| سوره 9 | سوره مبارکه التوبة | صفحه 195 |
|
| لَقَدِ ابْتَغَوُا الْفِتْنَةَ مِنْ قَبْلُ وَقَلَّبُوا لَكَ الْأُمُورَ حَتَّىٰ جَاءَ الْحَقُّ وَظَهَرَ أَمْرُ اللَّهِ وَهُمْ كَارِهُونَ (48) |
| آنها پيش از اين (نيز) در پي فتنهانگيزي بودند، و کارها را بر تو دگرگون ساختند (و به هم ريختند)، تا آن که حق فرا رسيد، و فرمان خدا آشکار گشت (و پيروز شديد)، در حالي که آنها کراهت داشتند. (48) |
| وَمِنْهُمْ مَنْ يَقُولُ ائْذَنْ لِي وَلَا تَفْتِنِّي ۚ أَلَا فِي الْفِتْنَةِ سَقَطُوا ۗ وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمُحِيطَةٌ بِالْكَافِرِينَ (49) |
| بعضي از آنها ميگويند: (به ما اجازه ده (تا در جهاد شرکت نکنيم)، و ما را به گناه نيفکن)! آگاه باشيد آنها (هم اکنون) در گناه سقوط کرده اند، و جهنم، کافران را احاطه کرده است! (49) |
| إِنْ تُصِبْكَ حَسَنَةٌ تَسُؤْهُمْ ۖ وَإِنْ تُصِبْكَ مُصِيبَةٌ يَقُولُوا قَدْ أَخَذْنَا أَمْرَنَا مِنْ قَبْلُ وَيَتَوَلَّوْا وَهُمْ فَرِحُونَ (50) |
| هرگاه نيکي به تو رسد، آنها را ناراحت ميکند، و اگر مصيبتي به تو رسد، ميگويند: (ما تصميم خود را از پيش گرفتهايم. ) و بازميگردند در حالي که خوشحالند! (50) |
| قُلْ لَنْ يُصِيبَنَا إِلَّا مَا كَتَبَ اللَّهُ لَنَا هُوَ مَوْلَانَا ۚ وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ (51) |
| بگو: (هيچ حادثهاي براي ما رخ نميدهد، مگر آنچه خداوند براي ما نوشته و مقرر داشته است، او مولا (و سرپرست) ماست، و مومنان بايد تنها بر خدا توکل کنند!) (51) |
| قُلْ هَلْ تَرَبَّصُونَ بِنَا إِلَّا إِحْدَى الْحُسْنَيَيْنِ ۖ وَنَحْنُ نَتَرَبَّصُ بِكُمْ أَنْ يُصِيبَكُمُ اللَّهُ بِعَذَابٍ مِنْ عِنْدِهِ أَوْ بِأَيْدِينَا ۖ فَتَرَبَّصُوا إِنَّا مَعَكُمْ مُتَرَبِّصُونَ (52) |
| بگو: (آيا درباره ما، جز يکي از دو نيکي را انتظار داريد؟!(: يا پيروزي يا شهادت) ولي ما انتظار داريم که خداوند، عذابي از سوي خودش (در آن جهان) به شما برساند، يا (در اين جهان) به دست ما (مجازات شويد) اکنون که چنين است، شما انتظار بکشيد، ما هم با شما انتظار ميکشيم!) (52) |
| قُلْ أَنْفِقُوا طَوْعًا أَوْ كَرْهًا لَنْ يُتَقَبَّلَ مِنْكُمْ ۖ إِنَّكُمْ كُنْتُمْ قَوْمًا فَاسِقِينَ (53) |
| بگو: (انفاق کنيد، خواه از روي ميل باشد يا اکراه، هرگز از شما پذيرفته نميشود، چرا که شما قوم فاسقي بوديد!) (53) |
| وَمَا مَنَعَهُمْ أَنْ تُقْبَلَ مِنْهُمْ نَفَقَاتُهُمْ إِلَّا أَنَّهُمْ كَفَرُوا بِاللَّهِ وَبِرَسُولِهِ وَلَا يَأْتُونَ الصَّلَاةَ إِلَّا وَهُمْ كُسَالَىٰ وَلَا يُنْفِقُونَ إِلَّا وَهُمْ كَارِهُونَ (54) |
| هيچ چيز مانع قبول انفاقهاي آنها نشد، جز اينکه آنها به خدا و پيامبرش کافر شدند، و نماز بجا نمي آورند جز با کسالت، و انفاق نميکنند مگر با کراهت! (54) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |