| سوره 21 | سوره مبارکه الانبياء | صفحه 324 |
|
| وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا نُوحِي إِلَيْهِ أَنَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدُونِ (25) |
| و پيش از تو هيچ پيامبرى نفرستاديم مگر اينکه به او وحى کرديم که: «خدايى جز من نيست، پس مرا بپرستيد.» (25) |
| وَقَالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمَٰنُ وَلَدًا ۗ سُبْحَانَهُ ۚ بَلْ عِبَادٌ مُكْرَمُونَ (26) |
| و گفتند: «[خداى] رحمان فرزندى اختيار کرده.» منزّه است او. بلکه [فرشتگان] بندگانى ارجمندند، (26) |
| لَا يَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَهُمْ بِأَمْرِهِ يَعْمَلُونَ (27) |
| که در سخن بر او پيشى نمى‌گيرند، و خود به دستور او کار مى‌کنند. (27) |
| يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلَا يَشْفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ارْتَضَىٰ وَهُمْ مِنْ خَشْيَتِهِ مُشْفِقُونَ (28) |
| آنچه فراروى آنان و آنچه پشت سرشان است مى‌داند، و جز براى کسى که [خدا] رضايت دهد، شفاعت نمى‌کنند و خود از بيم او هراسانند. (28) |
| ۞ وَمَنْ يَقُلْ مِنْهُمْ إِنِّي إِلَٰهٌ مِنْ دُونِهِ فَذَٰلِكَ نَجْزِيهِ جَهَنَّمَ ۚ كَذَٰلِكَ نَجْزِي الظَّالِمِينَ (29) |
| و هر کس از آنان بگويد: «من [نيز] جز او خدايى هستم»، او را به دوزخ کيفر مى‌دهيم. [آرى] سزاى ستمکاران را اين گونه مى‌دهيم. (29) |
| أَوَلَمْ يَرَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ كَانَتَا رَتْقًا فَفَتَقْنَاهُمَا ۖ وَجَعَلْنَا مِنَ الْمَاءِ كُلَّ شَيْءٍ حَيٍّ ۖ أَفَلَا يُؤْمِنُونَ (30) |
| آيا کسانى که کفر ورزيدند ندانستند که آسمانها و زمين هر دو به هم پيوسته بودند، و ما آن دو را از هم جدا ساختيم، و هر چيز زنده‌اى را از آب پديد آورديم؟ آيا [باز هم] ايمان نمى‌آورند؟ (30) |
| وَجَعَلْنَا فِي الْأَرْضِ رَوَاسِيَ أَنْ تَمِيدَ بِهِمْ وَجَعَلْنَا فِيهَا فِجَاجًا سُبُلًا لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ (31) |
| و در زمين کوههايى استوار نهاديم تا مبادا [زمين] آنان [=مردم] را بجنباند، و در آن راههايى فراخ پديد آورديم، باشد که راه يابند. (31) |
| وَجَعَلْنَا السَّمَاءَ سَقْفًا مَحْفُوظًا ۖ وَهُمْ عَنْ آيَاتِهَا مُعْرِضُونَ (32) |
| و آسمان را سقفى محفوظ قرار داديم، و[لى] آنان از [مطالعه در] نشانه‌هاى آن اِعراض مى‌کنند. (32) |
| وَهُوَ الَّذِي خَلَقَ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ ۖ كُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ (33) |
| و اوست آن کسى که شب و روز و خورشيد و ماه را پديد آورده است. هر کدام از اين دو در مدارى [معيّن] شناورند. (33) |
| وَمَا جَعَلْنَا لِبَشَرٍ مِنْ قَبْلِكَ الْخُلْدَ ۖ أَفَإِنْ مِتَّ فَهُمُ الْخَالِدُونَ (34) |
| و پيش از تو براى هيچ بشرى جاودانگى [در دنيا] قرار نداديم. آيا اگر تو از دنيا بروى آنان جاويدانند؟ (34) |
| كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ ۗ وَنَبْلُوكُمْ بِالشَّرِّ وَالْخَيْرِ فِتْنَةً ۖ وَإِلَيْنَا تُرْجَعُونَ (35) |
| هر نفسى چشنده مرگ است، و شما را از راه آزمايش به بد و نيک خواهيم آزمود، و به سوى ما بازگردانيده مى‌شويد. (35) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |