| سوره 11 | سوره مبارکه هود | صفحه 224 |
|
| أُولَٰئِكَ لَمْ يَكُونُوا مُعْجِزِينَ فِي الْأَرْضِ وَمَا كَانَ لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ أَوْلِيَاءَ ۘ يُضَاعَفُ لَهُمُ الْعَذَابُ ۚ مَا كَانُوا يَسْتَطِيعُونَ السَّمْعَ وَمَا كَانُوا يُبْصِرُونَ (20) |
| آنها هيچ گاه توانايي فرار در زمين را ندارند، و جز خدا، پشتيبانهايي نمييابند! عذاب خدا براي آنها مضاعف خواهد بود، (چرا که هم خودشان گمراه بودند، و هم ديگران را گمراه ساختند،) آنها هرگز توانايي شنيدن (حق را) نداشتند، و (حقيقت را) نميديدند! (20) |
| أُولَٰئِكَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ وَضَلَّ عَنْهُمْ مَا كَانُوا يَفْتَرُونَ (21) |
| آنان کساني هستند که سرمايه وجود خود را از دست داده اند، و تمام معبودهاي دروغين از نظرشان گم شدند. (21) |
| لَا جَرَمَ أَنَّهُمْ فِي الْآخِرَةِ هُمُ الْأَخْسَرُونَ (22) |
| (به ناچار) آنها در سراي آخرت، قطعا از همه زيانکارترند! (22) |
| إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَأَخْبَتُوا إِلَىٰ رَبِّهِمْ أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (23) |
| کساني که ايمان آوردند و کارهاي شايسته انجام دادند و در برابر پروردگارشان خضوع و خشوع کردند، آنها اهل بهشتند، و جاودانه در آن خواهند ماند! (23) |
| ۞ مَثَلُ الْفَرِيقَيْنِ كَالْأَعْمَىٰ وَالْأَصَمِّ وَالْبَصِيرِ وَالسَّمِيعِ ۚ هَلْ يَسْتَوِيَانِ مَثَلًا ۚ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ (24) |
| حال اين دو گروه [= مومنان و منکران]، حال (نابينا و کر) و (بينا و شنوا) است، آيا اين دو، همانند يکديگرند؟! آيا پند نميگيرند؟! (24) |
| وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَىٰ قَوْمِهِ إِنِّي لَكُمْ نَذِيرٌ مُبِينٌ (25) |
| ما نوح را بسوي قومش فرستاديم (،نخستين بار به آنها گفت): (من براي شما بيمدهندهاي آشکارم! (25) |
| أَنْ لَا تَعْبُدُوا إِلَّا اللَّهَ ۖ إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ أَلِيمٍ (26) |
| جز (الله) [= خداي يگانه يکتا] را نپرستيد، زيرا بر شما از عذاب روز دردناکي ميترسم! (26) |
| فَقَالَ الْمَلَأُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ قَوْمِهِ مَا نَرَاكَ إِلَّا بَشَرًا مِثْلَنَا وَمَا نَرَاكَ اتَّبَعَكَ إِلَّا الَّذِينَ هُمْ أَرَاذِلُنَا بَادِيَ الرَّأْيِ وَمَا نَرَىٰ لَكُمْ عَلَيْنَا مِنْ فَضْلٍ بَلْ نَظُنُّكُمْ كَاذِبِينَ (27) |
| اشراف کافر قومش (در پاسخ او) گفتند: (ما تو را جز بشري همچون خودمان نميبينيم! و کساني را که از تو پيروي کرده اند، جز گروهي اراذل سادهلوح، مشاهده نميکنيم، و براي شما فضيلتي نسبت به خود نميبينيم، بلکه شما را دروغگو تصور ميکنيم!) (27) |
| قَالَ يَا قَوْمِ أَرَأَيْتُمْ إِنْ كُنْتُ عَلَىٰ بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّي وَآتَانِي رَحْمَةً مِنْ عِنْدِهِ فَعُمِّيَتْ عَلَيْكُمْ أَنُلْزِمُكُمُوهَا وَأَنْتُمْ لَهَا كَارِهُونَ (28) |
| (نوح) گفت: (اگر من دليل روشني از پروردگارم داشته باشم، و از نزد خودش رحمتي به من داده باشد -و بر شما مخفي مانده- (آيا باز هم رسالت مرا انکار ميکنيد)؟! آيا ما ميتوانيم شما را به پذيرش اين دليل روشن مجبور سازيم، با اينکه شما کراهت داريد؟! (28) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |