فرهنگ (هنر ، شعر ، ادبیات و ...) همه برای ترویج زیبایی ، دانایی و خوبی هستند

زیبایی و دانایی هر دو خوب هستند و خوب بودن برای همه ممکن است. خوب و شاد باشید

صفحه اصلی >> Cultural Part - بخش فرهنگي >> قرآن ترجمه مکارم شیرازی

قرآن ترجمه مکارم شیرازی

سوره 26

سوره مبارکه الشعراء

صفحه 374
كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ الْمُرْسَلِينَ (160)
قوم لوط فرستادگان (خدا) را تکذيب کردند، (160)
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ (161)
هنگامي که برادرشان لوط به آنان گفت: (آيا تقوا پيشه نميکنيد؟! (161)
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (162)
من براي شما پيامبري امين هستم! (162)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (163)
پس تقواي الهي پيشه کنيد و مرا اطاعت نماييد! (163)
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ (164)
من در برابر اين دعوت، اجري از شما نميطلبم، اجر من فقط بر پروردگار عالميان است! (164)
أَتَأْتُونَ الذُّكْرَانَ مِنَ الْعَالَمِينَ (165)
آيا در ميان جهانيان، شما به سراغ جنس ذکور ميرويد (و همجنس بازي ميکنيد، آيا اين زشت و ننگين نيست؟!) (165)
وَتَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَكُمْ رَبُّكُمْ مِنْ أَزْوَاجِكُمْ ۚ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ عَادُونَ (166)
و همسراني را که پروردگارتان براي شما آفريده است رها ميکنيد؟! (حقا) شما قوم تجاوزگري هستيد!) (166)
قَالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ يَا لُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمُخْرَجِينَ (167)
گفتند: (اي لوط! اگر (از اين سخنان) دست برنداري، به يقين از اخراج شدگان خواهي بود!) (167)
قَالَ إِنِّي لِعَمَلِكُمْ مِنَ الْقَالِينَ (168)
گفت: (من دشمن سرسخت اعمال شما هستم! (168)
رَبِّ نَجِّنِي وَأَهْلِي مِمَّا يَعْمَلُونَ (169)
پروردگارا! من و خاندانم را از آنچه اينها انجام ميدهند رهايي بخش!) (169)
فَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ (170)
ما او و تمامي خاندانش را نجات داديم، (170)
إِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِرِينَ (171)
جز پيرزني که در ميان بازماندگان بود! (171)
ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ (172)
سپس ديگران را هلاک کرديم! (172)
وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهِمْ مَطَرًا ۖ فَسَاءَ مَطَرُ الْمُنْذَرِينَ (173)
و باراني (از سنگ) بر آنها فرستاديم، چه باران بدي بود باران انذارشدگان! (173)
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ (174)
در اين (ماجراي قوم لوط و سرنوشت شوم آنها) آيتي است، اما بيشترشان مومن نبودند. (174)
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (175)
و پروردگار تو عزيز و رحيم است! (175)
كَذَّبَ أَصْحَابُ الْأَيْكَةِ الْمُرْسَلِينَ (176)
اصحاب ايکه [= شهري نزديک مدين] رسولان (خدا) را تکذيب کردند، (176)
إِذْ قَالَ لَهُمْ شُعَيْبٌ أَلَا تَتَّقُونَ (177)
هنگامي که شعيب به آنها گفت: (آيا تقوا پيشه نميکنيد؟! (177)
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (178)
مسلما من براي شما پيامبري امين هستم! (178)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (179)
پس تقواي الهي پيشه کنيد و مرا اطاعت نماييد! (179)
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ (180)
من در برابر اين دعوت، پاداشي از شما نميطلبم، اجر من تنها بر پروردگار عالميان است! (180)
۞ أَوْفُوا الْكَيْلَ وَلَا تَكُونُوا مِنَ الْمُخْسِرِينَ (181)
حق پيمانه را ادا کنيد (و کم فروشي نکنيد)، و ديگران را به خسارت نيفکنيد! (181)
وَزِنُوا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِيمِ (182)
و با ترازوي صحيح وزن کنيد! (182)
وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْيَاءَهُمْ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ (183)
و حق مردم را کم نگذاريد، و در زمين تلاش براي فساد نکنيد! (183)
صفحه آخرصفحه بعدصفحه 374صفحه قبلصفحه اول
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده)


انتخاب ترجمهانتخاب سورهبرو به صفحه 

اندیشه پاک
اگر مرادِ تو، ای دوست، بی‌مرادیِ ماستمرادِ خویش دگرباره من نخواهم خواست
اگر قبول کنی، ور برانی از بر خویشخلاف رأی تو کردن خلاف مذهب ماست
میان عیب و هنر پیش دوستانِ کریمتفاوتی نکند، چون نظر به‌عینِ رضاست
عنایتی که تو را بود اگر مُبَدَّل شدخلل‌پذیر نباشد ارادتی که مراست
مرا به هرچه کنی، دل نخواهی آزردنکه هرچه دوست پسندد به‌جای دوست، رواست #
بلا و زحمتِ امروز بر دل درویشاز آن خوش است که امیدِ رحمتِ فرداست *
* عرفا از جمله سعدی همواره اشاره به عدم نومیدی از رحمت الهی دارند برای مثال
مپندار از آن در که هرگز نبست، که نومید گردد برآورده دست
ذات حضرت حق بخشنده است و طبق آیات قرآن او رحمت را بر خود واجب نموده
پروردگارتان رحمت را بر خود واجب کرده است (آیه 54 سوره انعام)
حافظ نیز بارها به این موضوع اشاره دارد از جمله
لطف خدا بیشتر از جرم ماست ، نکته سربسته چه دانی خموش
اشاره و تاکید این بزرگان به عنوان انسان شناس و حکیم بر عدم نومیدی از رحمت الهی برطبق آیات قرآن برای این است که اولین مرحله بسیاری از مشکلات فردی و اجتماعی همین یاس و نومیدی است
همگان باید مراقب حرف و عمل خود باشند تا مردم را در مسیر نومیدی که در خلاف جهت خداست قرار ندهند که این عمل گاه عواقب جبران ناپذیری برای فرد و جامعه دارد

# ابیات مرتبط با این شعر
672670مشاهده متن کاملسعدی شیرازی (2019/09/12-02:00)




زیبایی ، حقیقت ، خوبی
زیبایی ، حقیقت ، خوبی