سوره 26 | سوره مبارکه الشعراء | صفحه 372 |
|
قَالَ وَمَا عِلْمِي بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (112) |
(نوح) گفت: (من چه ميدانم آنها چه کاري داشتهاند! (112) |
إِنْ حِسَابُهُمْ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّي ۖ لَوْ تَشْعُرُونَ (113) |
حساب آنها تنها با پروردگار من است اگر شما ميفهميديد! (113) |
وَمَا أَنَا بِطَارِدِ الْمُؤْمِنِينَ (114) |
و من هرگز مومنان را طرد نخواهم کرد. (114) |
إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ مُبِينٌ (115) |
من تنها انذارکنندهاي آشکارم. ) (115) |
قَالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ يَا نُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمَرْجُومِينَ (116) |
گفتند: (اي نوح! اگر (از حرفهايت) دست برنداري، سنگباران خواهي شد!) (116) |
قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِي كَذَّبُونِ (117) |
گفت: (پروردگارا! قوم من، مرا تکذيب کردند! (117) |
فَافْتَحْ بَيْنِي وَبَيْنَهُمْ فَتْحًا وَنَجِّنِي وَمَنْ مَعِيَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (118) |
اکنون ميان من و آنها جدايي بيفکن، و مرا و مومناني را که با من هستند رهايي بخش!) (118) |
فَأَنْجَيْنَاهُ وَمَنْ مَعَهُ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ (119) |
ما، او و کساني را که با او بودند، در آن کشتي که پر (از انسان و انواع حيوانات) بود، رهايي بخشيديم! (119) |
ثُمَّ أَغْرَقْنَا بَعْدُ الْبَاقِينَ (120) |
سپس بقيه را غرق کرديم! (120) |
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ (121) |
در اين ماجرا نشانه روشني است، اما بيشتر آنان مومن نبودند. (121) |
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (122) |
و پروردگار تو عزيز و رحيم است. (122) |
كَذَّبَتْ عَادٌ الْمُرْسَلِينَ (123) |
قوم عاد (نيز) رسولان (خدا) را تکذيب کردند، (123) |
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ (124) |
هنگامي که برادرشان هود گفت: (آيا تقوا پيشه نميکنيد؟! (124) |
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (125) |
مسلما من براي شما پيامبري امين هستم. (125) |
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (126) |
پس تقواي الهي پيشه کنيد و مرا اطاعت نماييد! (126) |
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ (127) |
من در برابر اين دعوت، هيچ اجر و پاداشي از شما نميطلبم، اجر و پاداش من تنها بر پروردگار عالميان است. (127) |
أَتَبْنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ آيَةً تَعْبَثُونَ (128) |
آيا شما بر هر مکان مرتفعي نشانه اي از روي هوا و هوس ميسازيد؟! (128) |
وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّكُمْ تَخْلُدُونَ (129) |
و قصرها و قلعه هاي زيبا و محکم بنا ميکنيد شايد در دنيا جاودانه بمانيد؟! (129) |
وَإِذَا بَطَشْتُمْ بَطَشْتُمْ جَبَّارِينَ (130) |
و هنگامي که کسي را مجازات ميکنيد همچون جباران کيفر ميدهيد! (130) |
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (131) |
پس تقواي الهي پيشه کنيد و مرا اطاعت نماييد! (131) |
وَاتَّقُوا الَّذِي أَمَدَّكُمْ بِمَا تَعْلَمُونَ (132) |
و از (نافرماني) خدايي بپرهيزيد که شما را به نعمتهايي که ميدانيد امداد کرده، (132) |
أَمَدَّكُمْ بِأَنْعَامٍ وَبَنِينَ (133) |
شما را به چهارپايان و نيز پسران (لايق و برومند) امداد فرموده، (133) |
وَجَنَّاتٍ وَعُيُونٍ (134) |
همچنين به باغها و چشمه ها! (134) |
إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ (135) |
(اگر کفران کنيد،) من بر شما از عذاب روزي بزرگ ميترسم!) (135) |
قَالُوا سَوَاءٌ عَلَيْنَا أَوَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَكُنْ مِنَ الْوَاعِظِينَ (136) |
آنها [= قوم عاد] گفتند: (براي ما تفاوت نميکند، چه ما را انذار کني يا نکني، (بيهوده خود را خسته مکن)! (136) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |