| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 32 |
|
| ۞ وَاذْكُرُوا اللَّهَ فِي أَيَّامٍ مَعْدُودَاتٍ ۚ فَمَنْ تَعَجَّلَ فِي يَوْمَيْنِ فَلَا إِثْمَ عَلَيْهِ وَمَنْ تَأَخَّرَ فَلَا إِثْمَ عَلَيْهِ ۚ لِمَنِ اتَّقَىٰ ۗ وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّكُمْ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ (203) |
| و خدا را در روزهايى معيّن ياد کنيد، پس هر کس شتاب کند [و اعمال را] در دو روز [انجام دهد]، گناهى بر او نيست، و هر که تأخير کند [و اعمال را در سه روز انجام دهد] گناهى بر او نيست. [اين اختيار ]براى کسى است که [از محرمات] پرهيز کرده باشد. و از خدا پروا کنيد و بدانيد که شما را به سوى او گرد خواهد آورد. (203) |
| وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يُعْجِبُكَ قَوْلُهُ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَيُشْهِدُ اللَّهَ عَلَىٰ مَا فِي قَلْبِهِ وَهُوَ أَلَدُّ الْخِصَامِ (204) |
| و از ميان مردم کسى است که در زندگى اين دنيا سخنش تو را به تعجّب وامى‌دارد، و خدا را بر آنچه در دل دارد گواه مى‌گيرد، و حال آنکه او سخت‌ترين دشمنان است. (204) |
| وَإِذَا تَوَلَّىٰ سَعَىٰ فِي الْأَرْضِ لِيُفْسِدَ فِيهَا وَيُهْلِكَ الْحَرْثَ وَالنَّسْلَ ۗ وَاللَّهُ لَا يُحِبُّ الْفَسَادَ (205) |
| و چون برگردد [يا رياستى يابد] کوشش مى‌کند که در زمين فساد نمايد و کِشت و نسل را نابود سازد، و خداوند تباهکارى را دوست ندارد. (205) |
| وَإِذَا قِيلَ لَهُ اتَّقِ اللَّهَ أَخَذَتْهُ الْعِزَّةُ بِالْإِثْمِ ۚ فَحَسْبُهُ جَهَنَّمُ ۚ وَلَبِئْسَ الْمِهَادُ (206) |
| و چون به او گفته شود: «از خدا پروا کن» نخوت، وى را به گناه کشاند. پس جهنم براى او بس است، و چه بد بسترى است. (206) |
| وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ ۗ وَاللَّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ (207) |
| و از ميان مردم کسى است که جان خود را براى طلب خشنودى خدا مى‌فروشد، و خدا نسبت به [اين] بندگان مهربان است. (207) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا ادْخُلُوا فِي السِّلْمِ كَافَّةً وَلَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّيْطَانِ ۚ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ (208) |
| اى کسانى که ايمان آورده‌ايد، همگى به اطاعت [خدا] درآييد، و گامهاى شيطان را دنبال مکنيد که او براى شما دشمنى آشکار است. (208) |
| فَإِنْ زَلَلْتُمْ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَتْكُمُ الْبَيِّنَاتُ فَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ (209) |
| و اگر پس از آنکه براى شما دلايل آشکار آمد، دستخوش لغزش شديد، بدانيد که خداوند تواناى حکيم است. (209) |
| هَلْ يَنْظُرُونَ إِلَّا أَنْ يَأْتِيَهُمُ اللَّهُ فِي ظُلَلٍ مِنَ الْغَمَامِ وَالْمَلَائِكَةُ وَقُضِيَ الْأَمْرُ ۚ وَإِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ (210) |
| مگر انتظار آنان غير از اين است که خدا و فرشتگان، در [زير] سايبانهايى از ابر سپيد به سوى آنان بيايند و کار [داورى] يکسره شود؟ و کارها به سوى خدا بازگردانده مى‌شود. (210) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |