| سوره 43 | سوره مبارکه الزخرف | صفحه 492 |
|
| وَلِبُيُوتِهِمْ أَبْوَابًا وَسُرُرًا عَلَيْهَا يَتَّكِئُونَ (34) |
| و براي خانه هايشان درها و تختهايي (زيبا و نقرهاي) قرار ميداديم که بر آن تکيه کنند، (34) |
| وَزُخْرُفًا ۚ وَإِنْ كُلُّ ذَٰلِكَ لَمَّا مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۚ وَالْآخِرَةُ عِنْدَ رَبِّكَ لِلْمُتَّقِينَ (35) |
| و انواع زيورها، ولي تمام اينها بهره زندگي دنياست، و آخرت نزد پروردگارت از آن پرهيزگاران است! (35) |
| وَمَنْ يَعْشُ عَنْ ذِكْرِ الرَّحْمَٰنِ نُقَيِّضْ لَهُ شَيْطَانًا فَهُوَ لَهُ قَرِينٌ (36) |
| و هر کس از ياد خدا رويگردان شود شيطان را به سراغ او ميفرستيم پس همواره قرين اوست! (36) |
| وَإِنَّهُمْ لَيَصُدُّونَهُمْ عَنِ السَّبِيلِ وَيَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ مُهْتَدُونَ (37) |
| و آنها [= شياطين] اين گروه را از راه خدا بازميدارند، در حالي که گمان ميکنند هدايتيافتگان حقيقي آنها هستند! (37) |
| حَتَّىٰ إِذَا جَاءَنَا قَالَ يَا لَيْتَ بَيْنِي وَبَيْنَكَ بُعْدَ الْمَشْرِقَيْنِ فَبِئْسَ الْقَرِينُ (38) |
| تا زماني که (در قيامت) نزد ما حاضر شود ميگويد: اي کاش ميان من و تو فاصله مشرق و مغرب بود، چه بد همنشيني بودي! (38) |
| وَلَنْ يَنْفَعَكُمُ الْيَوْمَ إِذْ ظَلَمْتُمْ أَنَّكُمْ فِي الْعَذَابِ مُشْتَرِكُونَ (39) |
| (ولي به آنها ميگوييم:) هرگز اين گفتگوها امروز به حال شما سودي ندارد، چرا که ظلم کرديد، و همه در عذاب مشترکيد! (39) |
| أَفَأَنْتَ تُسْمِعُ الصُّمَّ أَوْ تَهْدِي الْعُمْيَ وَمَنْ كَانَ فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ (40) |
| (اي پيامبر!) آيا تو ميتواني سخن خود را به گوش کران برساني، يا کوران و کساني را که در گمراهي آشکاري هستند هدايت کني؟! (40) |
| فَإِمَّا نَذْهَبَنَّ بِكَ فَإِنَّا مِنْهُمْ مُنْتَقِمُونَ (41) |
| و هرگاه تو را از ميان آنها ببريم، حتما از آنان انتقام خواهيم گرفت، (41) |
| أَوْ نُرِيَنَّكَ الَّذِي وَعَدْنَاهُمْ فَإِنَّا عَلَيْهِمْ مُقْتَدِرُونَ (42) |
| يا اگر (زنده بماني و) و آنچه را (از عذاب) به آنان وعده داده ايم به تو نشان دهيم، باز ما بر آنها مسلطيم! (42) |
| فَاسْتَمْسِكْ بِالَّذِي أُوحِيَ إِلَيْكَ ۖ إِنَّكَ عَلَىٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ (43) |
| آنچه را بر تو وحي شده محکم بگير که تو بر صراط مستقيمي. (43) |
| وَإِنَّهُ لَذِكْرٌ لَكَ وَلِقَوْمِكَ ۖ وَسَوْفَ تُسْأَلُونَ (44) |
| و اين مايه يادآوري (و عظمت) تو و قوم تو است و بزودي سوال خواهيد شد. (44) |
| وَاسْأَلْ مَنْ أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ مِنْ رُسُلِنَا أَجَعَلْنَا مِنْ دُونِ الرَّحْمَٰنِ آلِهَةً يُعْبَدُونَ (45) |
| از رسولاني که پيش از تو فرستاديم بپرس: آيا غير از خداوند رحمان معبوداني براي پرستش قرار داديم؟! (45) |
| وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَىٰ بِآيَاتِنَا إِلَىٰ فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَقَالَ إِنِّي رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ (46) |
| ما موسي را با آيات خود به سوي فرعون و درباريان او فرستاديم، (موسي به آنها) گفت: (من فرستاده پروردگار جهانيانم) (46) |
| فَلَمَّا جَاءَهُمْ بِآيَاتِنَا إِذَا هُمْ مِنْهَا يَضْحَكُونَ (47) |
| ولي هنگامي که او آيات ما را براي آنها آورد، به آن ميخنديدند! (47) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |