سوره 28 | سوره مبارکه القصص | صفحه 393 |
|
وَمَا أُوتِيتُمْ مِنْ شَيْءٍ فَمَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَزِينَتُهَا ۚ وَمَا عِنْدَ اللَّهِ خَيْرٌ وَأَبْقَىٰ ۚ أَفَلَا تَعْقِلُونَ (60) |
آنچه به شما داده شده، متاع زندگي دنيا و زينت آن است، و آنچه نزد خداست بهتر و پايدارتر است، آيا انديشه نميکنيد؟! (60) |
أَفَمَنْ وَعَدْنَاهُ وَعْدًا حَسَنًا فَهُوَ لَاقِيهِ كَمَنْ مَتَّعْنَاهُ مَتَاعَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ثُمَّ هُوَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مِنَ الْمُحْضَرِينَ (61) |
آيا کسي که به او وعده نيکو داده ايم و به آن خواهد رسيد، همانند کسي است که متاع زندگي دنيا به او داده ايم سپس روز قيامت (براي حساب و جزا) از احضارشدگان خواهد بود؟! (61) |
وَيَوْمَ يُنَادِيهِمْ فَيَقُولُ أَيْنَ شُرَكَائِيَ الَّذِينَ كُنْتُمْ تَزْعُمُونَ (62) |
روزي را (به خاطر بياوريد) که خداوند آنان را ندا ميدهد و ميگويد: (کجا هستند همتاياني که براي من ميپنداشتيد؟!) (62) |
قَالَ الَّذِينَ حَقَّ عَلَيْهِمُ الْقَوْلُ رَبَّنَا هَٰؤُلَاءِ الَّذِينَ أَغْوَيْنَا أَغْوَيْنَاهُمْ كَمَا غَوَيْنَا ۖ تَبَرَّأْنَا إِلَيْكَ ۖ مَا كَانُوا إِيَّانَا يَعْبُدُونَ (63) |
گروهي (از معبودان) که فرمان عذاب درباره آنها مسلم شده است ميگويند: (پروردگارا! ما اينها [= عابدان] را گمراه کرديم، (آري) ما آنها را گمراه کرديم همانگونه که خودمان گمراه شديم، ما از آنان به سوي تو بيزاري ميجوييم، آنان در حقيقت ما را نميپرستيدند (بلکه هواي نفس خود را پرستش ميکردند)!) (63) |
وَقِيلَ ادْعُوا شُرَكَاءَكُمْ فَدَعَوْهُمْ فَلَمْ يَسْتَجِيبُوا لَهُمْ وَرَأَوُا الْعَذَابَ ۚ لَوْ أَنَّهُمْ كَانُوا يَهْتَدُونَ (64) |
و به آنها [= عابدان] گفته ميشود: (معبودهايتان را که همتاي خدا ميپنداشتيد بخوانيد (تا شما را ياري کنند)!) معبودهايشان را ميخوانند، ولي جوابي به آنان نميدهند! و (در اين هنگام) عذاب الهي را (با چشم خود) ميبينند، و آرزو ميکنند اي کاش هدايت يافته بودند! (64) |
وَيَوْمَ يُنَادِيهِمْ فَيَقُولُ مَاذَا أَجَبْتُمُ الْمُرْسَلِينَ (65) |
(به خاطر آوريد) روزي را که خداوند آنان را ندا ميدهد و ميگويد: (چه پاسخي به پيامبران (من) گفتيد؟!) (65) |
فَعَمِيَتْ عَلَيْهِمُ الْأَنْبَاءُ يَوْمَئِذٍ فَهُمْ لَا يَتَسَاءَلُونَ (66) |
در آن روز، همه اخبار به آنان پوشيده ميماند، (حتي نميتوانند) از يکديگر سوالي کنند! (66) |
فَأَمَّا مَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَعَسَىٰ أَنْ يَكُونَ مِنَ الْمُفْلِحِينَ (67) |
اما کسي که توبه کند، و ايمان آورد و عمل صالحي انجام دهد، اميد است از رستگاران باشد! (67) |
وَرَبُّكَ يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ وَيَخْتَارُ ۗ مَا كَانَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ ۚ سُبْحَانَ اللَّهِ وَتَعَالَىٰ عَمَّا يُشْرِكُونَ (68) |
پروردگار تو هر چه بخواهد مي آفريند، و هر چه بخواهد برميگزيند، آنان (در برابر او) اختياري ندارند، منزه است خداوند، و برتر است از همتاياني که براي او قائل ميشوند! (68) |
وَرَبُّكَ يَعْلَمُ مَا تُكِنُّ صُدُورُهُمْ وَمَا يُعْلِنُونَ (69) |
و پروردگار تو ميداند آنچه را که سينه هايشان پنهان ميدارد و آنچه را آشکار ميسازند! (69) |
وَهُوَ اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ لَهُ الْحَمْدُ فِي الْأُولَىٰ وَالْآخِرَةِ ۖ وَلَهُ الْحُكْمُ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (70) |
و او خدايي است که معبودي جز او نيست، ستايش براي اوست در اين جهان و در جهان ديگر، حاکميت (نيز) از آن اوست، و همه شما به سوي او بازگردانده ميشويد! (70) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |