| سوره 14 | سوره مبارکه ابراهيم | صفحه 261 |
|
| مُهْطِعِينَ مُقْنِعِي رُءُوسِهِمْ لَا يَرْتَدُّ إِلَيْهِمْ طَرْفُهُمْ ۖ وَأَفْئِدَتُهُمْ هَوَاءٌ (43) |
| شتابان سر برداشته و چشم بر هم نمى‌زنند و [از وحشت] دلهايشان تهى است. (43) |
| وَأَنْذِرِ النَّاسَ يَوْمَ يَأْتِيهِمُ الْعَذَابُ فَيَقُولُ الَّذِينَ ظَلَمُوا رَبَّنَا أَخِّرْنَا إِلَىٰ أَجَلٍ قَرِيبٍ نُجِبْ دَعْوَتَكَ وَنَتَّبِعِ الرُّسُلَ ۗ أَوَلَمْ تَكُونُوا أَقْسَمْتُمْ مِنْ قَبْلُ مَا لَكُمْ مِنْ زَوَالٍ (44) |
| و مردم را از روزى که عذاب بر آنان مى‌آيد بترسان. پس آنان که ستم کرده‌اند مى‌گويند: «پروردگارا، ما را تا چندى مهلت بخش تا دعوت تو را پاسخ گوييم و از فرستادگان [تو] پيروى کنيم.» [به آنان گفته مى‌شود:] «مگر شما پيش از اين سوگند نمى‌خورديد که شما را فنايى نيست؟ (44) |
| وَسَكَنْتُمْ فِي مَسَاكِنِ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ وَتَبَيَّنَ لَكُمْ كَيْفَ فَعَلْنَا بِهِمْ وَضَرَبْنَا لَكُمُ الْأَمْثَالَ (45) |
| و در سراهاى کسانى که بر خود ستم روا داشتند سکونت گزيديد، و براى شما آشکار گرديد که با آنان چگونه معامله کرديم، و مَثَلها براى شما زديم. (45) |
| وَقَدْ مَكَرُوا مَكْرَهُمْ وَعِنْدَ اللَّهِ مَكْرُهُمْ وَإِنْ كَانَ مَكْرُهُمْ لِتَزُولَ مِنْهُ الْجِبَالُ (46) |
| و به يقين آنان نيرنگ خود را به کار بردند، و [جزاى] مکرشان با خداست، هر چند از مکرشان کوهها از جاى کنده مى‌شد. (46) |
| فَلَا تَحْسَبَنَّ اللَّهَ مُخْلِفَ وَعْدِهِ رُسُلَهُ ۗ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ ذُو انْتِقَامٍ (47) |
| پس مپندار که خدا وعده خود را به پيامبرانش خلاف مى‌کند، که خدا شکست‌ناپذيرِ انتقام‌گيرنده است. (47) |
| يَوْمَ تُبَدَّلُ الْأَرْضُ غَيْرَ الْأَرْضِ وَالسَّمَاوَاتُ ۖ وَبَرَزُوا لِلَّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ (48) |
| روزى که زمين به غير اين زمين، و آسمانها [به غير اين آسمانها] مبدل گردد، و [مردم] در برابر خداى يگانه قهار ظاهر شوند. (48) |
| وَتَرَى الْمُجْرِمِينَ يَوْمَئِذٍ مُقَرَّنِينَ فِي الْأَصْفَادِ (49) |
| و گناهکاران را در آن روز مى‌بينى که با هم در زنجيرها بسته شده‌اند. (49) |
| سَرَابِيلُهُمْ مِنْ قَطِرَانٍ وَتَغْشَىٰ وُجُوهَهُمُ النَّارُ (50) |
| تن‌پوشهايشان از «قطران» است و چهره‌هايشان را آتش مى‌پوشاند. (50) |
| لِيَجْزِيَ اللَّهُ كُلَّ نَفْسٍ مَا كَسَبَتْ ۚ إِنَّ اللَّهَ سَرِيعُ الْحِسَابِ (51) |
| تا خدا به هر کس هر چه به دست آورده است جزا دهد، که خدا زودشمار است. (51) |
| هَٰذَا بَلَاغٌ لِلنَّاسِ وَلِيُنْذَرُوا بِهِ وَلِيَعْلَمُوا أَنَّمَا هُوَ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ وَلِيَذَّكَّرَ أُولُو الْأَلْبَابِ (52) |
| اين [قرآن] ابلاغى براى مردم است [تا به وسيله آن هدايت شوند] و بدان بيم يابند و بدانند که او معبودى يگانه است، و تا صاحبان خرد پند گيرند. (52) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |