فرهنگ (هنر ، شعر ، ادبیات و ...) همه برای ترویج زیبایی ، دانایی و خوبی هستند

زیبایی و دانایی هر دو خوب هستند و خوب بودن برای همه ممکن است. خوب و شاد باشید

صفحه اصلی >> Cultural Part - بخش فرهنگي

درباره بخش فرهنگی

چه خوش باغی ست باغ زندگانی

چه خوش باغی ست باغ زندگانی		اگر ایمن بودی از باد خزانی *
خوش است این کهنه دیر پر فسانه		اگر مُردن نبودی در میانه
چه خرم کاخ شد کاخ زمانه		گرش بودی اساس جاودانه
از آن سرد آمد این کاخ دلاویز		که چون جا گرم کردی گویدت خیز
چو هست این دیر خاکی سست بنیاد		بباده اش داد باید زود بر باد
ز فردا و زدی کس را نشان نیست		که رفت آن از میان ویندر میان نیست
یک امروز است ما را نقد ایام		بر او هم اعتمادی نیست تا شام
بیا تا یک دهن پر خنده داریم		به می جان و جهان را زنده داریم **
به ترک خواب می باید شبی گفت		که زیر خاک می باید بسی خفت

* خداوند در قرآن آیه 24 سوره یونس به موضوع ناپایداری زندگی دنیا اشاره دارد: "زندگانی دنیای شما بی گمان مانند آبیست که ما از آسمان فروفرستیم تا بدان باران گیاهان گوناگون ،که آدمیان و چهارپایان از آن روزی خورند، بروید، تا آنگاه که زمین از سبزی و خرمی زیوری تمام یابد، و مردمان خود را بر آن باغ و صحرا توانا پندارند، که ناگاه فرمان ما به شب یا روز در رسد، و زمین چنان خشک شود که گویی روز پیشین در آن هیچ نبوده است. و خداوند اینچنین با مثال روشن آیات خود را برای اهل فکرت بیان می کند"

* همین موضوع را شکسپیر بدون آشنایی با قرآن بیان کرده "چنین است زندگانی آدمی که امروز جوانه های لطیف امید از دلش بر می دمد و فردا شکوفا می شود و چتری از شکوه و افتخار بر سر می کشد و سومین روز بادی سرد می وزد، بادی کشنده و سوزان و درست در آن هنگام که انسان ساده دل گمان می برد که درخت موفقیت و بزرگیش میوه برآورده است، آن را از ریشه می سوزاند و خشک و سیاه می کند و درخت فرو می افتد" (نمایشنامه هانری هشتم ، پرده سوم)

** منظور از می در هر یک از آثار بزرگان فرهنگ ما شراب معرفت است که در قرآن هم به آن اشاره شده و حافظ در بیت زیر قرآن خواندن و کسب معرفت را به شراب خوردن تشبیه کرده صراحی می‌کشم پنهان و مردم دفتر انگارند , عجب گر آتش این زرق در دفتر نمی‌گیرد با این توضیح اگر ما از آن شراب معرفت و آگاهی بهره ببریم عمر ما هدر نخواهد شد و و شاد و خرم در دنیا و آخرت خواهیم بود ولی بی معرفت و آگاهی، یا خود به تباهی می رویم یا دیگران با استفاده از جهل ما زندگی دنیا و آخرت ما را تباه خواهند کرد

نظامی (2017/04/20-03:00)

اندیشه پاک

اگر مرادِ تو، ای دوست، بی‌مرادیِ ماست		مرادِ خویش دگرباره من نخواهم خواست
اگر قبول کنی، ور برانی از بر خویش		خلاف رأی تو کردن خلاف مذهب ماست
میان عیب و هنر پیش دوستانِ کریم		تفاوتی نکند، چون نظر به‌عینِ رضاست
عنایتی که تو را بود اگر مُبَدَّل شد		خلل‌پذیر نباشد ارادتی که مراست
مرا به هرچه کنی، دل نخواهی آزردن		که هرچه دوست پسندد به‌جای دوست، رواست #
بلا و زحمتِ امروز بر دل درویش		از آن خوش است که امیدِ رحمتِ فرداست *

* عرفا از جمله سعدی همواره اشاره به عدم نومیدی از رحمت الهی دارند برای مثال مپندار از آن در که هرگز نبست، که نومید گردد برآورده دست ذات حضرت حق بخشنده است و طبق آیات قرآن او رحمت را بر خود واجب نموده پروردگارتان رحمت را بر خود واجب کرده است (آیه 54 سوره انعام) حافظ نیز بارها به این موضوع اشاره دارد از جمله لطف خدا بیشتر از جرم ماست ، نکته سربسته چه دانی خموش اشاره و تاکید این بزرگان به عنوان انسان شناس و حکیم بر عدم نومیدی از رحمت الهی برطبق آیات قرآن برای این است که اولین مرحله بسیاری از مشکلات فردی و اجتماعی همین یاس و نومیدی است همگان باید مراقب حرف و عمل خود باشند تا مردم را در مسیر نومیدی که در خلاف جهت خداست قرار ندهند که این عمل گاه عواقب جبران ناپذیری برای فرد و جامعه دارد # ابیات مرتبط با این شعر

672

670

670

مشاهده متن کامل

سعدی شیرازی (2019/09/12-02:00)