فرهنگ (هنر ، شعر ، ادبیات و ...) همه برای ترویج زیبایی ، دانایی و خوبی هستند

زیبایی و دانایی هر دو خوب هستند و خوب بودن برای همه ممکن است. خوب و شاد باشید

صفحه اصلی >> Cultural Part - بخش فرهنگي >> Deutsch Übersetzung des Koran

Deutsch Übersetzung des Koran

Chapter 80

سوره مبارکه عبس
He Frowned, The Frowned , Frown, Abas

Page 585
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
Im Namen Allahs (Gott), des Allerbarmers, des Barmherzigen!
عَبَسَ وَتَوَلَّىٰ (1)
Er runzelte die Stirn und wandte sich ab (1)
أَنْ جَاءَهُ الْأَعْمَىٰ (2)
als der blinde Mann zu ihm kam. (2)
وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّهُ يَزَّكَّىٰ (3)
Was läßt dich aber wissen, daß er sich nicht reinigen wollte (3)
أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنْفَعَهُ الذِّكْرَىٰ (4)
oder daß er Ermahnung suchte und ihm somit die Lehre nützlich würde? (4)
أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَىٰ (5)
Wer aber es nicht für nötig hält (5)
فَأَنْتَ لَهُ تَصَدَّىٰ (6)
dem kommst du (bereitwillig) entgegen (6)
وَمَا عَلَيْكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ (7)
ohne dir etwas daraus zu machen, daß er sich nicht reinigen will. (7)
وَأَمَّا مَنْ جَاءَكَ يَسْعَىٰ (8)
Was aber den anbelangt, der in Eifer zu dir kommt (8)
وَهُوَ يَخْشَىٰ (9)
und gottesfürchtig ist (9)
فَأَنْتَ عَنْهُ تَلَهَّىٰ (10)
um den kümmerst du dich nicht. (10)
كَلَّا إِنَّهَا تَذْكِرَةٌ (11)
Nicht so. Wahrlich, dies ist eine Ermahnung (11)
فَمَنْ شَاءَ ذَكَرَهُ (12)
so möge, wer da will, diesem eingedenk sein. (12)
فِي صُحُفٍ مُكَرَّمَةٍ (13)
Auf geehrten Seiten, die in Ehren gehalten werden (13)
مَرْفُوعَةٍ مُطَهَّرَةٍ (14)
sind sie emporgehoben, rein (14)
بِأَيْدِي سَفَرَةٍ (15)
in den Händen rechtschaffener Sendboten (15)
كِرَامٍ بَرَرَةٍ (16)
die edel und tugendhaft sind. (16)
قُتِلَ الْإِنْسَانُ مَا أَكْفَرَهُ (17)
Verderben auf den Menschen! Wie undankbar ist er! (17)
مِنْ أَيِّ شَيْءٍ خَلَقَهُ (18)
Woraus hat Er ihn erschaffen? (18)
مِنْ نُطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ (19)
Aus einem Samenerguß hat Er ihn erschaffen und gebildet. (19)
ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ (20)
Dann ermöglicht Er ihm den Ausgang. (20)
ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ (21)
Dann läßt Er ihn sterben und läßt ihn ins Grab bringen. (21)
ثُمَّ إِذَا شَاءَ أَنْشَرَهُ (22)
Dann, wenn Er will, erweckt Er ihn wieder. (22)
كَلَّا لَمَّا يَقْضِ مَا أَمَرَهُ (23)
Wahrlich; er hat nicht getan, was Er ihm geboten hat. (23)
فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسَانُ إِلَىٰ طَعَامِهِ (24)
So soll der Mensch doch seine Nahrung betrachten. (24)
أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاءَ صَبًّا (25)
Siehe, Wir gossen das Wasser in Fülle aus. (25)
ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا (26)
alsdann spalteten Wir die Erde in wunderbarer Weise (26)
فَأَنْبَتْنَا فِيهَا حَبًّا (27)
und ließen Korn in ihr wachsen (27)
وَعِنَبًا وَقَضْبًا (28)
und Reben und Gezweig (28)
وَزَيْتُونًا وَنَخْلًا (29)
und Ölbäume und Palmen (29)
وَحَدَائِقَ غُلْبًا (30)
und dicht bepflanzte Gartengehege (30)
وَفَاكِهَةً وَأَبًّا (31)
und Obst und Futtergras (31)
مَتَاعًا لَكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ (32)
als Versorgung für euch und euer Vieh. (32)
فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ (33)
Doch wenn das betäubende Getöse kommt (33)
يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ (34)
am Tage, da der Mensch seinen Bruder fluchtartig verläßt (34)
وَأُمِّهِ وَأَبِيهِ (35)
sowie seine Mutter und seinen Vater (35)
وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِيهِ (36)
und seine Frau und seine Söhne (36)
لِكُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ (37)
an jenem Tage wird jeder eigene Sorgen genug haben, die ihn beschäftigen. (37)
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ (38)
An jenem Tage werden manche Gesichter strahlend sein (38)
ضَاحِكَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ (39)
heiter und freudig. (39)
وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْهَا غَبَرَةٌ (40)
Und andere Gesichter, an jenem Tage, werden staubbedeckt sein. (40)
تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ (41)
Trübung wird darauf liegen. (41)
أُولَٰئِكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ (42)
Das sind die Ungläubigen, die Unverschämten. (42)
Last PageNext PagePage 585Previous PageFirst Page
(The words in brackets added by translator)


Select a TranslationSelect a ChapterGo to Page 

اندیشه پاک
اگر مرادِ تو، ای دوست، بی‌مرادیِ ماستمرادِ خویش دگرباره من نخواهم خواست
اگر قبول کنی، ور برانی از بر خویشخلاف رأی تو کردن خلاف مذهب ماست
میان عیب و هنر پیش دوستانِ کریمتفاوتی نکند، چون نظر به‌عینِ رضاست
عنایتی که تو را بود اگر مُبَدَّل شدخلل‌پذیر نباشد ارادتی که مراست
مرا به هرچه کنی، دل نخواهی آزردنکه هرچه دوست پسندد به‌جای دوست، رواست #
بلا و زحمتِ امروز بر دل درویشاز آن خوش است که امیدِ رحمتِ فرداست *
* عرفا از جمله سعدی همواره اشاره به عدم نومیدی از رحمت الهی دارند برای مثال
مپندار از آن در که هرگز نبست، که نومید گردد برآورده دست
ذات حضرت حق بخشنده است و طبق آیات قرآن او رحمت را بر خود واجب نموده
پروردگارتان رحمت را بر خود واجب کرده است (آیه 54 سوره انعام)
حافظ نیز بارها به این موضوع اشاره دارد از جمله
لطف خدا بیشتر از جرم ماست ، نکته سربسته چه دانی خموش
اشاره و تاکید این بزرگان به عنوان انسان شناس و حکیم بر عدم نومیدی از رحمت الهی برطبق آیات قرآن برای این است که اولین مرحله بسیاری از مشکلات فردی و اجتماعی همین یاس و نومیدی است
همگان باید مراقب حرف و عمل خود باشند تا مردم را در مسیر نومیدی که در خلاف جهت خداست قرار ندهند که این عمل گاه عواقب جبران ناپذیری برای فرد و جامعه دارد

# ابیات مرتبط با این شعر
672670مشاهده متن کاملسعدی شیرازی (2019/09/12-02:00)




زیبایی ، حقیقت ، خوبی
زیبایی ، حقیقت ، خوبی