| سوره 10 | سوره مبارکه يونس | صفحه 220 |
|
| فَلَوْلَا كَانَتْ قَرْيَةٌ آمَنَتْ فَنَفَعَهَا إِيمَانُهَا إِلَّا قَوْمَ يُونُسَ لَمَّا آمَنُوا كَشَفْنَا عَنْهُمْ عَذَابَ الْخِزْيِ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَىٰ حِينٍ (98) |
| چرا هيچ شهرى نبود که [اهل آن] ايمان بياورد و ايمانش به حال آن سود بخشد؟ مگر قوم يونس که وقتى [در آخرين لحظه] ايمان آوردند، عذاب رسوايى را در زندگى دنيا از آنان برطرف کرديم، و تا چندى آنان را برخوردار ساختيم. (98) |
| وَلَوْ شَاءَ رَبُّكَ لَآمَنَ مَنْ فِي الْأَرْضِ كُلُّهُمْ جَمِيعًا ۚ أَفَأَنْتَ تُكْرِهُ النَّاسَ حَتَّىٰ يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ (99) |
| و اگر پروردگار تو مى‌خواست، قطعاً هر که در زمين است همه آنها يکسر ايمان مى‌آوردند. پس آيا تو مردم را ناگزير مى‌کنى که بگروند؟ (99) |
| وَمَا كَانَ لِنَفْسٍ أَنْ تُؤْمِنَ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ ۚ وَيَجْعَلُ الرِّجْسَ عَلَى الَّذِينَ لَا يَعْقِلُونَ (100) |
| و هيچ کس را نرسد که جز به اذن خدا ايمان بياورد، و [خدا] بر کسانى که نمى انديشند، پليدى را قرار مى‌دهد. (100) |
| قُلِ انْظُرُوا مَاذَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ وَمَا تُغْنِي الْآيَاتُ وَالنُّذُرُ عَنْ قَوْمٍ لَا يُؤْمِنُونَ (101) |
| بگو: «بنگريد که در آسمانها و زمين چيست؟» و[لى] نشانه‌ها و هشدارها، گروهى را که ايمان نمى‌آورند سود نمى‌بخشد. (101) |
| فَهَلْ يَنْتَظِرُونَ إِلَّا مِثْلَ أَيَّامِ الَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِهِمْ ۚ قُلْ فَانْتَظِرُوا إِنِّي مَعَكُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرِينَ (102) |
| پس آيا جز مانند روزهاى کسانى را که پيش از آنان درگذشتند، انتظار مى‌برند؟ بگو: «انتظار بريد که من [نيز] با شما از منتظرانم.» (102) |
| ثُمَّ نُنَجِّي رُسُلَنَا وَالَّذِينَ آمَنُوا ۚ كَذَٰلِكَ حَقًّا عَلَيْنَا نُنْجِ الْمُؤْمِنِينَ (103) |
| سپس فرستادگان خود و کسانى را که گرويدند مى‌رهانيم، زيرا بر ما فريضه است که مؤمنان را نجات دهيم. (103) |
| قُلْ يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنْ كُنْتُمْ فِي شَكٍّ مِنْ دِينِي فَلَا أَعْبُدُ الَّذِينَ تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلَٰكِنْ أَعْبُدُ اللَّهَ الَّذِي يَتَوَفَّاكُمْ ۖ وَأُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (104) |
| بگو: «اى مردم، اگر در دين من ترديد داريد، پس [بدانيد که من] کسانى را که به جاى خدا مى‌پرستيد نمى‌پرستم، بلکه خدايى را مى‌پرستم که جان شما را مى‌ستاند، و دستور يافته‌ام که از مؤمنان باشم.» (104) |
| وَأَنْ أَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ حَنِيفًا وَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُشْرِكِينَ (105) |
| و [به من دستور داده شده است] که به دين حنيف روى آور، و زنهار از مشرکان مباش. (105) |
| وَلَا تَدْعُ مِنْ دُونِ اللَّهِ مَا لَا يَنْفَعُكَ وَلَا يَضُرُّكَ ۖ فَإِنْ فَعَلْتَ فَإِنَّكَ إِذًا مِنَ الظَّالِمِينَ (106) |
| و به جاى خدا، چيزى را که سود و زيانى به تو نمى‌رساند، مخوان؛ که اگر چنين کنى، در آن صورت قطعاً از جمله ستمکارانى. (106) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |