| سوره 24 | سوره مبارکه النور | صفحه 355 |
|
| رِجَالٌ لَا تُلْهِيهِمْ تِجَارَةٌ وَلَا بَيْعٌ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَإِقَامِ الصَّلَاةِ وَإِيتَاءِ الزَّكَاةِ ۙ يَخَافُونَ يَوْمًا تَتَقَلَّبُ فِيهِ الْقُلُوبُ وَالْأَبْصَارُ (37) |
| مرداني که نه تجارت و نه معاملهاي آنان را از ياد خدا و برپاداشتن نماز و اداي زکات غافل نميکند، آنها از روزي ميترسند که در آن، دلها و چشمها زير و رو ميشود. (37) |
| لِيَجْزِيَهُمُ اللَّهُ أَحْسَنَ مَا عَمِلُوا وَيَزِيدَهُمْ مِنْ فَضْلِهِ ۗ وَاللَّهُ يَرْزُقُ مَنْ يَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ (38) |
| (آنها به سراغ اين کارها ميروند) تا خداوند آنان را به بهترين اعمالي که انجام داده اند پاداش دهد، و از فضل خود بر پاداششان بيفزايد، و خداوند به هر کس بخواهد بي حساب روزي ميدهد (و از مواهب بيانتهاي خويش بهره مند ميسازد). (38) |
| وَالَّذِينَ كَفَرُوا أَعْمَالُهُمْ كَسَرَابٍ بِقِيعَةٍ يَحْسَبُهُ الظَّمْآنُ مَاءً حَتَّىٰ إِذَا جَاءَهُ لَمْ يَجِدْهُ شَيْئًا وَوَجَدَ اللَّهَ عِنْدَهُ فَوَفَّاهُ حِسَابَهُ ۗ وَاللَّهُ سَرِيعُ الْحِسَابِ (39) |
| کساني که کافر شدند، اعمالشان همچون سرابي است در يک کوير که انسان تشنه از دور آن را آب ميپندارد، اما هنگامي که به سراغ آن مي آيد چيزي نمييابد، و خدا را نزد آن مييابد که حساب او را بطور کامل ميدهد، و خداوند سريع الحساب است! (39) |
| أَوْ كَظُلُمَاتٍ فِي بَحْرٍ لُجِّيٍّ يَغْشَاهُ مَوْجٌ مِنْ فَوْقِهِ مَوْجٌ مِنْ فَوْقِهِ سَحَابٌ ۚ ظُلُمَاتٌ بَعْضُهَا فَوْقَ بَعْضٍ إِذَا أَخْرَجَ يَدَهُ لَمْ يَكَدْ يَرَاهَا ۗ وَمَنْ لَمْ يَجْعَلِ اللَّهُ لَهُ نُورًا فَمَا لَهُ مِنْ نُورٍ (40) |
| يا همچون ظلماتي در يک درياي عميق و پهناور که موج آن را پوشانده، و بر فراز آن موج ديگري، و بر فراز آن ابري تاريک است، ظلمتهايي است يکي بر فراز ديگري، آن گونه که هر گاه دست خود را خارج کند ممکن نيست آن را ببيند! و کسي که خدا نوري براي او قرار نداده، نوري براي او نيست! (40) |
| أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يُسَبِّحُ لَهُ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالطَّيْرُ صَافَّاتٍ ۖ كُلٌّ قَدْ عَلِمَ صَلَاتَهُ وَتَسْبِيحَهُ ۗ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِمَا يَفْعَلُونَ (41) |
| آيا نديدي تمام آنان که در آسمانها و زمينند براي خدا تسبيح ميکنند، و همچنين پرندگان به هنگامي که بر فراز آسمان بال گسترده اند؟! هر يک از آنها نماز و تسبيح خود را ميداند، و خداوند به آنچه انجام ميدهند داناست! (41) |
| وَلِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ وَإِلَى اللَّهِ الْمَصِيرُ (42) |
| و از براي خداست حکومت و مالکيت آسمانها و زمين، و بازگشت (تمامي موجودات) بسوي اوست! (42) |
| أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يُزْجِي سَحَابًا ثُمَّ يُؤَلِّفُ بَيْنَهُ ثُمَّ يَجْعَلُهُ رُكَامًا فَتَرَى الْوَدْقَ يَخْرُجُ مِنْ خِلَالِهِ وَيُنَزِّلُ مِنَ السَّمَاءِ مِنْ جِبَالٍ فِيهَا مِنْ بَرَدٍ فَيُصِيبُ بِهِ مَنْ يَشَاءُ وَيَصْرِفُهُ عَنْ مَنْ يَشَاءُ ۖ يَكَادُ سَنَا بَرْقِهِ يَذْهَبُ بِالْأَبْصَارِ (43) |
| آيا نديدي که خداوند ابرهايي را به آرامي ميراند، سپس ميان آنها پيوند ميدهد، و بعد آن را متراکم ميسازد؟! در اين حال، دانه هاي باران را ميبيني که از لابهلاي آن خارج ميشود، و از آسمان -از کوه هايي که در آن است [=ابرهايي که همچون کوه ها انباشته شده اند]- دانه هاي تگرگ نازل ميکند، و هر کس را بخواهد بوسيله آن زيان ميرساند، و از هر کس بخواهد اين زيان را برطرف ميکند، نزديک است درخشندگي برق آن (ابرها) چشمها را ببرد! (43) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |