| سوره 7 | سوره مبارکه الاعراف | صفحه 165 |
|
| قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ الْعَالَمِينَ (121) |
| [و] گفتند: «به پروردگار جهانيان ايمان آورديم، (121) |
| رَبِّ مُوسَىٰ وَهَارُونَ (122) |
| پروردگار موسى و هارون. (122) |
| قَالَ فِرْعَوْنُ آمَنْتُمْ بِهِ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ ۖ إِنَّ هَٰذَا لَمَكْرٌ مَكَرْتُمُوهُ فِي الْمَدِينَةِ لِتُخْرِجُوا مِنْهَا أَهْلَهَا ۖ فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ (123) |
| فرعون گفت: «آيا پيش از آنکه به شما رخصت دهم، به او ايمان آورديد؟ قطعاً اين نيرنگى است که در شهر به راه انداخته‌ايد تا مردمش را از آن بيرون کنيد. پس به زودى خواهيد دانست.» (123) |
| لَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَأَرْجُلَكُمْ مِنْ خِلَافٍ ثُمَّ لَأُصَلِّبَنَّكُمْ أَجْمَعِينَ (124) |
| دستها و پاهايتان را يکى از چپ و يکى از راست خواهم بريد سپس همه شما را به دار خواهم آويخت. (124) |
| قَالُوا إِنَّا إِلَىٰ رَبِّنَا مُنْقَلِبُونَ (125) |
| گفتند: «ما به سوى پروردگارمان بازخواهيم گشت. (125) |
| وَمَا تَنْقِمُ مِنَّا إِلَّا أَنْ آمَنَّا بِآيَاتِ رَبِّنَا لَمَّا جَاءَتْنَا ۚ رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَيْنَا صَبْرًا وَتَوَفَّنَا مُسْلِمِينَ (126) |
| و تو جز براى اين ما را به کيفر نمى‌رسانى که ما به معجزات پروردگارمان -وقتى براى ما آمد- ايمان آورديم. پروردگارا، بر ما شکيبايى فرو ريز و ما را مسلمان بميران.» (126) |
| وَقَالَ الْمَلَأُ مِنْ قَوْمِ فِرْعَوْنَ أَتَذَرُ مُوسَىٰ وَقَوْمَهُ لِيُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ وَيَذَرَكَ وَآلِهَتَكَ ۚ قَالَ سَنُقَتِّلُ أَبْنَاءَهُمْ وَنَسْتَحْيِي نِسَاءَهُمْ وَإِنَّا فَوْقَهُمْ قَاهِرُونَ (127) |
| و سران قوم فرعون گفتند: «آيا موسى و قومش را رها مى‌کنى تا در اين سرزمين فساد کنند و [موسى] تو و خدايانت را رها کند؟» [فرعون] گفت: «بزودى پسرانشان را مى‌کُشيم و زنانشان را زنده نگاه مى‌داريم، و ما بر آنان مسلطيم.» (127) |
| قَالَ مُوسَىٰ لِقَوْمِهِ اسْتَعِينُوا بِاللَّهِ وَاصْبِرُوا ۖ إِنَّ الْأَرْضَ لِلَّهِ يُورِثُهَا مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ ۖ وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ (128) |
| موسى به قوم خود گفت: «از خدا يارى جوييد و پايدارى ورزيد، که زمين از آنِ خداست؛ آن را به هر کس از بندگانش که بخواهد مى‌دهد؛ و فرجام [نيک] براى پرهيزگاران است.» (128) |
| قَالُوا أُوذِينَا مِنْ قَبْلِ أَنْ تَأْتِيَنَا وَمِنْ بَعْدِ مَا جِئْتَنَا ۚ قَالَ عَسَىٰ رَبُّكُمْ أَنْ يُهْلِكَ عَدُوَّكُمْ وَيَسْتَخْلِفَكُمْ فِي الْأَرْضِ فَيَنْظُرَ كَيْفَ تَعْمَلُونَ (129) |
| [قوم موسى] گفتند: «پيش از آنکه تو نزد ما بيايى و [حتى] بعد از آنکه به سوى ما آمدى مورد آزار قرار گرفتيم.» گفت: «اميد است که پروردگارتان دشمن شما را هلاک کند و شما را روى زمين جانشين [آنان ]سازد؛ آنگاه بنگرد تا چگونه عمل مى‌کنيد.» (129) |
| وَلَقَدْ أَخَذْنَا آلَ فِرْعَوْنَ بِالسِّنِينَ وَنَقْصٍ مِنَ الثَّمَرَاتِ لَعَلَّهُمْ يَذَّكَّرُونَ (130) |
| و در حقيقت، ما فرعونيان را به خشکسالى و کمبود محصولات دچار کرديم باشد که عبرت گيرند. (130) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |