فرهنگ (هنر ، شعر ، ادبیات و ...) همه برای ترویج زیبایی ، دانایی و خوبی هستند
زیبایی و دانایی هر دو خوب هستند و خوب بودن برای همه ممکن است. خوب و شاد باشید
صفحه اصلی
>> Cultural Part - بخش فرهنگي
درباره بخش فرهنگی
بخش فرهنگی
قرآن
حافظ شیرازی
مولانا
سعدی شیرازی
گلچین
نظامی
عطار
عمر خیام
شیخ بهایی
ابوسعید ابوالخیر
بابا طاهر
هاتف اصفهانی
سنایی
شیخ محمود شبستری
فردوسی
رودکی
قلم
امیر خسرو دهلوی
فروغی بسطامی
شمس تبریزی
سید محمد حسین طباطبایی
مجذوب تبریزی
رهی معیری
خواجه عبدالله انصارى
محیی الدین ابن عربی
جامی
ناصرخسرو
صغیر اصفهانی
دوش رفتم به کوي باده فروش
هاتف اصفهانی
دوش رفتم به کوي باده فروش
ز آتش عشق دل به جوش و خروش
مجلسي نغز ديدم و روشن
مير آن بزم پير باده فروش
چاکران ايستاده صف در صف
باده خوران نشسته دوش بدوش
پير در صدر و مي کشان گردش
پاره اي مست و پاره اي مدهوش
سينه بي کينه و درون صافي
دل پر از گفتگو و لب خاموش
همه را از عنايت ازلي
چشم حق بين و گوش راز نيوش
سخن اين به آن هنيئالک
پاسخ آن به اين که بادت نوش
گوش بر چنگ و چشم بر ساغر
آرزوي دو کون در آغوش
به ادب پيش رفتم و گفتم:
اي تو را دل قرارگاه سروش
عاشقم دردمند و حاجتمند
درد من بنگر و به درمان کوش
پير خندان به طنز با من گفت:
اي تو را پير عقل حلقه به گوش
تو کجا ما کجا که از شرمت
دختر رز نشسته برقع پوش
گفتمش سوخت جانم، آبي ده
و آتش من فرونشان از جوش
دوش مي سوختم از اين آتش
آه اگر امشبم بود چون دوش
گفت خندان که هين پياله بگير
ستدم گفت هان زياده منوش
جرعه اي درکشيدم و گشتم
فارغ از رنج عقل و محنت هوش
چون به هوش آمدم يکي ديدم
مابقي را همه خطوط و نقوش
ناگهان در صوامع ملکوت
اين حديثم سروش گفت به گوش
که يکي هست و هيچ نيست جز او
وحده لااله الاهو
هاتف اصفهانی
(2017/06/17-07:00)
اندیشه پاک
اگر مرادِ تو، ای دوست، بیمرادیِ ماست
مرادِ خویش دگرباره من نخواهم خواست
اگر قبول کنی، ور برانی از بر خویش
خلاف رأی تو کردن خلاف مذهب ماست
میان عیب و هنر پیش دوستانِ کریم
تفاوتی نکند، چون نظر بهعینِ رضاست
عنایتی که تو را بود اگر مُبَدَّل شد
خللپذیر نباشد ارادتی که مراست
مرا به هرچه کنی، دل نخواهی آزردن
که هرچه دوست پسندد بهجای دوست، رواست #
بلا و زحمتِ امروز بر دل درویش
از آن خوش است که امیدِ رحمتِ فرداست
*
* عرفا از جمله سعدی همواره اشاره به عدم نومیدی از رحمت الهی دارند برای مثال
مپندار از آن در که هرگز نبست، که نومید گردد برآورده دست
ذات حضرت حق بخشنده است و طبق آیات قرآن او رحمت را بر خود واجب نموده
پروردگارتان رحمت را بر خود واجب کرده است
(آیه 54 سوره انعام)
حافظ نیز بارها به این موضوع اشاره دارد از جمله
لطف خدا بیشتر از جرم ماست ، نکته سربسته چه دانی خموش
اشاره و تاکید این بزرگان به عنوان انسان شناس و حکیم بر عدم نومیدی از رحمت الهی برطبق آیات قرآن برای این است که اولین مرحله بسیاری از مشکلات فردی و اجتماعی همین یاس و نومیدی است
همگان باید مراقب حرف و عمل خود باشند تا مردم را در مسیر نومیدی که در خلاف جهت خداست قرار ندهند که این عمل گاه عواقب جبران ناپذیری برای فرد و جامعه دارد
#
ابیات مرتبط با این شعر
672
670
670
مشاهده متن کامل
سعدی شیرازی (2019/09/12-02:00)