| سوره 16 | سوره مبارکه النحل | صفحه 281 |
|
| ثُمَّ إِنَّ رَبَّكَ لِلَّذِينَ عَمِلُوا السُّوءَ بِجَهَالَةٍ ثُمَّ تَابُوا مِنْ بَعْدِ ذَٰلِكَ وَأَصْلَحُوا إِنَّ رَبَّكَ مِنْ بَعْدِهَا لَغَفُورٌ رَحِيمٌ (119) |
| [با اين همه] پروردگار تو نسبت به کسانى که به نادانى مرتکب گناه شده، سپس توبه کرده و به صلاح آمده‌اند، البته پروردگارت پس از آن آمرزنده مهربان است. (119) |
| إِنَّ إِبْرَاهِيمَ كَانَ أُمَّةً قَانِتًا لِلَّهِ حَنِيفًا وَلَمْ يَكُ مِنَ الْمُشْرِكِينَ (120) |
| به راستى ابراهيم، پيشوايى مطيع خدا [و] حق‌گراى بود و از مشرکان نبود. (120) |
| شَاكِرًا لِأَنْعُمِهِ ۚ اجْتَبَاهُ وَهَدَاهُ إِلَىٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ (121) |
| [و] نعمتهاى او را شکرگزار بود. [خدا] او را برگزيد و به راهى راست هدايتش کرد. (121) |
| وَآتَيْنَاهُ فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً ۖ وَإِنَّهُ فِي الْآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحِينَ (122) |
| و در دنيا به او نيکويى و [نعمت] داديم و در آخرت [نيز] از شايستگان خواهد بود. (122) |
| ثُمَّ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ أَنِ اتَّبِعْ مِلَّةَ إِبْرَاهِيمَ حَنِيفًا ۖ وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ (123) |
| سپس به تو وحى کرديم که: «از آيين ابراهيم حق‌گراى پيروى کن، [چرا که] او از مشرکان نبود.» (123) |
| إِنَّمَا جُعِلَ السَّبْتُ عَلَى الَّذِينَ اخْتَلَفُوا فِيهِ ۚ وَإِنَّ رَبَّكَ لَيَحْكُمُ بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فِيمَا كَانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ (124) |
| [بزرگداشت] شنبه، بر کسانى که در باره آن اختلاف کردند مقرّر گرديد، و قطعاً پروردگارت روز رستاخيز ميان آنها در باره چيزى که در مورد آن اختلاف مى‌کردند، داورى خواهد کرد. (124) |
| ادْعُ إِلَىٰ سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ ۖ وَجَادِلْهُمْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ ۚ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ ۖ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ (125) |
| با حکمت و اندرز نيکو به راه پروردگارت دعوت کن و با آنان به [شيوه‌اى] که نيکوتر است مجادله نماى. در حقيقت، پروردگار تو به [حال] کسى که از راه او منحرف شده داناتر، و او به [حال] راه‌يافتگان [نيز ]داناتر است. (125) |
| وَإِنْ عَاقَبْتُمْ فَعَاقِبُوا بِمِثْلِ مَا عُوقِبْتُمْ بِهِ ۖ وَلَئِنْ صَبَرْتُمْ لَهُوَ خَيْرٌ لِلصَّابِرِينَ (126) |
| و اگر عقوبت کرديد، همان گونه که مورد عقوبت قرار گرفته‌ايد [متجاوز را ] به عقوبت رسانيد، و اگر صبر کنيد البته آن براى شکيبايان بهتر است. (126) |
| وَاصْبِرْ وَمَا صَبْرُكَ إِلَّا بِاللَّهِ ۚ وَلَا تَحْزَنْ عَلَيْهِمْ وَلَا تَكُ فِي ضَيْقٍ مِمَّا يَمْكُرُونَ (127) |
| و صبر کن و صبر تو جز به [توفيق] خدا نيست و بر آنان اندوه مخور و از آنچه نيرنگ مى‌کنند دل تنگ مدار. (127) |
| إِنَّ اللَّهَ مَعَ الَّذِينَ اتَّقَوْا وَالَّذِينَ هُمْ مُحْسِنُونَ (128) |
| در حقيقت، خدا با کسانى است که پروا داشته‌اند و [با] کسانى [است] که آنها نيکوکارند. (128) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |