| سوره 21 | سوره مبارکه الانبياء | صفحه 325 |
|
| وَإِذَا رَآكَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنْ يَتَّخِذُونَكَ إِلَّا هُزُوًا أَهَٰذَا الَّذِي يَذْكُرُ آلِهَتَكُمْ وَهُمْ بِذِكْرِ الرَّحْمَٰنِ هُمْ كَافِرُونَ (36) |
| و کسانى که کافر شدند، چون تو را ببينند فقط به مسخره‌ات مى‌گيرند [و مى‌گويند:] «آيا اين همان کس است که خدايانتان را [به بدى] ياد مى‌کند؟» در حالى که آنان خود، ياد [خداى] رحمان را منکرند. (36) |
| خُلِقَ الْإِنْسَانُ مِنْ عَجَلٍ ۚ سَأُرِيكُمْ آيَاتِي فَلَا تَسْتَعْجِلُونِ (37) |
| انسان از شتاب آفريده شده است. به زودى آياتم را به شما نشان مى‌دهم. پس [عذاب را] به شتاب از من مخواهيد. (37) |
| وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا الْوَعْدُ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (38) |
| و مى‌گويند: «اگر راست مى‌گوييد، اين وعده [قيامت] کى خواهد بود؟» (38) |
| لَوْ يَعْلَمُ الَّذِينَ كَفَرُوا حِينَ لَا يَكُفُّونَ عَنْ وُجُوهِهِمُ النَّارَ وَلَا عَنْ ظُهُورِهِمْ وَلَا هُمْ يُنْصَرُونَ (39) |
| کاش آنان که کافر شده‌اند مى‌دانستند آنگاه که آتش را نه از چهره‌هاى خود و نه از پشتشان بازنمى‌توانند داشت، و خود مورد حمايت قرار نمى‌گيرند [چه حالى خواهند داشت]. (39) |
| بَلْ تَأْتِيهِمْ بَغْتَةً فَتَبْهَتُهُمْ فَلَا يَسْتَطِيعُونَ رَدَّهَا وَلَا هُمْ يُنْظَرُونَ (40) |
| بلکه [آتش] به طور ناگهانى به آنان مى‌رسد و ايشان را بهت‌زده مى‌کند [به گونه‌اى] که نه مى‌توانند آن را برگردانند و نه به آنان مهلت داده مى‌شود. (40) |
| وَلَقَدِ اسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِنْ قَبْلِكَ فَحَاقَ بِالَّذِينَ سَخِرُوا مِنْهُمْ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (41) |
| و مسلمّاً پيامبران پيش از تو [نيز] مورد ريشخند قرار گرفتند، پس کسانى که آنان را مسخره مى‌کردند، [سزاى] آنچه که آن را به ريشخند مى‌گرفتند گريبانگيرشان شد. (41) |
| قُلْ مَنْ يَكْلَؤُكُمْ بِاللَّيْلِ وَالنَّهَارِ مِنَ الرَّحْمَٰنِ ۗ بَلْ هُمْ عَنْ ذِكْرِ رَبِّهِمْ مُعْرِضُونَ (42) |
| بگو: «چه کسى شما را شب و روز از [عذاب] رحمان حفظ مى‌کند؟» [نه] بلکه آنان از ياد پروردگارشان رويگردانند. (42) |
| أَمْ لَهُمْ آلِهَةٌ تَمْنَعُهُمْ مِنْ دُونِنَا ۚ لَا يَسْتَطِيعُونَ نَصْرَ أَنْفُسِهِمْ وَلَا هُمْ مِنَّا يُصْحَبُونَ (43) |
| [34]آيا براى آنان خدايانى غير از ماست که از ايشان حمايت کنند؟ [آن خدايان] نه مى‌توانند خود را يارى کنند و نه از جانب ما يارى شوند. (43) |
| بَلْ مَتَّعْنَا هَٰؤُلَاءِ وَآبَاءَهُمْ حَتَّىٰ طَالَ عَلَيْهِمُ الْعُمُرُ ۗ أَفَلَا يَرَوْنَ أَنَّا نَأْتِي الْأَرْضَ نَنْقُصُهَا مِنْ أَطْرَافِهَا ۚ أَفَهُمُ الْغَالِبُونَ (44) |
| [نه] بلکه اينها و پدرانشان را برخوردار کرديم تا عمرشان به درازا کشيد. آيا نمى‌بينند که ما مى‌آييم و زمين را از جوانب آن فرو مى‌کاهيم؟ آيا باز هم آنان پيروزند؟ (44) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |