| سوره 9 | سوره مبارکه التوبة | صفحه 201 |
|
| رَضُوا بِأَنْ يَكُونُوا مَعَ الْخَوَالِفِ وَطُبِعَ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لَا يَفْقَهُونَ (87) |
| (آري،) آنها راضي شدند که با متخلفان باشند، و بر دلهايشان مهر نهاده شده، از اين رو (چيزي) نميفهمند! (87) |
| لَٰكِنِ الرَّسُولُ وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ جَاهَدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ ۚ وَأُولَٰئِكَ لَهُمُ الْخَيْرَاتُ ۖ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (88) |
| ولي پيامبر و کساني که با او ايمان آوردند، با اموال و جانهايشان جهاد کردند، و همه نيکيها براي آنهاست، و آنها همان رستگارانند! (88) |
| أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا ۚ ذَٰلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (89) |
| خداوند براي آنها باغهايي از بهشت فراهم ساخته که نهرها از زير درختانش جاري است، جاودانه در آن خواهند بود، و اين است رستگاري (و پيروزي) بزرگ! (89) |
| وَجَاءَ الْمُعَذِّرُونَ مِنَ الْأَعْرَابِ لِيُؤْذَنَ لَهُمْ وَقَعَدَ الَّذِينَ كَذَبُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ ۚ سَيُصِيبُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (90) |
| و عذرآورندگان از اعراب، (نزد تو) آمدند که به آنها اجازه (عدم شرکت در جهاد) داده شود، و آنها که به خدا و پيامبرش دروغ گفتند، (بدون هيچ عذري در خانه خود) نشستند، بزودي به کساني از آنها که مخالفت کردند (و معذور نبودند)، عذاب دردناکي خواهد رسيد! (90) |
| لَيْسَ عَلَى الضُّعَفَاءِ وَلَا عَلَى الْمَرْضَىٰ وَلَا عَلَى الَّذِينَ لَا يَجِدُونَ مَا يُنْفِقُونَ حَرَجٌ إِذَا نَصَحُوا لِلَّهِ وَرَسُولِهِ ۚ مَا عَلَى الْمُحْسِنِينَ مِنْ سَبِيلٍ ۚ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ (91) |
| بر ضعيفان و بيماران و آنها که وسيلهاي براي انفاق (در راه جهاد) ندارند، ايرادي نيست (که در ميدان جنگ شرکت نجويند،) هرگاه براي خدا و رسولش خيرخواهي کنند (،و از آنچه در توان دارند، مضايقه ننمايند). بر نيکوکاران راه مواخذه نيست، و خداوند آمرزنده و مهربان است! (91) |
| وَلَا عَلَى الَّذِينَ إِذَا مَا أَتَوْكَ لِتَحْمِلَهُمْ قُلْتَ لَا أَجِدُ مَا أَحْمِلُكُمْ عَلَيْهِ تَوَلَّوْا وَأَعْيُنُهُمْ تَفِيضُ مِنَ الدَّمْعِ حَزَنًا أَلَّا يَجِدُوا مَا يُنْفِقُونَ (92) |
| و (نيز) ايرادي نيست بر آنها که وقتي نزد تو آمدند که آنان را بر مرکبي (براي جهاد) سوار کني، گفتي: (مرکبي که شما را بر آن سوار کنم، ندارم!) (از نزد تو) بازگشتند در حالي که چشمانشان از اندوه اشکبار بود، زيرا چيزي نداشتند که در راه خدا انفاق کنند (و با آن به ميدان بروند) (92) |
| ۞ إِنَّمَا السَّبِيلُ عَلَى الَّذِينَ يَسْتَأْذِنُونَكَ وَهُمْ أَغْنِيَاءُ ۚ رَضُوا بِأَنْ يَكُونُوا مَعَ الْخَوَالِفِ وَطَبَعَ اللَّهُ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ (93) |
| راه مواخذه تنها به روي کساني باز است که از تو اجازه ميخواهند در حالي که توانگرند، (و امکانات کافي براي جهاد دارند،) آنها راضي شدند که با متخلفان [= زنان و کودکان و بيماران] بمانند، و خداوند بر دلهايشان مهر نهاده، به همين جهت چيزي نميدانند! (93) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |