| سوره 16 | سوره مبارکه النحل | صفحه 279 |
|
| وَلَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّهُمْ يَقُولُونَ إِنَّمَا يُعَلِّمُهُ بَشَرٌ ۗ لِسَانُ الَّذِي يُلْحِدُونَ إِلَيْهِ أَعْجَمِيٌّ وَهَٰذَا لِسَانٌ عَرَبِيٌّ مُبِينٌ (103) |
| ما ميدانيم که آنها ميگويند: (اين آيات را انساني به او تعليم ميدهد!) در حالي که زبان کسي که اينها را به او نسبت ميدهند عجمي است، ولي اين (قرآن)، زبان عربي آشکار است! (103) |
| إِنَّ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ لَا يَهْدِيهِمُ اللَّهُ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (104) |
| به يقين، کساني که به آيات الهي ايمان نمي آورند، خدا آنها را هدايت نميکند، و براي آنان عذاب دردناکي است. (104) |
| إِنَّمَا يَفْتَرِي الْكَذِبَ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ ۖ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْكَاذِبُونَ (105) |
| تنها کساني دروغ ميبندند که به آيات خدا ايمان ندارند، (آري،) دروغگويان واقعي آنها هستند! (105) |
| مَنْ كَفَرَ بِاللَّهِ مِنْ بَعْدِ إِيمَانِهِ إِلَّا مَنْ أُكْرِهَ وَقَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالْإِيمَانِ وَلَٰكِنْ مَنْ شَرَحَ بِالْكُفْرِ صَدْرًا فَعَلَيْهِمْ غَضَبٌ مِنَ اللَّهِ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ (106) |
| کساني که بعد از ايمان کافر شوند -بجز آنها که تحت فشار واقع شده اند در حالي که قلبشان آرام و با ايمان است- آري، آنها که سينه خود را براي پذيرش کفر گشوده اند، غضب خدا بر آنهاست، و عذاب عظيمي در انتظارشان! (106) |
| ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمُ اسْتَحَبُّوا الْحَيَاةَ الدُّنْيَا عَلَى الْآخِرَةِ وَأَنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ (107) |
| اين به خاطر آن است که زندگي دنيا (و پست را) بر آخرت ترجيح دادند، و خداوند افراد بي ايمان (لجوج) را هدايت نميکند. (107) |
| أُولَٰئِكَ الَّذِينَ طَبَعَ اللَّهُ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ وَسَمْعِهِمْ وَأَبْصَارِهِمْ ۖ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْغَافِلُونَ (108) |
| آنها کساني هستند که (بر اثر فزوني گناه،) خدا بر قلب و گوش و چشمانشان مهر نهاده، (به همين دليل نميفهمند،) و غافلان واقعي همانها هستند! (108) |
| لَا جَرَمَ أَنَّهُمْ فِي الْآخِرَةِ هُمُ الْخَاسِرُونَ (109) |
| و ناچار آنها در آخرت زيانکارند. (109) |
| ثُمَّ إِنَّ رَبَّكَ لِلَّذِينَ هَاجَرُوا مِنْ بَعْدِ مَا فُتِنُوا ثُمَّ جَاهَدُوا وَصَبَرُوا إِنَّ رَبَّكَ مِنْ بَعْدِهَا لَغَفُورٌ رَحِيمٌ (110) |
| اما پروردگار تو نسبت به کساني که بعد از فريبخوردن، (به ايمان بازگشتند و) هجرت کردند، سپس جهاد کردند و در راه خدا استقامت نمودند، پروردگارت، بعد از انجام اين کارها، بخشنده و مهربان است (و آنها را مشمول رحمت خود ميسازد). (110) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |