| سوره 41 | سوره مبارکه فصلت | صفحه 482 |
|
| ۞ إِلَيْهِ يُرَدُّ عِلْمُ السَّاعَةِ ۚ وَمَا تَخْرُجُ مِنْ ثَمَرَاتٍ مِنْ أَكْمَامِهَا وَمَا تَحْمِلُ مِنْ أُنْثَىٰ وَلَا تَضَعُ إِلَّا بِعِلْمِهِ ۚ وَيَوْمَ يُنَادِيهِمْ أَيْنَ شُرَكَائِي قَالُوا آذَنَّاكَ مَا مِنَّا مِنْ شَهِيدٍ (47) |
| علم به قيامت (و لحظه وقوع آن) تنها به خدا بازميگردد، هيچ ميوهاي از غلاف خود خارج نميشود، و هيچ زني باردار نميگردد و وضع حمل نميکند مگر به علم او، و آن روز که آنها را ندا ميدهد (و ميگويد:) کجايند شريکاني که براي من ميپنداشتيد؟! ميگويند: ((پروردگارا!) ما عرضه داشتيم که هيچ گواهي بر گفته خود نداريم!) (47) |
| وَضَلَّ عَنْهُمْ مَا كَانُوا يَدْعُونَ مِنْ قَبْلُ ۖ وَظَنُّوا مَا لَهُمْ مِنْ مَحِيصٍ (48) |
| و همه معبوداني را که قبلا ميخواندند محو و گم ميشوند، و ميدانند هيچ گريزگاهي ندارند! (48) |
| لَا يَسْأَمُ الْإِنْسَانُ مِنْ دُعَاءِ الْخَيْرِ وَإِنْ مَسَّهُ الشَّرُّ فَيَئُوسٌ قَنُوطٌ (49) |
| انسان هرگز از تقاضاي نيکي (و نعمت) خسته نميشود، و هرگاه شر و بدي به او رسد، بسيار مايوس و نوميد ميگردد! (49) |
| وَلَئِنْ أَذَقْنَاهُ رَحْمَةً مِنَّا مِنْ بَعْدِ ضَرَّاءَ مَسَّتْهُ لَيَقُولَنَّ هَٰذَا لِي وَمَا أَظُنُّ السَّاعَةَ قَائِمَةً وَلَئِنْ رُجِعْتُ إِلَىٰ رَبِّي إِنَّ لِي عِنْدَهُ لَلْحُسْنَىٰ ۚ فَلَنُنَبِّئَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بِمَا عَمِلُوا وَلَنُذِيقَنَّهُمْ مِنْ عَذَابٍ غَلِيظٍ (50) |
| و هرگاه او را رحمتي از سوي خود بعد از ناراحتي که به او رسيده بچشانيم ميگويد: (اين بخاطر شايستگي و استحقاق من بوده، و گمان نميکنم قيامت برپا شود، و (بفرض که قيامتي باشد،) هرگاه بسوي پروردگارم بازگردانده شوم، براي من نزد او پاداشهاي نيک است. ما کافران را از اعمالي که انجام داده اند (بزودي) آگاه خواهيم کرد و از عذاب شديد به آنها ميچشانيم. (50) |
| وَإِذَا أَنْعَمْنَا عَلَى الْإِنْسَانِ أَعْرَضَ وَنَأَىٰ بِجَانِبِهِ وَإِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ فَذُو دُعَاءٍ عَرِيضٍ (51) |
| و هرگاه به انسان (غافل و بيخبر) نعمت دهيم، روي ميگرداند و به حال تکبر از حق دور ميشود، ولي هرگاه مختصر ناراحتي به او رسد، تقاضاي فراوان و مستمر (براي بر طرف شدن آن) دارد! (51) |
| قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ كَانَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ ثُمَّ كَفَرْتُمْ بِهِ مَنْ أَضَلُّ مِمَّنْ هُوَ فِي شِقَاقٍ بَعِيدٍ (52) |
| بگو: (به من خبر دهيد اگر اين قرآن از سوي خداوند باشد و شما به آن کافر شويد، چه کسي گمراهتر خواهد بود از کسي که در مخالفت شديدي قرار دارد؟! (52) |
| سَنُرِيهِمْ آيَاتِنَا فِي الْآفَاقِ وَفِي أَنْفُسِهِمْ حَتَّىٰ يَتَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ ۗ أَوَلَمْ يَكْفِ بِرَبِّكَ أَنَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ (53) |
| به زودي نشانه هاي خود را در اطراف جهان و در درون جانشان به آنها نشان ميدهيم تا براي آنان آشکار گردد که او حق است، آيا کافي نيست که پروردگارت بر همه چيز شاهد و گواه است؟! (53) |
| أَلَا إِنَّهُمْ فِي مِرْيَةٍ مِنْ لِقَاءِ رَبِّهِمْ ۗ أَلَا إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ مُحِيطٌ (54) |
| آگاه باشيد که آنها از لقاي پروردگارشان در شک و ترديدند، و آگاه باشيد که خداوند به همه چيز احاطه دارد! (54) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |