| سوره 11 | سوره مبارکه هود | صفحه 232 |
|
| وَيَا قَوْمِ لَا يَجْرِمَنَّكُمْ شِقَاقِي أَنْ يُصِيبَكُمْ مِثْلُ مَا أَصَابَ قَوْمَ نُوحٍ أَوْ قَوْمَ هُودٍ أَوْ قَوْمَ صَالِحٍ ۚ وَمَا قَوْمُ لُوطٍ مِنْكُمْ بِبَعِيدٍ (89) |
| «و اى قوم من، زنهار تا مخالفت شما با من، شما را بدانجا نکشاند که [بلايى] مانند آنچه به قوم نوح يا قوم هود يا قوم صالح رسيد، به شما [نيز] برسد، و قوم لوط از شما چندان دور نيست.» (89) |
| وَاسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ ۚ إِنَّ رَبِّي رَحِيمٌ وَدُودٌ (90) |
| «و از پروردگار خود آمرزش بخواهيد، سپس به درگاه او توبه کنيد که پروردگار من مهربان و دوستدار [بندگان] است.» (90) |
| قَالُوا يَا شُعَيْبُ مَا نَفْقَهُ كَثِيرًا مِمَّا تَقُولُ وَإِنَّا لَنَرَاكَ فِينَا ضَعِيفًا ۖ وَلَوْلَا رَهْطُكَ لَرَجَمْنَاكَ ۖ وَمَا أَنْتَ عَلَيْنَا بِعَزِيزٍ (91) |
| گفتند: «اى شعيب! بسيارى از آنچه را که مى‌گويى نمى‌فهميم، و واقعاً تو را در ميان خود ضعيف مى‌بينيم، و اگر عشيره تو نبود قطعاً سنگسارت مى‌کرديم، و تو بر ما پيروز نيستى!» (91) |
| قَالَ يَا قَوْمِ أَرَهْطِي أَعَزُّ عَلَيْكُمْ مِنَ اللَّهِ وَاتَّخَذْتُمُوهُ وَرَاءَكُمْ ظِهْرِيًّا ۖ إِنَّ رَبِّي بِمَا تَعْمَلُونَ مُحِيطٌ (92) |
| گفت: «اى قوم من، آيا عشيره من پيشِ شما از خدا عزيزتر است که او را پشت سر خود گرفته‌ايد [و فراموشش کرده‌ايد]؟ در حقيقت، پروردگار من به آنچه انجام مى‌دهيد احاطه دارد.» (92) |
| وَيَا قَوْمِ اعْمَلُوا عَلَىٰ مَكَانَتِكُمْ إِنِّي عَامِلٌ ۖ سَوْفَ تَعْلَمُونَ مَنْ يَأْتِيهِ عَذَابٌ يُخْزِيهِ وَمَنْ هُوَ كَاذِبٌ ۖ وَارْتَقِبُوا إِنِّي مَعَكُمْ رَقِيبٌ (93) |
| «و اى قوم من، شما بر حسب امکانات خود عمل کنيد، من [نيز] عمل مى‌کنم. به زودى خواهيد دانست که عذاب رسواکننده بر چه کسى فرود مى‌آيد و دروغگو کيست؛ و انتظار بريد که من [هم] با شما منتظرم.» (93) |
| وَلَمَّا جَاءَ أَمْرُنَا نَجَّيْنَا شُعَيْبًا وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِنَّا وَأَخَذَتِ الَّذِينَ ظَلَمُوا الصَّيْحَةُ فَأَصْبَحُوا فِي دِيَارِهِمْ جَاثِمِينَ (94) |
| و چون فرمان ما آمد، شعيب و کسانى را که با او ايمان آورده بودند، به رحمتى از جانب خويش نجات داديم، و کسانى را که ستم کرده بودند، فرياد [مرگبار] فرو گرفت، و در خانه‌هايشان از پا درآمدند. (94) |
| كَأَنْ لَمْ يَغْنَوْا فِيهَا ۗ أَلَا بُعْدًا لِمَدْيَنَ كَمَا بَعِدَتْ ثَمُودُ (95) |
| گويى در آن [خانه‌ها] هرگز اقامت نداشته‌اند. هان، مرگ بر [مردم] مَدْيَن، همان گونه که ثمود هلاک شدند. (95) |
| وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَىٰ بِآيَاتِنَا وَسُلْطَانٍ مُبِينٍ (96) |
| و به راستى، موسى را با آيات خود و حجّتى آشکار، (96) |
| إِلَىٰ فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَاتَّبَعُوا أَمْرَ فِرْعَوْنَ ۖ وَمَا أَمْرُ فِرْعَوْنَ بِرَشِيدٍ (97) |
| به سوى فرعون و سران [قوم] وى فرستاديم، ولى [سران] از فرمان فرعون پيروى کردند، و فرمان فرعون صواب نبود. (97) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |