فرهنگ (هنر ، شعر ، ادبیات و ...) همه برای ترویج زیبایی ، دانایی و خوبی هستند

زیبایی و دانایی هر دو خوب هستند و خوب بودن برای همه ممکن است. خوب و شاد باشید

صفحه اصلی >> Cultural Part - بخش فرهنگي >> Deutsch Übersetzung des Koran

Deutsch Übersetzung des Koran

Chapter 26

سوره مبارکه الشعراء
The Poets

Page 372
قَالَ وَمَا عِلْمِي بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (112)
Er sagte: "Und welche Kenntnis habe ich von dem, was sie getan haben? (112)
إِنْ حِسَابُهُمْ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّي ۖ لَوْ تَشْعُرُونَ (113)
Ihre Rechenschaft ist einzig die Sache meines Herrn, wenn ihr euch dessen nur bewußt wäret! (113)
وَمَا أَنَا بِطَارِدِ الْمُؤْمِنِينَ (114)
Und ich werde die Gläubigen gewiß nicht hinauswerfen. (114)
إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ مُبِينٌ (115)
Ich bin nichts (anderes) als ein aufklärender Warner." (115)
قَالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ يَا نُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمَرْجُومِينَ (116)
Sie sagten: "Wenn du (davon) nicht abläßt, o Noah, so wirst du sicherlich gesteinigt werden." (116)
قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِي كَذَّبُونِ (117)
Er sagte: "Mein Herr, mein Volk hat mich für einen Lügner gehalten. (117)
فَافْتَحْ بَيْنِي وَبَيْنَهُمْ فَتْحًا وَنَجِّنِي وَمَنْ مَعِيَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (118)
Darum richte entscheidend zwischen mir und ihnen; und rette mich und die Gläubigen, die mit mir sind." (118)
فَأَنْجَيْنَاهُ وَمَنْ مَعَهُ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ (119)
So erretteten Wir ihn und jene, die mit ihm in dem beladenen Schiff waren. (119)
ثُمَّ أَغْرَقْنَا بَعْدُ الْبَاقِينَ (120)
Dann ertränkten Wir hernach jene, die zurückblieben. (120)
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ (121)
Wahrlich, hierin ist ein Zeichen, jedoch die meisten von ihnen glauben es nicht. (121)
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (122)
Und wahrlich, dein Herr - Er ist der Erhabene, der Barmherzige. (122)
كَذَّبَتْ عَادٌ الْمُرْسَلِينَ (123)
Die `Ad bezichtigten den Gesandten der Lüge (123)
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ (124)
als ihr Bruder Hud zu ihnen sagte: "Wollt ihr nicht gottesfürchtig sein? (124)
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (125)
In Wahrheit, ich bin euch ein vertrauenswürdiger Gesandter (125)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (126)
darum fürchtet Allah und gehorcht mir. (126)
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ (127)
Und ich verlange von euch keinen Lohn dafür; mein Lohn ist allein beim Herrn der Welten. (127)
أَتَبْنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ آيَةً تَعْبَثُونَ (128)
Baut ihr Mahnmale auf jeder Anhöhe, um euch zu vergnügen? (128)
وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّكُمْ تَخْلُدُونَ (129)
Und errichtet ihr Burgen, als solltet ihr lange leben? (129)
وَإِذَا بَطَشْتُمْ بَطَشْتُمْ جَبَّارِينَ (130)
Und wenn ihr zupackt, so benehmt ihr euch gewalttätig. (130)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (131)
So fürchtet Allah und gehorcht mir. (131)
وَاتَّقُوا الَّذِي أَمَدَّكُمْ بِمَا تَعْلَمُونَ (132)
Ja, fürchtet Den, Der euch mit dem versorgt hat, was ihr kennt. (132)
أَمَدَّكُمْ بِأَنْعَامٍ وَبَنِينَ (133)
Er hat euch mit Vieh und Söhnen versorgt (133)
وَجَنَّاتٍ وَعُيُونٍ (134)
und Gärten und Quellen. (134)
إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ (135)
Wahrlich, ich fürchte für euch die Strafe eines gewaltigen Tages." (135)
قَالُوا سَوَاءٌ عَلَيْنَا أَوَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَكُنْ مِنَ الْوَاعِظِينَ (136)
Sie sagten: "Es ist uns gleich ob du (uns) predigst oder ob du (uns) nicht pre digst. (136)
Last PageNext PagePage 372Previous PageFirst Page
(The words in brackets added by translator)


Select a TranslationSelect a ChapterGo to Page 

اندیشه پاک
اگر مرادِ تو، ای دوست، بی‌مرادیِ ماستمرادِ خویش دگرباره من نخواهم خواست
اگر قبول کنی، ور برانی از بر خویشخلاف رأی تو کردن خلاف مذهب ماست
میان عیب و هنر پیش دوستانِ کریمتفاوتی نکند، چون نظر به‌عینِ رضاست
عنایتی که تو را بود اگر مُبَدَّل شدخلل‌پذیر نباشد ارادتی که مراست
مرا به هرچه کنی، دل نخواهی آزردنکه هرچه دوست پسندد به‌جای دوست، رواست #
بلا و زحمتِ امروز بر دل درویشاز آن خوش است که امیدِ رحمتِ فرداست *
* عرفا از جمله سعدی همواره اشاره به عدم نومیدی از رحمت الهی دارند برای مثال
مپندار از آن در که هرگز نبست، که نومید گردد برآورده دست
ذات حضرت حق بخشنده است و طبق آیات قرآن او رحمت را بر خود واجب نموده
پروردگارتان رحمت را بر خود واجب کرده است (آیه 54 سوره انعام)
حافظ نیز بارها به این موضوع اشاره دارد از جمله
لطف خدا بیشتر از جرم ماست ، نکته سربسته چه دانی خموش
اشاره و تاکید این بزرگان به عنوان انسان شناس و حکیم بر عدم نومیدی از رحمت الهی برطبق آیات قرآن برای این است که اولین مرحله بسیاری از مشکلات فردی و اجتماعی همین یاس و نومیدی است
همگان باید مراقب حرف و عمل خود باشند تا مردم را در مسیر نومیدی که در خلاف جهت خداست قرار ندهند که این عمل گاه عواقب جبران ناپذیری برای فرد و جامعه دارد

# ابیات مرتبط با این شعر
672670مشاهده متن کاملسعدی شیرازی (2019/09/12-02:00)




زیبایی ، حقیقت ، خوبی
زیبایی ، حقیقت ، خوبی