| سوره 17 | سوره مبارکه الاسراء | صفحه 289 |
|
| وَإِذَا مَسَّكُمُ الضُّرُّ فِي الْبَحْرِ ضَلَّ مَنْ تَدْعُونَ إِلَّا إِيَّاهُ ۖ فَلَمَّا نَجَّاكُمْ إِلَى الْبَرِّ أَعْرَضْتُمْ ۚ وَكَانَ الْإِنْسَانُ كَفُورًا (67) |
| و هنگامي که در دريا ناراحتي به شما برسد، جز او، تمام کساني را که (براي حل مشکلات خود) ميخوانيد، فراموش ميکنيد، اما هنگامي که شما را به خشکي نجات دهد، روي ميگردانيد، و انسان، بسيار ناسپاس است! (67) |
| أَفَأَمِنْتُمْ أَنْ يَخْسِفَ بِكُمْ جَانِبَ الْبَرِّ أَوْ يُرْسِلَ عَلَيْكُمْ حَاصِبًا ثُمَّ لَا تَجِدُوا لَكُمْ وَكِيلًا (68) |
| آيا از اين ايمن هستيد که در خشکي (با يک زلزله شديد) شما را در زمين فرو ببرد، يا طوفاني از سنگريزه بر شما بفرستد (و در آن مدفونتان کند)، سپس حافظ (و ياوري) براي خود نيابيد؟! (68) |
| أَمْ أَمِنْتُمْ أَنْ يُعِيدَكُمْ فِيهِ تَارَةً أُخْرَىٰ فَيُرْسِلَ عَلَيْكُمْ قَاصِفًا مِنَ الرِّيحِ فَيُغْرِقَكُمْ بِمَا كَفَرْتُمْ ۙ ثُمَّ لَا تَجِدُوا لَكُمْ عَلَيْنَا بِهِ تَبِيعًا (69) |
| يا اينکه ايمن هستيد که بار ديگر شما را به دريا بازگرداند، و تندباد کوبندهاي بر شما بفرستد، و شما را بخاطر کفرتان غرق کند، سپس دادخواه و خونخواهي در برابر ما پيدا نکنيد؟! (69) |
| ۞ وَلَقَدْ كَرَّمْنَا بَنِي آدَمَ وَحَمَلْنَاهُمْ فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَرَزَقْنَاهُمْ مِنَ الطَّيِّبَاتِ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَىٰ كَثِيرٍ مِمَّنْ خَلَقْنَا تَفْضِيلًا (70) |
| ما آدميزادگان را گرامي داشتيم، و آنها را در خشکي و دريا، (بر مرکبهاي راهوار) حمل کرديم، و از انواع روزيهاي پاکيزه به آنان روزي داديم، و آنها را بر بسياري از موجوداتي که خلق کرده ايم، برتري بخشيديم. (70) |
| يَوْمَ نَدْعُو كُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ ۖ فَمَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَأُولَٰئِكَ يَقْرَءُونَ كِتَابَهُمْ وَلَا يُظْلَمُونَ فَتِيلًا (71) |
| (به ياد آوريد) روزي را که هر گروهي را با پيشوايشان ميخوانيم! کساني که نامه عملشان به دست راستشان داده شود، آن را (با شادي و سرور) ميخوانند، و بقدر رشته شکاف هسته خرمايي به آنان ستم نميشود! (71) |
| وَمَنْ كَانَ فِي هَٰذِهِ أَعْمَىٰ فَهُوَ فِي الْآخِرَةِ أَعْمَىٰ وَأَضَلُّ سَبِيلًا (72) |
| اما کسي که در اين جهان (از ديدن چهره حق) نابينا بوده است، در آخرت نيز نابينا و گمراهتر است! (72) |
| وَإِنْ كَادُوا لَيَفْتِنُونَكَ عَنِ الَّذِي أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ لِتَفْتَرِيَ عَلَيْنَا غَيْرَهُ ۖ وَإِذًا لَاتَّخَذُوكَ خَلِيلًا (73) |
| نزديک بود آنها تو را (با وسوسه هاي خود) از آنچه بر تو وحي کرده ايم بفريبند، تا غير آن را به ما نسبت دهي، و در آن صورت، تو را به دوستي خود برميگزينند! (73) |
| وَلَوْلَا أَنْ ثَبَّتْنَاكَ لَقَدْ كِدْتَ تَرْكَنُ إِلَيْهِمْ شَيْئًا قَلِيلًا (74) |
| و اگر ما تو را ثابت قدم نميساختيم (و در پرتو مقام عصمت، مصون از انحراف نبودي)، نزديک بود به آنان تمايل کني. (74) |
| إِذًا لَأَذَقْنَاكَ ضِعْفَ الْحَيَاةِ وَضِعْفَ الْمَمَاتِ ثُمَّ لَا تَجِدُ لَكَ عَلَيْنَا نَصِيرًا (75) |
| اگر چنين ميکردي، ما دو برابر مجازات (مشرکان) در زندگي دنيا، و دو برابر (مجازات) آنها را بعد از مرگ، به تو ميچشانديم، سپس در برابر ما، ياوري براي خود نمييافتي! (75) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |