فرهنگ (هنر ، شعر ، ادبیات و ...) همه برای ترویج زیبایی ، دانایی و خوبی هستند

زیبایی و دانایی هر دو خوب هستند و خوب بودن برای همه ممکن است. خوب و شاد باشید

صفحه اصلی >> Cultural Part - بخش فرهنگي >> قرآن ترجمه مکارم شیرازی

قرآن ترجمه مکارم شیرازی

سوره 26

سوره مبارکه الشعراء

صفحه 372
قَالَ وَمَا عِلْمِي بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (112)
(نوح) گفت: (من چه ميدانم آنها چه کاري داشتهاند! (112)
إِنْ حِسَابُهُمْ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّي ۖ لَوْ تَشْعُرُونَ (113)
حساب آنها تنها با پروردگار من است اگر شما ميفهميديد! (113)
وَمَا أَنَا بِطَارِدِ الْمُؤْمِنِينَ (114)
و من هرگز مومنان را طرد نخواهم کرد. (114)
إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ مُبِينٌ (115)
من تنها انذارکنندهاي آشکارم. ) (115)
قَالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ يَا نُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمَرْجُومِينَ (116)
گفتند: (اي نوح! اگر (از حرفهايت) دست برنداري، سنگباران خواهي شد!) (116)
قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِي كَذَّبُونِ (117)
گفت: (پروردگارا! قوم من، مرا تکذيب کردند! (117)
فَافْتَحْ بَيْنِي وَبَيْنَهُمْ فَتْحًا وَنَجِّنِي وَمَنْ مَعِيَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (118)
اکنون ميان من و آنها جدايي بيفکن، و مرا و مومناني را که با من هستند رهايي بخش!) (118)
فَأَنْجَيْنَاهُ وَمَنْ مَعَهُ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ (119)
ما، او و کساني را که با او بودند، در آن کشتي که پر (از انسان و انواع حيوانات) بود، رهايي بخشيديم! (119)
ثُمَّ أَغْرَقْنَا بَعْدُ الْبَاقِينَ (120)
سپس بقيه را غرق کرديم! (120)
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ (121)
در اين ماجرا نشانه روشني است، اما بيشتر آنان مومن نبودند. (121)
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (122)
و پروردگار تو عزيز و رحيم است. (122)
كَذَّبَتْ عَادٌ الْمُرْسَلِينَ (123)
قوم عاد (نيز) رسولان (خدا) را تکذيب کردند، (123)
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ (124)
هنگامي که برادرشان هود گفت: (آيا تقوا پيشه نميکنيد؟! (124)
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (125)
مسلما من براي شما پيامبري امين هستم. (125)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (126)
پس تقواي الهي پيشه کنيد و مرا اطاعت نماييد! (126)
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ (127)
من در برابر اين دعوت، هيچ اجر و پاداشي از شما نميطلبم، اجر و پاداش من تنها بر پروردگار عالميان است. (127)
أَتَبْنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ آيَةً تَعْبَثُونَ (128)
آيا شما بر هر مکان مرتفعي نشانه اي از روي هوا و هوس ميسازيد؟! (128)
وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّكُمْ تَخْلُدُونَ (129)
و قصرها و قلعه هاي زيبا و محکم بنا ميکنيد شايد در دنيا جاودانه بمانيد؟! (129)
وَإِذَا بَطَشْتُمْ بَطَشْتُمْ جَبَّارِينَ (130)
و هنگامي که کسي را مجازات ميکنيد همچون جباران کيفر ميدهيد! (130)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (131)
پس تقواي الهي پيشه کنيد و مرا اطاعت نماييد! (131)
وَاتَّقُوا الَّذِي أَمَدَّكُمْ بِمَا تَعْلَمُونَ (132)
و از (نافرماني) خدايي بپرهيزيد که شما را به نعمتهايي که ميدانيد امداد کرده، (132)
أَمَدَّكُمْ بِأَنْعَامٍ وَبَنِينَ (133)
شما را به چهارپايان و نيز پسران (لايق و برومند) امداد فرموده، (133)
وَجَنَّاتٍ وَعُيُونٍ (134)
همچنين به باغها و چشمه ها! (134)
إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ (135)
(اگر کفران کنيد،) من بر شما از عذاب روزي بزرگ ميترسم!) (135)
قَالُوا سَوَاءٌ عَلَيْنَا أَوَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَكُنْ مِنَ الْوَاعِظِينَ (136)
آنها [= قوم عاد] گفتند: (براي ما تفاوت نميکند، چه ما را انذار کني يا نکني، (بيهوده خود را خسته مکن)! (136)
صفحه آخرصفحه بعدصفحه 372صفحه قبلصفحه اول
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده)


انتخاب ترجمهانتخاب سورهبرو به صفحه 

اندیشه پاک
اگر مرادِ تو، ای دوست، بی‌مرادیِ ماستمرادِ خویش دگرباره من نخواهم خواست
اگر قبول کنی، ور برانی از بر خویشخلاف رأی تو کردن خلاف مذهب ماست
میان عیب و هنر پیش دوستانِ کریمتفاوتی نکند، چون نظر به‌عینِ رضاست
عنایتی که تو را بود اگر مُبَدَّل شدخلل‌پذیر نباشد ارادتی که مراست
مرا به هرچه کنی، دل نخواهی آزردنکه هرچه دوست پسندد به‌جای دوست، رواست #
بلا و زحمتِ امروز بر دل درویشاز آن خوش است که امیدِ رحمتِ فرداست *
* عرفا از جمله سعدی همواره اشاره به عدم نومیدی از رحمت الهی دارند برای مثال
مپندار از آن در که هرگز نبست، که نومید گردد برآورده دست
ذات حضرت حق بخشنده است و طبق آیات قرآن او رحمت را بر خود واجب نموده
پروردگارتان رحمت را بر خود واجب کرده است (آیه 54 سوره انعام)
حافظ نیز بارها به این موضوع اشاره دارد از جمله
لطف خدا بیشتر از جرم ماست ، نکته سربسته چه دانی خموش
اشاره و تاکید این بزرگان به عنوان انسان شناس و حکیم بر عدم نومیدی از رحمت الهی برطبق آیات قرآن برای این است که اولین مرحله بسیاری از مشکلات فردی و اجتماعی همین یاس و نومیدی است
همگان باید مراقب حرف و عمل خود باشند تا مردم را در مسیر نومیدی که در خلاف جهت خداست قرار ندهند که این عمل گاه عواقب جبران ناپذیری برای فرد و جامعه دارد

# ابیات مرتبط با این شعر
672670مشاهده متن کاملسعدی شیرازی (2019/09/12-02:00)




زیبایی ، حقیقت ، خوبی
زیبایی ، حقیقت ، خوبی