| اي فداي تو هم دل و هم جان | |
وي نثار رهت هم اين و هم آن |
| دل فداي تو، چون تويي دلبر | |
جان نثار تو، چون تويي جانان |
| دل رهاندن زدست تو مشکل | |
جان فشاندن به پاي تو آسان |
| راه وصل تو، راه پرآسيب | |
درد عشق تو، درد بي درمان |
| بندگانيم جان و دل بر کف | |
چشم بر حکم و گوش بر فرمان |
| گر سر صلح داري، اينک دل | |
ور سر جنگ داري، اينک جان |
| دوش از شور عشق و جذبه شوق | |
هر طرف مي شتافتم حيران |
| آخر کار، شوق ديدارم | |
سوي دير مغان کشيد عنان |
| چشم بد دور، خلوتي ديدم | |
روشن از نور حق، نه از نيران |
| هر طرف ديدم آتشي کان شب | |
ديد در طور موسي عمران |
| پيري آنجا به آتش افروزي | |
به ادب گرد پير مغبچگان |
| همه سيمين عذار و گل رخسار | |
همه شيرين زبان و تنگ دهان |
| عود و چنگ و ني و دف و بربط | |
شمع و نقل و گل و مل و ريحان |
| ساقي ماه روي مشکين موي | |
مطرب بذله گوي و خوش الحان |
| مغ و مغ زاده، موبد و دستور | |
خدمتش را تمام بسته ميان |
| من شرمنده از مسلماني | |
شدم آن جا به گوشه اي پنهان |
| پير پرسيد کيست اين؟ گفتند: | |
عاشقي بي قرار و سرگردان |
| گفت: جامي دهيدش از مي ناب | |
گرچه ناخوانده باشد اين مهمان |
| ساقي آتش پرست آتش دست | |
ريخت در ساغر آتش سوزان |
| چون کشيدم نه عقل ماند و نه هوش | |
سوخت هم کفر ازان و هم ايمان |
| مست افتادم و در آن مستي | |
به زباني که شرح آن نتوان |
| اين سخن مي شنيدم از اعضا | |
همه حتي الوريد و الشريان |