| سوره 19 | سوره مبارکه مريم | صفحه 309 |
|
| وَنَادَيْنَاهُ مِنْ جَانِبِ الطُّورِ الْأَيْمَنِ وَقَرَّبْنَاهُ نَجِيًّا (52) |
| و از جانب راست طور، او را ندا داديم، و در حالى که با وى راز گفتيم او را به خود نزديک ساختيم. (52) |
| وَوَهَبْنَا لَهُ مِنْ رَحْمَتِنَا أَخَاهُ هَارُونَ نَبِيًّا (53) |
| و به رحمت خويش برادرش هارون پيامبر را به او بخشيديم. (53) |
| وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِسْمَاعِيلَ ۚ إِنَّهُ كَانَ صَادِقَ الْوَعْدِ وَكَانَ رَسُولًا نَبِيًّا (54) |
| و در اين کتاب از اسماعيل ياد کن، زيرا که او درست‌وعده و فرستاده‌اى پيامبر بود. (54) |
| وَكَانَ يَأْمُرُ أَهْلَهُ بِالصَّلَاةِ وَالزَّكَاةِ وَكَانَ عِنْدَ رَبِّهِ مَرْضِيًّا (55) |
| و خاندان خود را به نماز و زکات فرمان مى‌داد و همواره نزد پروردگارش پسنديده[رفتار] بود. (55) |
| وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِدْرِيسَ ۚ إِنَّهُ كَانَ صِدِّيقًا نَبِيًّا (56) |
| و در اين کتاب از ادريس ياد کن که او راستگويى پيامبر بود. (56) |
| وَرَفَعْنَاهُ مَكَانًا عَلِيًّا (57) |
| و [ما] او را به مقامى بلند ارتقا داديم. (57) |
| أُولَٰئِكَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مِنَ النَّبِيِّينَ مِنْ ذُرِّيَّةِ آدَمَ وَمِمَّنْ حَمَلْنَا مَعَ نُوحٍ وَمِنْ ذُرِّيَّةِ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْرَائِيلَ وَمِمَّنْ هَدَيْنَا وَاجْتَبَيْنَا ۚ إِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ آيَاتُ الرَّحْمَٰنِ خَرُّوا سُجَّدًا وَبُكِيًّا ۩ (58) |
| آنان کسانى از پيامبران بودند که خداوند بر ايشان نعمت ارزانى داشت: از فرزندان آدم بودند و از کسانى که همراه نوح [بر کشتى] سوار کرديم؛ و از فرزندان ابراهيم و اسرائيل و از کسانى که [آنان را] هدايت نموديم و برگزيديم؛ [و] هر گاه آيات [خداى] رحمان بر ايشان خوانده مى‌شد، سجده‌کنان و گريان به خاک مى‌افتادند. (58) |
| ۞ فَخَلَفَ مِنْ بَعْدِهِمْ خَلْفٌ أَضَاعُوا الصَّلَاةَ وَاتَّبَعُوا الشَّهَوَاتِ ۖ فَسَوْفَ يَلْقَوْنَ غَيًّا (59) |
| آنگاه، پس از آنان جانشينانى به جاى ماندند که نماز را تباه ساخته و از هوسها پيروى کردند، و به زودى [سزاى] گمراهى [خود] را خواهند ديد. (59) |
| إِلَّا مَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَأُولَٰئِكَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ وَلَا يُظْلَمُونَ شَيْئًا (60) |
| مگر آنان که توبه کرده و ايمان آورده و کار شايسته انجام دادند، که آنان به بهشت درمى‌آيند و ستمى بر ايشان نخواهد رفت. (60) |
| جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِي وَعَدَ الرَّحْمَٰنُ عِبَادَهُ بِالْغَيْبِ ۚ إِنَّهُ كَانَ وَعْدُهُ مَأْتِيًّا (61) |
| باغهاى جاودانى که [خداى] رحمان به بندگانش در جهان ناپيدا وعده داده است. در حقيقت، وعده او انجام‌شدنى است. (61) |
| لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا إِلَّا سَلَامًا ۖ وَلَهُمْ رِزْقُهُمْ فِيهَا بُكْرَةً وَعَشِيًّا (62) |
| در آنجا سخن بيهوده‌اى نمى‌شنوند، جز درود. و روزى‌شان صبح و شام در آنجا [آماده] است. (62) |
| تِلْكَ الْجَنَّةُ الَّتِي نُورِثُ مِنْ عِبَادِنَا مَنْ كَانَ تَقِيًّا (63) |
| اين همان بهشتى است که به هر يک از بندگان ما که پرهيزگار باشند به ميراث مى‌دهيم. (63) |
| وَمَا نَتَنَزَّلُ إِلَّا بِأَمْرِ رَبِّكَ ۖ لَهُ مَا بَيْنَ أَيْدِينَا وَمَا خَلْفَنَا وَمَا بَيْنَ ذَٰلِكَ ۚ وَمَا كَانَ رَبُّكَ نَسِيًّا (64) |
| و [ما فرشتگان] جز به فرمان پروردگارت نازل نمى‌شويم. آنچه پيش روى ما و آنچه پشت سر ما و آنچه ميان اين دو است، [همه] به او اختصاص دارد، و پروردگارت هرگز فراموشکار نبوده است. (64) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |