| سوره 17 | سوره مبارکه الاسراء | صفحه 288 |
|
| وَمَا مَنَعَنَا أَنْ نُرْسِلَ بِالْآيَاتِ إِلَّا أَنْ كَذَّبَ بِهَا الْأَوَّلُونَ ۚ وَآتَيْنَا ثَمُودَ النَّاقَةَ مُبْصِرَةً فَظَلَمُوا بِهَا ۚ وَمَا نُرْسِلُ بِالْآيَاتِ إِلَّا تَخْوِيفًا (59) |
| و [چيزى] ما را از فرستادن معجزات باز نداشت جز اينکه پيشينيان، آنها را به دروغ گرفتند، و به ثمود ماده‌شتر داديم که [پديده‌اى] روشنگر بود، و[لى] به آن ستم کردند، و ما معجزه‌ها را جز براى بيم‌دادن [مردم] نمى‌فرستيم. (59) |
| وَإِذْ قُلْنَا لَكَ إِنَّ رَبَّكَ أَحَاطَ بِالنَّاسِ ۚ وَمَا جَعَلْنَا الرُّؤْيَا الَّتِي أَرَيْنَاكَ إِلَّا فِتْنَةً لِلنَّاسِ وَالشَّجَرَةَ الْمَلْعُونَةَ فِي الْقُرْآنِ ۚ وَنُخَوِّفُهُمْ فَمَا يَزِيدُهُمْ إِلَّا طُغْيَانًا كَبِيرًا (60) |
| و [ياد کن] هنگامى را که به تو گفتيم: «به راستى پروردگارت بر مردم احاطه دارد.» و آن رؤيايى را که به تو نمايانديم، و [نيز] آن درخت لعنت شده در قرآن را جز براى آزمايش مردم قرار نداديم؛ و ما آنان را بيم مى‌دهيم، ولى جز بر طغيان بيشتر آنها نمى‌افزايد. (60) |
| وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِيسَ قَالَ أَأَسْجُدُ لِمَنْ خَلَقْتَ طِينًا (61) |
| و هنگامى را که به فرشتگان گفتيم: «براى آدم سجده کنيد» پس [همه] جز ابليس سجده کردند. گفت: «آيا براى کسى که از گل آفريدى سجده کنم؟» (61) |
| قَالَ أَرَأَيْتَكَ هَٰذَا الَّذِي كَرَّمْتَ عَلَيَّ لَئِنْ أَخَّرْتَنِ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ لَأَحْتَنِكَنَّ ذُرِّيَّتَهُ إِلَّا قَلِيلًا (62) |
| [سپس] گفت: «به من بگو: اين کسى را که بر من برترى دادى [براى چه بود]؟ اگر تا روز قيامت مهلتم دهى قطعاً فرزندانش را -جز اندکى [از آنها]- ريشه‌کن خواهم کرد.» (62) |
| قَالَ اذْهَبْ فَمَنْ تَبِعَكَ مِنْهُمْ فَإِنَّ جَهَنَّمَ جَزَاؤُكُمْ جَزَاءً مَوْفُورًا (63) |
| فرمود: «برو که هر کس از آنان تو را پيروى کند مسلماً جهنم سزايتان خواهد بود که کيفرى تمام است. (63) |
| وَاسْتَفْزِزْ مَنِ اسْتَطَعْتَ مِنْهُمْ بِصَوْتِكَ وَأَجْلِبْ عَلَيْهِمْ بِخَيْلِكَ وَرَجِلِكَ وَشَارِكْهُمْ فِي الْأَمْوَالِ وَالْأَوْلَادِ وَعِدْهُمْ ۚ وَمَا يَعِدُهُمُ الشَّيْطَانُ إِلَّا غُرُورًا (64) |
| و از ايشان هر که را توانستى با آواى خود تحريک کن و با سواران و پيادگانت بر آنها بتاز و با آنان در اموال و اولاد شرکت کن و به ايشان وعده بده»، و شيطان جز فريب به آنها وعده نمى‌دهد. (64) |
| إِنَّ عِبَادِي لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطَانٌ ۚ وَكَفَىٰ بِرَبِّكَ وَكِيلًا (65) |
| «در حقيقت، تو را بر بندگان من تسلطى نيست، و حمايتگرى [چون] پروردگارت بس است.» (65) |
| رَبُّكُمُ الَّذِي يُزْجِي لَكُمُ الْفُلْكَ فِي الْبَحْرِ لِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ ۚ إِنَّهُ كَانَ بِكُمْ رَحِيمًا (66) |
| پروردگار شما کسى است که کشتى را در دريا براى شما به حرکت در مى‌آورد، تا از فضل او براى خود بجوييد، چرا که او همواره به شما مهربان است. (66) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |