فرهنگ (هنر ، شعر ، ادبیات و ...) همه برای ترویج زیبایی ، دانایی و خوبی هستند

زیبایی و دانایی هر دو خوب هستند و خوب بودن برای همه ممکن است. خوب و شاد باشید

صفحه اصلی >> Cultural Part - بخش فرهنگي >> Deutsch Übersetzung des Koran

Deutsch Übersetzung des Koran

Chapter 26

سوره مبارکه الشعراء
The Poets

Page 371
وَاجْعَلْ لِي لِسَانَ صِدْقٍ فِي الْآخِرِينَ (84)
und verleih mir einen guten Ruf bei den künftigen Geschlechtern. (84)
وَاجْعَلْنِي مِنْ وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّعِيمِ (85)
Und mache mich zu einem der Erben des Paradieses der Wonne (85)
وَاغْفِرْ لِأَبِي إِنَّهُ كَانَ مِنَ الضَّالِّينَ (86)
und vergib meinem Vater; denn er war einer der Irrenden (86)
وَلَا تُخْزِنِي يَوْمَ يُبْعَثُونَ (87)
und tue mir an dem Tage, da (die Menschen) auferweckt werden, keine Schande an (87)
يَوْمَ لَا يَنْفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ (88)
an dem Tage, da weder Besitz noch Söhne (etwas) nützen (88)
إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ (89)
sondern nur der (gerettet werden wird), der mit reinem Herzen zu Allah kommt." (89)
وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ (90)
Und das Paradies wird den Gottesfürchtigen nahegebracht werden. (90)
وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِلْغَاوِينَ (91)
Und die Gahim wird denen vor Augen gehalten, die abgeirrt sind (91)
وَقِيلَ لَهُمْ أَيْنَ مَا كُنْتُمْ تَعْبُدُونَ (92)
und es wird zu ihnen gesprochen: "Wo ist nun das, was ihr anzubeten pflegtet (92)
مِنْ دُونِ اللَّهِ هَلْ يَنْصُرُونَكُمْ أَوْ يَنْتَصِرُونَ (93)
statt Allah? Können sie euch helfen oder sich selber helfen?" (93)
فَكُبْكِبُوا فِيهَا هُمْ وَالْغَاوُونَ (94)
Dann werden sie kopfüber (in die Hölle) hineingestürzt werden, sie und diejenigen, die abgeirrt sind (94)
وَجُنُودُ إِبْلِيسَ أَجْمَعُونَ (95)
und Iblis' Scharen allesamt. (95)
قَالُوا وَهُمْ فِيهَا يَخْتَصِمُونَ (96)
Sie sagen, indem sie miteinander darüber streiten: (96)
تَاللَّهِ إِنْ كُنَّا لَفِي ضَلَالٍ مُبِينٍ (97)
"Bei Allah, wir waren in einem offenkundigen Irrtum (97)
إِذْ نُسَوِّيكُمْ بِرَبِّ الْعَالَمِينَ (98)
als wir euch dem Herrn der Welten gleichsetzten. (98)
وَمَا أَضَلَّنَا إِلَّا الْمُجْرِمُونَ (99)
Und es waren nur die Schuldigen, die uns irre führten (99)
فَمَا لَنَا مِنْ شَافِعِينَ (100)
und nun haben wir weder Fürsprecher (100)
وَلَا صَدِيقٍ حَمِيمٍ (101)
noch einen treuen Freund. (101)
فَلَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (102)
Wenn es doch für uns eine Rückkehr gäbe, (dann) wären wir unter den Gläubigen!" (102)
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ (103)
Hierin ist wahrlich ein Zeichen, jedoch die meisten von ihnen glauben es nicht. (103)
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (104)
Und wahrlich, dein Herr - Er ist der Allmächtige, der Barmherzige. (104)
كَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسَلِينَ (105)
Das Volk Noahs bezichtigte den Gesandten der Lüge (105)
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ (106)
als ihr Bruder Noah zu ihnen sagte: "Wollt ihr nicht gottesfürchtig sein? (106)
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (107)
In Wahrheit, ich bin euch ein vertrauenswürdiger Gesandter. (107)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (108)
So fürchtet Allah und gehorcht mir. (108)
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ (109)
Und ich verlange von euch keinen Lohn dafür; mein Lohn ist allein beim Herrn der Welten. (109)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (110)
So fürchtet Allah und gehorcht mir." (110)
۞ قَالُوا أَنُؤْمِنُ لَكَ وَاتَّبَعَكَ الْأَرْذَلُونَ (111)
Sie sagten: "Sollen wir dir glauben, wo es (doch nur) die Niedrigsten sind, die dir folgen?" (111)
Last PageNext PagePage 371Previous PageFirst Page
(The words in brackets added by translator)


Select a TranslationSelect a ChapterGo to Page 

اندیشه پاک
اگر مرادِ تو، ای دوست، بی‌مرادیِ ماستمرادِ خویش دگرباره من نخواهم خواست
اگر قبول کنی، ور برانی از بر خویشخلاف رأی تو کردن خلاف مذهب ماست
میان عیب و هنر پیش دوستانِ کریمتفاوتی نکند، چون نظر به‌عینِ رضاست
عنایتی که تو را بود اگر مُبَدَّل شدخلل‌پذیر نباشد ارادتی که مراست
مرا به هرچه کنی، دل نخواهی آزردنکه هرچه دوست پسندد به‌جای دوست، رواست #
بلا و زحمتِ امروز بر دل درویشاز آن خوش است که امیدِ رحمتِ فرداست *
* عرفا از جمله سعدی همواره اشاره به عدم نومیدی از رحمت الهی دارند برای مثال
مپندار از آن در که هرگز نبست، که نومید گردد برآورده دست
ذات حضرت حق بخشنده است و طبق آیات قرآن او رحمت را بر خود واجب نموده
پروردگارتان رحمت را بر خود واجب کرده است (آیه 54 سوره انعام)
حافظ نیز بارها به این موضوع اشاره دارد از جمله
لطف خدا بیشتر از جرم ماست ، نکته سربسته چه دانی خموش
اشاره و تاکید این بزرگان به عنوان انسان شناس و حکیم بر عدم نومیدی از رحمت الهی برطبق آیات قرآن برای این است که اولین مرحله بسیاری از مشکلات فردی و اجتماعی همین یاس و نومیدی است
همگان باید مراقب حرف و عمل خود باشند تا مردم را در مسیر نومیدی که در خلاف جهت خداست قرار ندهند که این عمل گاه عواقب جبران ناپذیری برای فرد و جامعه دارد

# ابیات مرتبط با این شعر
672670مشاهده متن کاملسعدی شیرازی (2019/09/12-02:00)




زیبایی ، حقیقت ، خوبی
زیبایی ، حقیقت ، خوبی