فرهنگ (هنر ، شعر ، ادبیات و ...) همه برای ترویج زیبایی ، دانایی و خوبی هستند

زیبایی و دانایی هر دو خوب هستند و خوب بودن برای همه ممکن است. خوب و شاد باشید

صفحه اصلی >> Cultural Part - بخش فرهنگي >> قرآن ترجمه مکارم شیرازی

قرآن ترجمه مکارم شیرازی

سوره 54

سوره مبارکه القمر

صفحه 530
وَنَبِّئْهُمْ أَنَّ الْمَاءَ قِسْمَةٌ بَيْنَهُمْ ۖ كُلُّ شِرْبٍ مُحْتَضَرٌ (28)
و به آنها خبر ده که آب (قريه) بايد در ميانشان تقسيم شود، (يک روز سهم ناقه، و يک روز براي آنها) و هر يک در نوبت خود بايد حاضر شوند! (28)
فَنَادَوْا صَاحِبَهُمْ فَتَعَاطَىٰ فَعَقَرَ (29)
آنها يکي از ياران خود را صدا زدند، او به سراغ اين کار آمد و (ناقه را)پي کرد! (29)
فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ (30)
پس (بنگريد) عذاب و انذارهاي من چگونه بود! (30)
إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ صَيْحَةً وَاحِدَةً فَكَانُوا كَهَشِيمِ الْمُحْتَظِرِ (31)
ما فقط يک صيحه [= صاعقه عظيم] بر آنها فرستاديم و بدنبال آن همگي بصورت گياه خشکي درآمدند که صاحب چهارپايان (در آغل) جمعآوري ميکند! (31)
وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ (32)
ما قرآن را براي يادآوري آسان ساختيم، آيا کسي هست که متذکر شود؟! (32)
كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ بِالنُّذُرِ (33)
قوم لوط انذارها(ي پيدرپي پيامبرشان) را تکذيب کردند، (33)
إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ حَاصِبًا إِلَّا آلَ لُوطٍ ۖ نَجَّيْنَاهُمْ بِسَحَرٍ (34)
ما بر آنها تندبادي که ريگها را به حرکت درمي آورد فرستاديم (و همه را هلاک کرديم)، جز خاندان لوط را که سحرگاهان نجاتشان داديم! (34)
نِعْمَةً مِنْ عِنْدِنَا ۚ كَذَٰلِكَ نَجْزِي مَنْ شَكَرَ (35)
اين نعمتي بود از ناحيه ما، اين گونه هر کسي را که شکر کند پاداش ميدهيم! (35)
وَلَقَدْ أَنْذَرَهُمْ بَطْشَتَنَا فَتَمَارَوْا بِالنُّذُرِ (36)
او آنها را از مجازات ما بيم داد، ولي بر آنها اصرار بر مجادله و القاي شک داشتند! (36)
وَلَقَدْ رَاوَدُوهُ عَنْ ضَيْفِهِ فَطَمَسْنَا أَعْيُنَهُمْ فَذُوقُوا عَذَابِي وَنُذُرِ (37)
آنها از لوط خواستند ميهمانانش را در اختيارشان بگذارد، ولي ما چشمانشان را نابينا و محو کرديم (و گفتيم:) بچشيد عذاب و انذارهاي مرا! (37)
وَلَقَدْ صَبَّحَهُمْ بُكْرَةً عَذَابٌ مُسْتَقِرٌّ (38)
سرانجام صبحگاهان و در اول روز عذابي پايدار و ثابت به سراغشان آمد! (38)
فَذُوقُوا عَذَابِي وَنُذُرِ (39)
(و گفتيم:) پس بچشيد عذاب و انذارهاي مرا! (39)
وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ (40)
ما قرآن را براي يادآوري آسان ساختيم، آيا کسي هست که متذکر شود؟! (40)
وَلَقَدْ جَاءَ آلَ فِرْعَوْنَ النُّذُرُ (41)
و (همچنين) انذارها و هشدارها (يکي پس از ديگري) به سراغ آل فرعون آمد، (41)
كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا كُلِّهَا فَأَخَذْنَاهُمْ أَخْذَ عَزِيزٍ مُقْتَدِرٍ (42)
اما آنها همه آيات ما را تکذيب کردند، و ما آنها را گرفتيم و مجازات کرديم، گرفتن شخصي قدرتمند و توانا! (42)
أَكُفَّارُكُمْ خَيْرٌ مِنْ أُولَٰئِكُمْ أَمْ لَكُمْ بَرَاءَةٌ فِي الزُّبُرِ (43)
آيا کفار شما بهتر از آنانند يا براي شما اماننامهاي در کتب آسماني نازل شده است؟! (43)
أَمْ يَقُولُونَ نَحْنُ جَمِيعٌ مُنْتَصِرٌ (44)
يا ميگويند: (ما جماعتي متحد و نيرومند و پيروزيم)؟! (44)
سَيُهْزَمُ الْجَمْعُ وَيُوَلُّونَ الدُّبُرَ (45)
(ولي بدانند) که بزودي جمعشان شکست ميخورد و پا به فرارميگذارند! (45)
بَلِ السَّاعَةُ مَوْعِدُهُمْ وَالسَّاعَةُ أَدْهَىٰ وَأَمَرُّ (46)
(علاوه بر اين) رستاخيز موعد آنهاست، و مجازات قيامت هولناکتر و تلختر است! (46)
إِنَّ الْمُجْرِمِينَ فِي ضَلَالٍ وَسُعُرٍ (47)
مجرمان در گمراهي و شعله هاي آتشند، (47)
يَوْمَ يُسْحَبُونَ فِي النَّارِ عَلَىٰ وُجُوهِهِمْ ذُوقُوا مَسَّ سَقَرَ (48)
در آن روز که در آتش دوزخ به صورتشان کشيده ميشوند (و به آنها گفته ميشود:) بچشيد آتش دوزخ را! (48)
إِنَّا كُلَّ شَيْءٍ خَلَقْنَاهُ بِقَدَرٍ (49)
البته ما هر چيز را به اندازه آفريديم! (49)
صفحه آخرصفحه بعدصفحه 530صفحه قبلصفحه اول
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده)


انتخاب ترجمهانتخاب سورهبرو به صفحه 

اندیشه پاک
اگر مرادِ تو، ای دوست، بی‌مرادیِ ماستمرادِ خویش دگرباره من نخواهم خواست
اگر قبول کنی، ور برانی از بر خویشخلاف رأی تو کردن خلاف مذهب ماست
میان عیب و هنر پیش دوستانِ کریمتفاوتی نکند، چون نظر به‌عینِ رضاست
عنایتی که تو را بود اگر مُبَدَّل شدخلل‌پذیر نباشد ارادتی که مراست
مرا به هرچه کنی، دل نخواهی آزردنکه هرچه دوست پسندد به‌جای دوست، رواست #
بلا و زحمتِ امروز بر دل درویشاز آن خوش است که امیدِ رحمتِ فرداست *
* عرفا از جمله سعدی همواره اشاره به عدم نومیدی از رحمت الهی دارند برای مثال
مپندار از آن در که هرگز نبست، که نومید گردد برآورده دست
ذات حضرت حق بخشنده است و طبق آیات قرآن او رحمت را بر خود واجب نموده
پروردگارتان رحمت را بر خود واجب کرده است (آیه 54 سوره انعام)
حافظ نیز بارها به این موضوع اشاره دارد از جمله
لطف خدا بیشتر از جرم ماست ، نکته سربسته چه دانی خموش
اشاره و تاکید این بزرگان به عنوان انسان شناس و حکیم بر عدم نومیدی از رحمت الهی برطبق آیات قرآن برای این است که اولین مرحله بسیاری از مشکلات فردی و اجتماعی همین یاس و نومیدی است
همگان باید مراقب حرف و عمل خود باشند تا مردم را در مسیر نومیدی که در خلاف جهت خداست قرار ندهند که این عمل گاه عواقب جبران ناپذیری برای فرد و جامعه دارد

# ابیات مرتبط با این شعر
672670مشاهده متن کاملسعدی شیرازی (2019/09/12-02:00)




زیبایی ، حقیقت ، خوبی
زیبایی ، حقیقت ، خوبی