| سوره 9 | سوره مبارکه التوبة | صفحه 188 |
|
| كَيْفَ يَكُونُ لِلْمُشْرِكِينَ عَهْدٌ عِنْدَ اللَّهِ وَعِنْدَ رَسُولِهِ إِلَّا الَّذِينَ عَاهَدْتُمْ عِنْدَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ ۖ فَمَا اسْتَقَامُوا لَكُمْ فَاسْتَقِيمُوا لَهُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَّقِينَ (7) |
| چگونه مشرکان را نزد خدا و نزد فرستاده او عهدى تواند بود؟ مگر با کسانى که کنار مسجد الحرام پيمان بسته‌ايد. پس تا با شما [بر سر عهد] پايدارند، با آنان پايدار باشيد، زيرا خدا پرهيزگاران را دوست مى‌دارد. (7) |
| كَيْفَ وَإِنْ يَظْهَرُوا عَلَيْكُمْ لَا يَرْقُبُوا فِيكُمْ إِلًّا وَلَا ذِمَّةً ۚ يُرْضُونَكُمْ بِأَفْوَاهِهِمْ وَتَأْبَىٰ قُلُوبُهُمْ وَأَكْثَرُهُمْ فَاسِقُونَ (8) |
| چگونه [براى آنان عهدى است] با اينکه اگر بر شما دست يابند، در باره شما نه خويشاوندى را مراعات مى‌کنند و نه تعهّدى را، شما را با زبانشان راضى مى‌کنند و حال آنکه دلهايشان امتناع مى‌ورزد و بيشترشان منحرفند. (8) |
| اشْتَرَوْا بِآيَاتِ اللَّهِ ثَمَنًا قَلِيلًا فَصَدُّوا عَنْ سَبِيلِهِ ۚ إِنَّهُمْ سَاءَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (9) |
| آيات خدا را به بهاى ناچيزى فروختند و [مردم را] از راه او باز داشتند، به راستى آنان چه بد اعمالى انجام مى‌دادند. (9) |
| لَا يَرْقُبُونَ فِي مُؤْمِنٍ إِلًّا وَلَا ذِمَّةً ۚ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُعْتَدُونَ (10) |
| در باره هيچ مؤمنى مراعات خويشاوندى و پيمانى را نمى‌کنند، و ايشان همان تجاوزکارانند. (10) |
| فَإِنْ تَابُوا وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآتَوُا الزَّكَاةَ فَإِخْوَانُكُمْ فِي الدِّينِ ۗ وَنُفَصِّلُ الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ (11) |
| پس اگر توبه کنند و نماز برپا دارند و زکات دهند، در اين صورت برادران دينى شما مى‌باشند، و ما آيات [خود] را براى گروهى که مى‌دانند به تفصيل بيان مى‌کنيم. (11) |
| وَإِنْ نَكَثُوا أَيْمَانَهُمْ مِنْ بَعْدِ عَهْدِهِمْ وَطَعَنُوا فِي دِينِكُمْ فَقَاتِلُوا أَئِمَّةَ الْكُفْرِ ۙ إِنَّهُمْ لَا أَيْمَانَ لَهُمْ لَعَلَّهُمْ يَنْتَهُونَ (12) |
| و اگر سوگندهاى خود را پس از پيمان خويش شکستند و شما را در دينتان طعن زدند، پس با پيشوايانِ کفر بجنگيد، چرا که آنان را هيچ پيمانى نيست، باشد که [از پيمان‌شکنى] باز ايستند. (12) |
| أَلَا تُقَاتِلُونَ قَوْمًا نَكَثُوا أَيْمَانَهُمْ وَهَمُّوا بِإِخْرَاجِ الرَّسُولِ وَهُمْ بَدَءُوكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ ۚ أَتَخْشَوْنَهُمْ ۚ فَاللَّهُ أَحَقُّ أَنْ تَخْشَوْهُ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ (13) |
| چرا با گروهى که سوگندهاى خود را شکستند و بر آن شدند که فرستاده [خدا] را بيرون کنند، و آنان بودند که نخستين‌بار [جنگ را] با شما آغاز کردند، نمى‌جنگيد؟ آيا از آنان مى‌ترسيد؟ با اينکه اگر مؤمنيد خدا سزاوارتر است که از او بترسيد. (13) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |