| سوره 11 | سوره مبارکه هود | صفحه 232 |
|
| وَيَا قَوْمِ لَا يَجْرِمَنَّكُمْ شِقَاقِي أَنْ يُصِيبَكُمْ مِثْلُ مَا أَصَابَ قَوْمَ نُوحٍ أَوْ قَوْمَ هُودٍ أَوْ قَوْمَ صَالِحٍ ۚ وَمَا قَوْمُ لُوطٍ مِنْكُمْ بِبَعِيدٍ (89) |
| و اي قوم من! دشمني و مخالفت با من، سبب نشود که شما به همان سرنوشتي که قوم نوح يا قوم هود يا قوم صالح گرفتار شدند، گرفتار شويد! و قوم لوط از شما چندان دور نيست! (89) |
| وَاسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ ۚ إِنَّ رَبِّي رَحِيمٌ وَدُودٌ (90) |
| از پروردگار خود، آمرزش بطلبيد، و به سوي او بازگرديد، که پروردگارم مهربان و دوستدار (بندگان توبهکار) است!) (90) |
| قَالُوا يَا شُعَيْبُ مَا نَفْقَهُ كَثِيرًا مِمَّا تَقُولُ وَإِنَّا لَنَرَاكَ فِينَا ضَعِيفًا ۖ وَلَوْلَا رَهْطُكَ لَرَجَمْنَاكَ ۖ وَمَا أَنْتَ عَلَيْنَا بِعَزِيزٍ (91) |
| گفتند: (اي شعيب! بسياري از آنچه را ميگويي، ما نميفهميم! و ما تو را در ميان خود، ضعيف مييابيم، و اگر (بخاطر) قبيله کوچکت نبود، تو را سنگسار ميکرديم، و تو در برابر ما قدرتي نداري!) (91) |
| قَالَ يَا قَوْمِ أَرَهْطِي أَعَزُّ عَلَيْكُمْ مِنَ اللَّهِ وَاتَّخَذْتُمُوهُ وَرَاءَكُمْ ظِهْرِيًّا ۖ إِنَّ رَبِّي بِمَا تَعْمَلُونَ مُحِيطٌ (92) |
| گفت: (اي قوم! آيا قبيله کوچک من، نزد شما عزيزتر از خداوند است؟! در حالي که (فرمان) او را پشت سر انداختهايد! پروردگارم به آنچه انجام ميدهيد، احاطه دارد (و آگاه است)! (92) |
| وَيَا قَوْمِ اعْمَلُوا عَلَىٰ مَكَانَتِكُمْ إِنِّي عَامِلٌ ۖ سَوْفَ تَعْلَمُونَ مَنْ يَأْتِيهِ عَذَابٌ يُخْزِيهِ وَمَنْ هُوَ كَاذِبٌ ۖ وَارْتَقِبُوا إِنِّي مَعَكُمْ رَقِيبٌ (93) |
| اي قوم! هر کاري از دستتان ساخته است، انجام دهيد، من هم کار خود را خواهم کرد، و بزودي خواهيد دانست چه کسي عذاب خوارکننده به سراغش مي آيد، و چه کسي دروغگوست! شما انتظار بکشيد، من هم در انتظارم!) (93) |
| وَلَمَّا جَاءَ أَمْرُنَا نَجَّيْنَا شُعَيْبًا وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِنَّا وَأَخَذَتِ الَّذِينَ ظَلَمُوا الصَّيْحَةُ فَأَصْبَحُوا فِي دِيَارِهِمْ جَاثِمِينَ (94) |
| و هنگامي که فرمان ما فرا رسيد، شعيب و کساني را که با او ايمان آورده بودند، به رحمت خود نجات داديم، و آنها را که ستم کردند، صيحه (آسماني) فرو گرفت، و در ديار خود، به رو افتادند (و مردند). (94) |
| كَأَنْ لَمْ يَغْنَوْا فِيهَا ۗ أَلَا بُعْدًا لِمَدْيَنَ كَمَا بَعِدَتْ ثَمُودُ (95) |
| آنچنان که گويي هرگز از ساکنان آن (ديار) نبودند! دور باد مدين (و اهل آن) از رحمت خدا، همان گونه که قوم ثمود دور شدند! (95) |
| وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَىٰ بِآيَاتِنَا وَسُلْطَانٍ مُبِينٍ (96) |
| ما، موسي را با آيات خود و دليل آشکاري فرستاديم. (96) |
| إِلَىٰ فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَاتَّبَعُوا أَمْرَ فِرْعَوْنَ ۖ وَمَا أَمْرُ فِرْعَوْنَ بِرَشِيدٍ (97) |
| بسوي فرعون و اطرافيانش، اما آنها از فرمان فرعون پيروي کردند، در حالي که فرمان فرعون، مايه رشد و نجات نبود! (97) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |