| سوره 7 | سوره مبارکه الاعراف | صفحه 172 |
|
| وَإِذْ قَالَتْ أُمَّةٌ مِنْهُمْ لِمَ تَعِظُونَ قَوْمًا ۙ اللَّهُ مُهْلِكُهُمْ أَوْ مُعَذِّبُهُمْ عَذَابًا شَدِيدًا ۖ قَالُوا مَعْذِرَةً إِلَىٰ رَبِّكُمْ وَلَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ (164) |
| و (به ياد آر) هنگامي را که گروهي از آنها (به گروه ديگر) گفتند: (چرا جمعي (گنهکار) را اندرز ميدهيد که سرانجام خداوند آنها را هلاک خواهد کرد، يا به عذاب شديدي گرفتار خواهد ساخت؟! (آنها را به حال خود واگذاريد تا نابود شوند!)) گفتند: ((اين اندرزها،) براي اعتذار (و رفع مسووليت) در پيشگاه پروردگار شماست، بعلاوه شايد آنها (بپذيرند، و از گناه باز ايستند، و) تقوا پيشه کنند!) (164) |
| فَلَمَّا نَسُوا مَا ذُكِّرُوا بِهِ أَنْجَيْنَا الَّذِينَ يَنْهَوْنَ عَنِ السُّوءِ وَأَخَذْنَا الَّذِينَ ظَلَمُوا بِعَذَابٍ بَئِيسٍ بِمَا كَانُوا يَفْسُقُونَ (165) |
| اما هنگامي که تذکراتي را که به آنها داده شده بود فراموش کردند، (لحظه عذاب فرا رسيد، و) نهيکنندگان از بدي را رهايي بخشيديم، و کساني را که ستم کردند، بخاطر نافرمانيشان به عذاب شديدي گرفتار ساختيم. (165) |
| فَلَمَّا عَتَوْا عَنْ مَا نُهُوا عَنْهُ قُلْنَا لَهُمْ كُونُوا قِرَدَةً خَاسِئِينَ (166) |
| (آري،) هنگامي که در برابر آنچه از آن نهي شده بودند سرکشي کردند، به آنها گفتيم: (به شکل ميمونهايي طردشده در آييد!) (166) |
| وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكَ لَيَبْعَثَنَّ عَلَيْهِمْ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ مَنْ يَسُومُهُمْ سُوءَ الْعَذَابِ ۗ إِنَّ رَبَّكَ لَسَرِيعُ الْعِقَابِ ۖ وَإِنَّهُ لَغَفُورٌ رَحِيمٌ (167) |
| و (نيز به خاطر بياور) هنگامي را که پروردگارت اعلام کرد: تا دامنه قيامت، کسي را بر آنها مسلط خواهد ساخت که همواره آنها را در عذاب سختي قرار دهد، زيرا پروردگارت مجازاتش سريع، (و در عين حال، نسبت به توبهکاران) آمرزنده و مهربان است. (167) |
| وَقَطَّعْنَاهُمْ فِي الْأَرْضِ أُمَمًا ۖ مِنْهُمُ الصَّالِحُونَ وَمِنْهُمْ دُونَ ذَٰلِكَ ۖ وَبَلَوْنَاهُمْ بِالْحَسَنَاتِ وَالسَّيِّئَاتِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ (168) |
| و آنها را در زمين بصورت گروه هايي، پراکنده ساختيم، گروهي از آنها صالح، و گروهي ناصالحند. و آنها را با نيکيها و بديها آزموديم، شايد بازگردند! (168) |
| فَخَلَفَ مِنْ بَعْدِهِمْ خَلْفٌ وَرِثُوا الْكِتَابَ يَأْخُذُونَ عَرَضَ هَٰذَا الْأَدْنَىٰ وَيَقُولُونَ سَيُغْفَرُ لَنَا وَإِنْ يَأْتِهِمْ عَرَضٌ مِثْلُهُ يَأْخُذُوهُ ۚ أَلَمْ يُؤْخَذْ عَلَيْهِمْ مِيثَاقُ الْكِتَابِ أَنْ لَا يَقُولُوا عَلَى اللَّهِ إِلَّا الْحَقَّ وَدَرَسُوا مَا فِيهِ ۗ وَالدَّارُ الْآخِرَةُ خَيْرٌ لِلَّذِينَ يَتَّقُونَ ۗ أَفَلَا تَعْقِلُونَ (169) |
| پس از آنها، فرزنداني جاي آنها را گرفتند که وارث کتاب (آسماني، تورات) شدند، (اما با اين حال،) متاع اين دنياي پست را گرفته، (بر اطاعت فرمان خدا ترجيح ميدهند) و ميگويند: ((اگر ما گنهکاريم توبه ميکنيم و) بزودي بخشيده خواهيم شد!) اما اگر متاع ديگري همانند آن به دستشان بيفتد، آن را (نيز) ميگيرند، (و باز حکم خدا را پشت سر ميافکنند. ) آيا پيمان کتاب (خدا) از آنها گرفته نشده که بر خدا (دروغ نبندند، و) جز حق نگويند، و آنان بارها آنرا خوانده اند؟! و سراي آخرت براي پرهيزگاران بهتر است، آيا نميفهميد؟! (169) |
| وَالَّذِينَ يُمَسِّكُونَ بِالْكِتَابِ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ إِنَّا لَا نُضِيعُ أَجْرَ الْمُصْلِحِينَ (170) |
| و آنها که به کتاب (خدا) تمسک جويند، و نماز را برپا دارند، (پاداش بزرگي خواهند داشت، زيرا) ما پاداش مصلحان را ضايع نخواهيم کرد! (170) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |