فرهنگ (هنر ، شعر ، ادبیات و ...) همه برای ترویج زیبایی ، دانایی و خوبی هستند

زیبایی و دانایی هر دو خوب هستند و خوب بودن برای همه ممکن است. خوب و شاد باشید

صفحه اصلی >> Cultural Part - بخش فرهنگي

درباره بخش فرهنگی

اگر چه دل به کسی داد، یارِ ماست هنوز

سعدی شیرازی

اگر چه دل به کسی داد، یارِ ماست هنوز		به‌جانِ او که دلم بر سرِ وفاست هنوز
ندانم از پیِ چندین جفا که با من کرد		نشانِ مِهرِ وی اندر دلم چراست هنوز؟
به‌راز گفتم با دل: ز خاطرش بگذار!		جواب داد: فلانی از آنِ ماست هنوز
چو مرده باشم، اگر بگذرد به خاکِ لحد		به‌بانگ نعره برآید که جانِ ماست هنوز
عداوت از طرفِ آن شکسته‌پیمان است		وگرنه از طرفِ ما همان صفاست هنوز
بُتا! تو روی ز من برمتاب و دستم گیر		که در سرم ز تو آشوب و فتنه‌هاست هنوز
کجاست خانه‌ی قاضی که در مقالتِ عشق		میانِ عاشق و معشوق ماجَراست هنوز
نیازمندیِ من در قلم نمی‌گنجد		قیاس کردم و زَ اندیشه‌ها وَراست هنوز
سلامِ من برسان، ای صبا، به یار و بگو		که سعدی از سرِ عهدِ تو برنخاست هنوز


حافظ مفهوم این شعر را در یک بیت خلاصه کرده به شکل زیر وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم ، که در طریقت ما کافریست رنجیدم این برای آن است که از نظر عرفا طبق آیات قرآن هرچه از وفا و جفا در عالم به ما میرسد از جانب خداوند است پس اگر کسی جفایی دید باید آنرا از خدا ببیند و او به حرف و عهد و پیمانی که در محضر خدا بسته بی وفایی نکند که خداوند شاهد عهد و پینمانهاست و بی وفایی به خلق همان بی وفایی به خداست. بنابر این عرفا در خوبی و وفا قدردان خدا و شاکرند و در بدی و جفا صبور و بردبار تا به قول خود سعدی رسد آدمی به جایی که بجز خدا نبیند ، بنگر که تا چه حد است مکان آدمیت

سعدی شیرازی (2017/02/03-22:00)

اندیشه پاک

اگر مرادِ تو، ای دوست، بی‌مرادیِ ماست		مرادِ خویش دگرباره من نخواهم خواست
اگر قبول کنی، ور برانی از بر خویش		خلاف رأی تو کردن خلاف مذهب ماست
میان عیب و هنر پیش دوستانِ کریم		تفاوتی نکند، چون نظر به‌عینِ رضاست
عنایتی که تو را بود اگر مُبَدَّل شد		خلل‌پذیر نباشد ارادتی که مراست
مرا به هرچه کنی، دل نخواهی آزردن		که هرچه دوست پسندد به‌جای دوست، رواست #
بلا و زحمتِ امروز بر دل درویش		از آن خوش است که امیدِ رحمتِ فرداست *

* عرفا از جمله سعدی همواره اشاره به عدم نومیدی از رحمت الهی دارند برای مثال مپندار از آن در که هرگز نبست، که نومید گردد برآورده دست ذات حضرت حق بخشنده است و طبق آیات قرآن او رحمت را بر خود واجب نموده پروردگارتان رحمت را بر خود واجب کرده است (آیه 54 سوره انعام) حافظ نیز بارها به این موضوع اشاره دارد از جمله لطف خدا بیشتر از جرم ماست ، نکته سربسته چه دانی خموش اشاره و تاکید این بزرگان به عنوان انسان شناس و حکیم بر عدم نومیدی از رحمت الهی برطبق آیات قرآن برای این است که اولین مرحله بسیاری از مشکلات فردی و اجتماعی همین یاس و نومیدی است همگان باید مراقب حرف و عمل خود باشند تا مردم را در مسیر نومیدی که در خلاف جهت خداست قرار ندهند که این عمل گاه عواقب جبران ناپذیری برای فرد و جامعه دارد # ابیات مرتبط با این شعر

672

670

670

مشاهده متن کامل

سعدی شیرازی (2019/09/12-02:00)