| سوره 8 | سوره مبارکه الانفال | صفحه 182 |
|
| ۞ وَاعْلَمُوا أَنَّمَا غَنِمْتُمْ مِنْ شَيْءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَلِلرَّسُولِ وَلِذِي الْقُرْبَىٰ وَالْيَتَامَىٰ وَالْمَسَاكِينِ وَابْنِ السَّبِيلِ إِنْ كُنْتُمْ آمَنْتُمْ بِاللَّهِ وَمَا أَنْزَلْنَا عَلَىٰ عَبْدِنَا يَوْمَ الْفُرْقَانِ يَوْمَ الْتَقَى الْجَمْعَانِ ۗ وَاللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (41) |
| و بدانيد که هر چيزى را به غنيمت گرفتيد، يک پنجم آن براى خدا و پيامبر و براى خويشاوندان [او] و يتيمان و بينوايان و در راه‌ماندگان است، اگر به خدا و آنچه بر بنده خود در روز جدايى [حق از باطل ]-روزى که آن دو گروه با هم روبرو شدند- نازل کرديم، ايمان آورده‌ايد. و خدا بر هر چيزى تواناست. (41) |
| إِذْ أَنْتُمْ بِالْعُدْوَةِ الدُّنْيَا وَهُمْ بِالْعُدْوَةِ الْقُصْوَىٰ وَالرَّكْبُ أَسْفَلَ مِنْكُمْ ۚ وَلَوْ تَوَاعَدْتُمْ لَاخْتَلَفْتُمْ فِي الْمِيعَادِ ۙ وَلَٰكِنْ لِيَقْضِيَ اللَّهُ أَمْرًا كَانَ مَفْعُولًا لِيَهْلِكَ مَنْ هَلَكَ عَنْ بَيِّنَةٍ وَيَحْيَىٰ مَنْ حَيَّ عَنْ بَيِّنَةٍ ۗ وَإِنَّ اللَّهَ لَسَمِيعٌ عَلِيمٌ (42) |
| آنگاه که شما بر دامنه نزديکتر [کوه] بوديد و آنان در دامنه دورتر [کوه ]، و سواران [دشمن] پايين‌تر از شما [موضع گرفته] بودند، و اگر با يکديگر وعده گذارده بوديد، قطعاً در وعده‌گاه خود اختلاف مى‌کرديد، ولى [چنين شد] تا خداوند کارى را که انجام‌شدنى بود به انجام رساند [و] تا کسى که [بايد] هلاک شود، با دليلى روشن هلاک گردد، و کسى که [بايد] زنده شود، با دليلى واضح زنده بماند، و خداست که در حقيقت شنواى داناست. (42) |
| إِذْ يُرِيكَهُمُ اللَّهُ فِي مَنَامِكَ قَلِيلًا ۖ وَلَوْ أَرَاكَهُمْ كَثِيرًا لَفَشِلْتُمْ وَلَتَنَازَعْتُمْ فِي الْأَمْرِ وَلَٰكِنَّ اللَّهَ سَلَّمَ ۗ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ (43) |
| [اى پيامبر، ياد کن] آنگاه را که خداوند آنان [=سپاه دشمن] را در خوابت به تو اندک نشان داد؛ و اگر ايشان را به تو بسيار نشان مى‌داد قطعاً سست مى‌شديد و حتماً در کار [جهاد] منازعه مى‌کرديد، ولى خدا شما را به سلامت داشت، چرا که او به راز دلها داناست. (43) |
| وَإِذْ يُرِيكُمُوهُمْ إِذِ الْتَقَيْتُمْ فِي أَعْيُنِكُمْ قَلِيلًا وَيُقَلِّلُكُمْ فِي أَعْيُنِهِمْ لِيَقْضِيَ اللَّهُ أَمْرًا كَانَ مَفْعُولًا ۗ وَإِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ (44) |
| و آنگاه که چون با هم برخورد کرديد، آنان را در ديدگان شما اندک جلوه داد و شما را [نيز] در ديدگان آنان کم نمودار ساخت تا خداوند کارى را که انجام‌شدنى بود تحقق بخشد، و کارها به سوى خدا بازگردانده مى‌شود. (44) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا لَقِيتُمْ فِئَةً فَاثْبُتُوا وَاذْكُرُوا اللَّهَ كَثِيرًا لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ (45) |
| اى کسانى که ايمان آورده‌ايد، چون با گروهى برخورد مى‌کنيد پايدارى ورزيد و خدا را بسيار ياد کنيد، باشد که رستگار شويد. (45) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |