْثَرِهِمْ مِنْ عَهْدٍ ۖ وَإِنْ وَجَدْنَا أَكْثَرَهُمْ لَفَاسِقِينَ (102) |
| و بيشتر آنها را بر سر پيمان خود نيافتيم، (بلکه) اکثر آنها را فاسق و گنهکار يافتيم! (102) |
| ثُمَّ بَعَثْنَا مِنْ بَعْدِهِمْ مُوسَىٰ بِآيَاتِنَا إِلَىٰ فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَظَلَمُوا بِهَا ۖ فَانْظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُفْسِدِينَ (103) |
| سپس بدنبال آنها [= پيامبران پيشين] موسي را با آيات خويش به سوي فرعون و اطرافيان او فرستاديم، اما آنها (با عدم پذيرش)، به آن (آيات) ظلم کردند. ببين عاقبت مفسدان چگونه بود! (103) |
| وَقَالَ مُوسَىٰ يَا فِرْعَوْنُ إِنِّي رَسُولٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِينَ (104) |
| و موسي گفت: (اي فرعون! من فرستادهاي از سوي پروردگار جهانيانم. (104) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |