سوره 26 | سوره مبارکه الشعراء | صفحه 373 |
|
إِنْ هَٰذَا إِلَّا خُلُقُ الْأَوَّلِينَ (137) |
اين همان روش (و افسانه هاي) پيشينيان است! (137) |
وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ (138) |
و ما هرگز مجازات نخواهيم شد!) (138) |
فَكَذَّبُوهُ فَأَهْلَكْنَاهُمْ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ (139) |
آنان هود را تکذيب کردند، ما هم نابودشان کرديم، و در اين، آيت و نشانه اي است (براي آگاهان)، ولي بيشتر آنان مومن نبودند! (139) |
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (140) |
و پروردگار تو عزيز و رحيم است! (140) |
كَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلِينَ (141) |
قوم ثمود رسولان (خدا) را تکذيب کردند، (141) |
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صَالِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ (142) |
هنگامي که صالح به آنان گفت: (آيا تقوا پيشه نميکنيد؟! (142) |
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (143) |
من براي شما پيامبري امين هستم! (143) |
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (144) |
پس تقواي الهي پيشه کنيد و مرا اطاعت نماييد! (144) |
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ (145) |
من در برابر اين دعوت، اجر و پاداشي از شما نميطلبم، اجر من تنها بر پروردگار عالميان است! (145) |
أَتُتْرَكُونَ فِي مَا هَاهُنَا آمِنِينَ (146) |
آيا شما تصور ميکنيد هميشه در نهايت امنيت در نعمتهايي که اينجاست ميمانيد، (146) |
فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ (147) |
در اين باغها و چشمه ها، (147) |
وَزُرُوعٍ وَنَخْلٍ طَلْعُهَا هَضِيمٌ (148) |
در اين زراعتها و نخلهايي که ميوه هايش شيرين و رسيده است؟! (148) |
وَتَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا فَارِهِينَ (149) |
و از کوه ها خانه هايي ميتراشيد، و در آن به عيش و نوش ميپردازيد! (149) |
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (150) |
پس از خدا بترسيد و مرا اطاعت کنيد! (150) |
وَلَا تُطِيعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِينَ (151) |
و فرمان مسرفان را اطاعت نکنيد! (151) |
الَّذِينَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ (152) |
همانها که در زمين فساد ميکنند و اصلاح نميکنند!) (152) |
قَالُوا إِنَّمَا أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ (153) |
گفتند: ((اي صالح!) تو از افسون شدگاني (و عقل خود را از دست دادهاي!) (153) |
مَا أَنْتَ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُنَا فَأْتِ بِآيَةٍ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (154) |
تو فقط بشري همچون مائي، اگر راست ميگويي آيت و نشانه اي بياور!) (154) |
قَالَ هَٰذِهِ نَاقَةٌ لَهَا شِرْبٌ وَلَكُمْ شِرْبُ يَوْمٍ مَعْلُومٍ (155) |
گفت: (اين ناقهاي است (که آيت الهي است) براي او سهمي (از آب قريه)، و براي شما سهم روز معيني است! (155) |
وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابُ يَوْمٍ عَظِيمٍ (156) |
کمترين آزاري به آن نرسانيد، که عذاب روزي بزرگ شما را فرا خواهد گرفت!) (156) |
فَعَقَرُوهَا فَأَصْبَحُوا نَادِمِينَ (157) |
سرانجام بر آن (ناقه) حمله نموده آن را (پي) کردند، (و هلاک نمودند) سپس از کرده خود پشيمان شدند! (157) |
فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ (158) |
و عذاب الهي آنان را فرا گرفت، در اين، آيت و نشانه اي است، ولي بيشتر آنان مومن نبودند! (158) |
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (159) |
و پروردگار تو عزيز و رحيم است! (159) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |