| سوره 10 | سوره مبارکه يونس | صفحه 212 |
|
| ۞ لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا الْحُسْنَىٰ وَزِيَادَةٌ ۖ وَلَا يَرْهَقُ وُجُوهَهُمْ قَتَرٌ وَلَا ذِلَّةٌ ۚ أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (26) |
| کساني که نيکي کردند، پاداش نيک و افزون بر آن دارند، و تاريکي و ذلت، چهره هايشان را نميپوشاند، آنها اهل بهشتند، و جاودانه در آن خواهند ماند. (26) |
| وَالَّذِينَ كَسَبُوا السَّيِّئَاتِ جَزَاءُ سَيِّئَةٍ بِمِثْلِهَا وَتَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ۖ مَا لَهُمْ مِنَ اللَّهِ مِنْ عَاصِمٍ ۖ كَأَنَّمَا أُغْشِيَتْ وُجُوهُهُمْ قِطَعًا مِنَ اللَّيْلِ مُظْلِمًا ۚ أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (27) |
| اما کساني که مرتکب گناهان شدند، جزاي بدي بمقدار آن دارند، و ذلت و خواري، چهره آنان را ميپوشاند، و هيچ چيز نميتواند آنها را از (مجازات) خدا نگه دارد! (چهره هايشان آنچنان تاريک است که) گويي با پاره هايي از شب تاريک، صورت آنها پوشيده شده! آنها اهل دوزخند، و جاودانه در آن خواهند ماند! (27) |
| وَيَوْمَ نَحْشُرُهُمْ جَمِيعًا ثُمَّ نَقُولُ لِلَّذِينَ أَشْرَكُوا مَكَانَكُمْ أَنْتُمْ وَشُرَكَاؤُكُمْ ۚ فَزَيَّلْنَا بَيْنَهُمْ ۖ وَقَالَ شُرَكَاؤُهُمْ مَا كُنْتُمْ إِيَّانَا تَعْبُدُونَ (28) |
| (به خاطر بياوريد) روزي را که همه آنها را جمع ميکنيم، سپس به مشرکان ميگوييم: (شما و معبودهايتان در جاي خودتان باشيد (تا به حسابتان رسيدگي شود!)) سپس آنها را از هم جدا ميسازيم (و از هر يک جداگانه سوال ميکنيم). و معبودهايشان (به آنها) ميگويند: (شما (هرگز) ما را عبادت نميکرديد!) (28) |
| فَكَفَىٰ بِاللَّهِ شَهِيدًا بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ إِنْ كُنَّا عَنْ عِبَادَتِكُمْ لَغَافِلِينَ (29) |
| (آنها در پاسخ ميگويند:) همين بس که خدا ميان ما و شما گواه باشد، اگر ما از عبادت شما غافل بوديم! (29) |
| هُنَالِكَ تَبْلُو كُلُّ نَفْسٍ مَا أَسْلَفَتْ ۚ وَرُدُّوا إِلَى اللَّهِ مَوْلَاهُمُ الْحَقِّ ۖ وَضَلَّ عَنْهُمْ مَا كَانُوا يَفْتَرُونَ (30) |
| در آن جا، هر کس عملي را که قبلا انجام داده است، مي آزمايد. و همگي بسوي (الله) -مولا و سرپرست حقيقي خود- بازگردانده ميشوند، و چيزهايي را که بدروغ همتاي خدا قرار داده بودند، گم و نابود ميشوند! (30) |
| قُلْ مَنْ يَرْزُقُكُمْ مِنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ أَمَّنْ يَمْلِكُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَمَنْ يُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَيُخْرِجُ الْمَيِّتَ مِنَ الْحَيِّ وَمَنْ يُدَبِّرُ الْأَمْرَ ۚ فَسَيَقُولُونَ اللَّهُ ۚ فَقُلْ أَفَلَا تَتَّقُونَ (31) |
| بگو: (چه کسي شما را از آسمان و زمين روزي ميدهد؟ يا چه کسي مالک (و خالق) گوش و چشمهاست؟ و چه کسي زنده را از مرده، و مرده را از زنده بيرون مي آورد؟ و چه کسي امور (جهان) را تدبير ميکند؟) بزودي (در پاسخ) ميگويند: (خدا)، بگو: (پس چرا تقوا پيشه نميکنيد (و از خدا نميترسيد)؟! (31) |
| فَذَٰلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمُ الْحَقُّ ۖ فَمَاذَا بَعْدَ الْحَقِّ إِلَّا الضَّلَالُ ۖ فَأَنَّىٰ تُصْرَفُونَ (32) |
| آن است خداوند، پروردگار حق شما (داراي همه اين صفات)! با اين حال، بعد از حق، چه چيزي جز گمراهي وجود دارد؟! پس چرا (از پرستش او) روي گردان ميشويد؟! (32) |
| كَذَٰلِكَ حَقَّتْ كَلِمَتُ رَبِّكَ عَلَى الَّذِينَ فَسَقُوا أَنَّهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ (33) |
| اينچنين فرمان پروردگارت بر فاسقان مسلم شده که آنها (پس از اين همه لجاجت و گناه)، ايمان نخواهند آورد! (33) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |