| سوره 9 | سوره مبارکه التوبة | صفحه 205 |
|
| التَّائِبُونَ الْعَابِدُونَ الْحَامِدُونَ السَّائِحُونَ الرَّاكِعُونَ السَّاجِدُونَ الْآمِرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَالنَّاهُونَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَالْحَافِظُونَ لِحُدُودِ اللَّهِ ۗ وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ (112) |
| [آن مؤمنان،] همان توبه‌کنندگان، پرستندگان، سپاسگزاران، روزه‌داران، رکوع‌کنندگان، سجده‌کنندگان، وادارندگان به کارهاى پسنديده، بازدارندگان از کارهاى ناپسند و پاسداران مقرّرات خدايند. و مؤمنان را بشارت ده. (112) |
| مَا كَانَ لِلنَّبِيِّ وَالَّذِينَ آمَنُوا أَنْ يَسْتَغْفِرُوا لِلْمُشْرِكِينَ وَلَوْ كَانُوا أُولِي قُرْبَىٰ مِنْ بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُمْ أَصْحَابُ الْجَحِيمِ (113) |
| بر پيامبر و کسانى که ايمان آورده‌اند سزاوار نيست که براى مشرکان -پس از آنکه برايشان آشکار گرديد که آنان اهل دوزخند- طلب آمرزش کنند، هر چند خويشاوندِ [آنان] باشند. (113) |
| وَمَا كَانَ اسْتِغْفَارُ إِبْرَاهِيمَ لِأَبِيهِ إِلَّا عَنْ مَوْعِدَةٍ وَعَدَهَا إِيَّاهُ فَلَمَّا تَبَيَّنَ لَهُ أَنَّهُ عَدُوٌّ لِلَّهِ تَبَرَّأَ مِنْهُ ۚ إِنَّ إِبْرَاهِيمَ لَأَوَّاهٌ حَلِيمٌ (114) |
| و طلب آمرزش ابراهيم براى پدرش جز براى وعده‌اى که به او داده بود، نبود. و[لى] هنگامى که براى او روشن شد که وى دشمن خداست، از او بيزارى جست. راستى، ابراهيم، دلسوزى بردبار بود. (114) |
| وَمَا كَانَ اللَّهُ لِيُضِلَّ قَوْمًا بَعْدَ إِذْ هَدَاهُمْ حَتَّىٰ يُبَيِّنَ لَهُمْ مَا يَتَّقُونَ ۚ إِنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ (115) |
| و خدا بر آن نيست که گروهى را پس از آنکه هدايتشان نمود بى‌راه بگذارد، مگر آنکه چيزى را که بايد از آن پروا کنند برايشان بيان کرده باشد. آرى، خدا به هر چيزى داناست. (115) |
| إِنَّ اللَّهَ لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ يُحْيِي وَيُمِيتُ ۚ وَمَا لَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ (116) |
| در حقيقت، فرمانروايى آسمانها و زمين از آن خداست. زنده مى‌کند و مى‌ميراند، و براى شما جز خدا يار و ياورى نيست. (116) |
| لَقَدْ تَابَ اللَّهُ عَلَى النَّبِيِّ وَالْمُهَاجِرِينَ وَالْأَنْصَارِ الَّذِينَ اتَّبَعُوهُ فِي سَاعَةِ الْعُسْرَةِ مِنْ بَعْدِ مَا كَادَ يَزِيغُ قُلُوبُ فَرِيقٍ مِنْهُمْ ثُمَّ تَابَ عَلَيْهِمْ ۚ إِنَّهُ بِهِمْ رَءُوفٌ رَحِيمٌ (117) |
| به يقين، خدا بر پيامبر و مهاجران و انصار که در آن ساعت دشوار از او پيروى کردند ببخشود، بعد از آنکه چيزى نمانده بود که دلهاى دسته‌اى از آنان منحرف شود. باز برايشان ببخشود، چرا که او نسبت به آنان مهربان و رحيم است. (117) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |