فرهنگ (هنر ، شعر ، ادبیات و ...) همه برای ترویج زیبایی ، دانایی و خوبی هستند

زیبایی و دانایی هر دو خوب هستند و خوب بودن برای همه ممکن است. خوب و شاد باشید

صفحه اصلی >> Cultural Part - بخش فرهنگي >> قرآن ترجمه مکارم شیرازی

قرآن ترجمه مکارم شیرازی

سوره 26

سوره مبارکه الشعراء

صفحه 371
وَاجْعَلْ لِي لِسَانَ صِدْقٍ فِي الْآخِرِينَ (84)
و براي من در ميان امتهاي آينده، زبان صدق (و ذکر خيري) قرار ده! (84)
وَاجْعَلْنِي مِنْ وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّعِيمِ (85)
و مرا وارثان بهشت پرنعمت گردان! (85)
وَاغْفِرْ لِأَبِي إِنَّهُ كَانَ مِنَ الضَّالِّينَ (86)
و پدرم [= عمويم] را بيامرز، که او از گمراهان بود! (86)
وَلَا تُخْزِنِي يَوْمَ يُبْعَثُونَ (87)
و در آن روز که مردم برانگيخته ميشوند، مرا شرمنده و رسوا مکن! (87)
يَوْمَ لَا يَنْفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ (88)
در آن روز که مال و فرزندان سودي نميبخشد، (88)
إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ (89)
مگر کسي که با قلب سليم به پيشگاه خدا آيد!) (89)
وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ (90)
(در آن روز،) بهشت براي پرهيزکاران نزديک ميشود، (90)
وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِلْغَاوِينَ (91)
و دوزخ براي گمراهان آشکار ميگردد، (91)
وَقِيلَ لَهُمْ أَيْنَ مَا كُنْتُمْ تَعْبُدُونَ (92)
و به آنان گفته ميشود: (کجا هستند معبوداني که آنها را پرستش ميکرديد. (92)
مِنْ دُونِ اللَّهِ هَلْ يَنْصُرُونَكُمْ أَوْ يَنْتَصِرُونَ (93)
معبودهايي غير از خدا؟! آيا آنها شما را ياري ميکنند، يا کسي به ياري آنها مي آيد؟!) (93)
فَكُبْكِبُوا فِيهَا هُمْ وَالْغَاوُونَ (94)
در آن هنگام همه آن معبودان با عابدان گمراه به دوزخ افکنده ميشوند، (94)
وَجُنُودُ إِبْلِيسَ أَجْمَعُونَ (95)
و همچنين همگي لشکريان ابليس! (95)
قَالُوا وَهُمْ فِيهَا يَخْتَصِمُونَ (96)
آنها در آنجا در حالي که به مخاصمه برخاستهاند ميگويند: (96)
تَاللَّهِ إِنْ كُنَّا لَفِي ضَلَالٍ مُبِينٍ (97)
(به خدا سوگند که ما در گمراهي آشکاري بوديم، (97)
إِذْ نُسَوِّيكُمْ بِرَبِّ الْعَالَمِينَ (98)
چون شما را با پروردگار عالميان برابر ميشمرديم! (98)
وَمَا أَضَلَّنَا إِلَّا الْمُجْرِمُونَ (99)
اما کسي جز مجرمان ما را گمراه نکرد! (99)
فَمَا لَنَا مِنْ شَافِعِينَ (100)
(افسوس که امروز) شفاعتکنندگاني براي ما وجود ندارد، (100)
وَلَا صَدِيقٍ حَمِيمٍ (101)
و نه دوست گرم و پرمحبتي! (101)
فَلَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (102)
اي کاش بار ديگر (به دنيا) بازگرديم و از مومنان باشيم!) (102)
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ (103)
در اين ماجرا، نشانه (و عبرتي) است، ولي بيشتر آنان مومن نبودند! (103)
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (104)
و پروردگار تو عزيز و رحيم است! (104)
كَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسَلِينَ (105)
قوم نوح رسولان را تکذيب کردند، (105)
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ (106)
هنگامي که برادرشان نوح به آنان گفت: (آيا تقوا پيشه نميکنيد؟! (106)
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (107)
مسلما من براي شما پيامبري امين هستم! (107)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (108)
تقواي الهي پيشه کنيد و مرا اطاعت نماييد! (108)
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ (109)
من براي اين دعوت، هيچ مزدي از شما نميطلبم، اجر من تنها بر پروردگار عالميان است! (109)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (110)
پس، تقواي الهي پيشه کنيد و مرا اطاعت نماييد!) (110)
۞ قَالُوا أَنُؤْمِنُ لَكَ وَاتَّبَعَكَ الْأَرْذَلُونَ (111)
گفتند: (آيا ما به تو ايمان بياوريم در حالي که افراد پست و بيارزش از تو پيروي کرده اند؟!) (111)
صفحه آخرصفحه بعدصفحه 371صفحه قبلصفحه اول
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده)


انتخاب ترجمهانتخاب سورهبرو به صفحه 

اندیشه پاک
اگر مرادِ تو، ای دوست، بی‌مرادیِ ماستمرادِ خویش دگرباره من نخواهم خواست
اگر قبول کنی، ور برانی از بر خویشخلاف رأی تو کردن خلاف مذهب ماست
میان عیب و هنر پیش دوستانِ کریمتفاوتی نکند، چون نظر به‌عینِ رضاست
عنایتی که تو را بود اگر مُبَدَّل شدخلل‌پذیر نباشد ارادتی که مراست
مرا به هرچه کنی، دل نخواهی آزردنکه هرچه دوست پسندد به‌جای دوست، رواست #
بلا و زحمتِ امروز بر دل درویشاز آن خوش است که امیدِ رحمتِ فرداست *
* عرفا از جمله سعدی همواره اشاره به عدم نومیدی از رحمت الهی دارند برای مثال
مپندار از آن در که هرگز نبست، که نومید گردد برآورده دست
ذات حضرت حق بخشنده است و طبق آیات قرآن او رحمت را بر خود واجب نموده
پروردگارتان رحمت را بر خود واجب کرده است (آیه 54 سوره انعام)
حافظ نیز بارها به این موضوع اشاره دارد از جمله
لطف خدا بیشتر از جرم ماست ، نکته سربسته چه دانی خموش
اشاره و تاکید این بزرگان به عنوان انسان شناس و حکیم بر عدم نومیدی از رحمت الهی برطبق آیات قرآن برای این است که اولین مرحله بسیاری از مشکلات فردی و اجتماعی همین یاس و نومیدی است
همگان باید مراقب حرف و عمل خود باشند تا مردم را در مسیر نومیدی که در خلاف جهت خداست قرار ندهند که این عمل گاه عواقب جبران ناپذیری برای فرد و جامعه دارد

# ابیات مرتبط با این شعر
672670مشاهده متن کاملسعدی شیرازی (2019/09/12-02:00)




زیبایی ، حقیقت ، خوبی
زیبایی ، حقیقت ، خوبی