فرهنگ (هنر ، شعر ، ادبیات و ...) همه برای ترویج زیبایی ، دانایی و خوبی هستند

زیبایی و دانایی هر دو خوب هستند و خوب بودن برای همه ممکن است. خوب و شاد باشید

صفحه اصلی >> Cultural Part - بخش فرهنگي >> Traduction française du Coran

Traduction française du Coran

Chapter 26

سوره مبارکه الشعراء
The Poets

Page 371
وَاجْعَلْ لِي لِسَانَ صِدْقٍ فِي الْآخِرِينَ (84)
fais que j'aie une mention honorable sur les langues de la postérité; (84)
وَاجْعَلْنِي مِنْ وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّعِيمِ (85)
et fais de moi l'un des héritiers du Jardin des délices. (85)
وَاغْفِرْ لِأَبِي إِنَّهُ كَانَ مِنَ الضَّالِّينَ (86)
et pardonne à mon père: car il a été du nombre des égarés; (86)
وَلَا تُخْزِنِي يَوْمَ يُبْعَثُونَ (87)
et ne me couvre pas d'ignominie, le jour où l'on sera ressuscité, (87)
يَوْمَ لَا يَنْفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ (88)
le jour où ni les biens, ni les enfants ne seront d'aucune utilité, (88)
إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ (89)
sauf celui qui vient à Allah avec un cour sain». (89)
وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ (90)
On rapprochera alors le Paradis pour les pieux, (90)
وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِلْغَاوِينَ (91)
et l'on exposera aux errants la Fournaise, (91)
وَقِيلَ لَهُمْ أَيْنَ مَا كُنْتُمْ تَعْبُدُونَ (92)
et on leur dira: «Où sont ceux que vous adoriez, (92)
مِنْ دُونِ اللَّهِ هَلْ يَنْصُرُونَكُمْ أَوْ يَنْتَصِرُونَ (93)
en dehors d'Allah? vous secourent-ils? ou se secourent-ils eux-mêmes?» (93)
فَكُبْكِبُوا فِيهَا هُمْ وَالْغَاوُونَ (94)
Ils y seront donc jetés pêle-mêle, et les errants aussi, (94)
وَجُنُودُ إِبْلِيسَ أَجْمَعُونَ (95)
ainsi que toutes les légions de Iblis. (95)
قَالُوا وَهُمْ فِيهَا يَخْتَصِمُونَ (96)
Ils diront, tout en s'y querellant: (96)
تَاللَّهِ إِنْ كُنَّا لَفِي ضَلَالٍ مُبِينٍ (97)
«Par Allah! Nous étions certes dans un égarement évident, (97)
إِذْ نُسَوِّيكُمْ بِرَبِّ الْعَالَمِينَ (98)
quand nous faisions de vous les égaux du Seigneur de l'univers. (98)
وَمَا أَضَلَّنَا إِلَّا الْمُجْرِمُونَ (99)
Ce ne sont que les criminels qui nous ont égarés. (99)
فَمَا لَنَا مِنْ شَافِعِينَ (100)
Et nous n'avons pas d'intercesseurs, (100)
وَلَا صَدِيقٍ حَمِيمٍ (101)
ni d'ami chaleureux. (101)
فَلَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (102)
Si un retour nous était possible, alors nous serions parmi les croyants!» (102)
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ (103)
Voilà bien là un signe; cependant, la plupart d'entre eux ne croient pas. (103)
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (104)
Et ton Seigneur, c'est Lui vraiment le Puissant, le Très Miséricordieux. (104)
كَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسَلِينَ (105)
Le peuple de Noé traita de menteurs les Messagers, (105)
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ (106)
lorsque Noé, leur frère, (contribule) leur dit: «Ne craindrez-vous pas [Allah]? (106)
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (107)
Je suis pour vous un messager digne de confiance. (107)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (108)
Craignez Allah donc et obéissez-moi. (108)
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ (109)
Et je ne vous demande pas de salaire pour cela; mon salaire n'incombe qu'au Seigneur de l'univers. (109)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (110)
Craignez Allah donc, et obéissez-moi». (110)
۞ قَالُوا أَنُؤْمِنُ لَكَ وَاتَّبَعَكَ الْأَرْذَلُونَ (111)
Ils dirent: «Croirons-nous en toi, alors que ce sont les plus vils qui te suivent. (111)
Last PageNext PagePage 371Previous PageFirst Page
(The words in brackets added by translator)


Select a TranslationSelect a ChapterGo to Page 

اندیشه پاک
اگر مرادِ تو، ای دوست، بی‌مرادیِ ماستمرادِ خویش دگرباره من نخواهم خواست
اگر قبول کنی، ور برانی از بر خویشخلاف رأی تو کردن خلاف مذهب ماست
میان عیب و هنر پیش دوستانِ کریمتفاوتی نکند، چون نظر به‌عینِ رضاست
عنایتی که تو را بود اگر مُبَدَّل شدخلل‌پذیر نباشد ارادتی که مراست
مرا به هرچه کنی، دل نخواهی آزردنکه هرچه دوست پسندد به‌جای دوست، رواست #
بلا و زحمتِ امروز بر دل درویشاز آن خوش است که امیدِ رحمتِ فرداست *
* عرفا از جمله سعدی همواره اشاره به عدم نومیدی از رحمت الهی دارند برای مثال
مپندار از آن در که هرگز نبست، که نومید گردد برآورده دست
ذات حضرت حق بخشنده است و طبق آیات قرآن او رحمت را بر خود واجب نموده
پروردگارتان رحمت را بر خود واجب کرده است (آیه 54 سوره انعام)
حافظ نیز بارها به این موضوع اشاره دارد از جمله
لطف خدا بیشتر از جرم ماست ، نکته سربسته چه دانی خموش
اشاره و تاکید این بزرگان به عنوان انسان شناس و حکیم بر عدم نومیدی از رحمت الهی برطبق آیات قرآن برای این است که اولین مرحله بسیاری از مشکلات فردی و اجتماعی همین یاس و نومیدی است
همگان باید مراقب حرف و عمل خود باشند تا مردم را در مسیر نومیدی که در خلاف جهت خداست قرار ندهند که این عمل گاه عواقب جبران ناپذیری برای فرد و جامعه دارد

# ابیات مرتبط با این شعر
672670مشاهده متن کاملسعدی شیرازی (2019/09/12-02:00)




زیبایی ، حقیقت ، خوبی
زیبایی ، حقیقت ، خوبی