| سوره 14 | سوره مبارکه ابراهيم | صفحه 257 |
|
| قَالَتْ لَهُمْ رُسُلُهُمْ إِنْ نَحْنُ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ وَلَٰكِنَّ اللَّهَ يَمُنُّ عَلَىٰ مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ ۖ وَمَا كَانَ لَنَا أَنْ نَأْتِيَكُمْ بِسُلْطَانٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ ۚ وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ (11) |
| پيامبرانشان به آنها گفتند: (درست است که ما بشري همانند شما هستيم، ولي خداوند بر هر کس از بندگانش بخواهد (و شايسته بداند)، نعمت ميبخشد (و مقام رسالت عطا ميکند)! و ما هرگز نميتوانيم معجزهاي جز بفرمان خدا بياوريم! (و از تهديده اي شما نميهراسيم،) افراد باايمان بايد تنها بر خدا توکل کنند! (11) |
| وَمَا لَنَا أَلَّا نَتَوَكَّلَ عَلَى اللَّهِ وَقَدْ هَدَانَا سُبُلَنَا ۚ وَلَنَصْبِرَنَّ عَلَىٰ مَا آذَيْتُمُونَا ۚ وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُتَوَكِّلُونَ (12) |
| و چرا بر خدا توکل نکنيم، با اينکه ما را به راه هاي (سعادت) رهبري کرده است؟! و ما بطور مسلم در برابر آزارهاي شما صبر خواهيم کرد (و دست از رسالت خويش بر نميداريم)! و توکلکنندگان، بايد فقط بر خدا توکل کنند!) (12) |
| وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِرُسُلِهِمْ لَنُخْرِجَنَّكُمْ مِنْ أَرْضِنَا أَوْ لَتَعُودُنَّ فِي مِلَّتِنَا ۖ فَأَوْحَىٰ إِلَيْهِمْ رَبُّهُمْ لَنُهْلِكَنَّ الظَّالِمِينَ (13) |
| (ولي) کافران به پيامبران خود گفتند: (ما قطعا شما را از سرزمين خود بيرون خواهيم کرد، مگر اينکه به آيين ما بازگرديد!) در اين حال، پروردگارشان به آنها وحي فرستاد که: (ما ظالمان را هلاک ميکنيم! (13) |
| وَلَنُسْكِنَنَّكُمُ الْأَرْضَ مِنْ بَعْدِهِمْ ۚ ذَٰلِكَ لِمَنْ خَافَ مَقَامِي وَخَافَ وَعِيدِ (14) |
| و شما را بعد از آنان در زمين سکوت خواهيم داد، اين (موفقيت)، براي کسي است که از مقام (عدالت) من بترسد، و از عذاب (من) بيمناک باشد!) (14) |
| وَاسْتَفْتَحُوا وَخَابَ كُلُّ جَبَّارٍ عَنِيدٍ (15) |
| و آنها (از خدا) تقاضاي فتح و پيروزي (بر کفار) کردند، و (سرانجام) هر گردنکش منحرفي نوميد و نابود شد! (15) |
| مِنْ وَرَائِهِ جَهَنَّمُ وَيُسْقَىٰ مِنْ مَاءٍ صَدِيدٍ (16) |
| به دنبال او جهنم خواهد بود، و از آب بد بوي متعفني نوشانده ميشود! (16) |
| يَتَجَرَّعُهُ وَلَا يَكَادُ يُسِيغُهُ وَيَأْتِيهِ الْمَوْتُ مِنْ كُلِّ مَكَانٍ وَمَا هُوَ بِمَيِّتٍ ۖ وَمِنْ وَرَائِهِ عَذَابٌ غَلِيظٌ (17) |
| بزحمت جرعه جرعه آن را سرميکشد، و هرگز حاضر نيست به ميل خود آن را بياشامد، و مرگ از هرجا به سراغ او مي آيد، ولي با اين همه نميميرد! و بدنبال آن، عذاب شديدي است! (17) |
| مَثَلُ الَّذِينَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ ۖ أَعْمَالُهُمْ كَرَمَادٍ اشْتَدَّتْ بِهِ الرِّيحُ فِي يَوْمٍ عَاصِفٍ ۖ لَا يَقْدِرُونَ مِمَّا كَسَبُوا عَلَىٰ شَيْءٍ ۚ ذَٰلِكَ هُوَ الضَّلَالُ الْبَعِيدُ (18) |
| اعمال کساني که به پروردگارشان کافر شدند، همچون خاکستري است در برابر تندباد در يک روز طوفاني! آنها توانايي ندارند کمترين چيزي از آنچه را انجام داده اند، به دست آورند، و اين همان گمراهي دور و دراز است! (18) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |