| سوره 21 | سوره مبارکه الانبياء | صفحه 327 |
|
| فَجَعَلَهُمْ جُذَاذًا إِلَّا كَبِيرًا لَهُمْ لَعَلَّهُمْ إِلَيْهِ يَرْجِعُونَ (58) |
| پس آنها را -جز بزرگترشان را- ريز ريز کرد، باشد که ايشان به سراغ آن بروند. (58) |
| قَالُوا مَنْ فَعَلَ هَٰذَا بِآلِهَتِنَا إِنَّهُ لَمِنَ الظَّالِمِينَ (59) |
| گفتند: «چه کسى با خدايان ما چنين [معامله‌اى] کرده، که او واقعاً از ستمکاران است؟» (59) |
| قَالُوا سَمِعْنَا فَتًى يَذْكُرُهُمْ يُقَالُ لَهُ إِبْرَاهِيمُ (60) |
| گفتند: «شنيديم جوانى، از آنها [به بدى] ياد مى‌کرد که به او ابراهيم گفته مى‌شود.» (60) |
| قَالُوا فَأْتُوا بِهِ عَلَىٰ أَعْيُنِ النَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَشْهَدُونَ (61) |
| گفتند: «پس او را در برابر ديدگان مردم بياوريد، باشد که آنان شهادت دهند.» (61) |
| قَالُوا أَأَنْتَ فَعَلْتَ هَٰذَا بِآلِهَتِنَا يَا إِبْرَاهِيمُ (62) |
| گفتند: «اى ابراهيم، آيا تو با خدايان ما چنين کردى؟» (62) |
| قَالَ بَلْ فَعَلَهُ كَبِيرُهُمْ هَٰذَا فَاسْأَلُوهُمْ إِنْ كَانُوا يَنْطِقُونَ (63) |
| گفت: «[نه] بلکه آن را اين بزرگترشان کرده است، اگر سخن مى‌گويند از آنها بپرسيد.» (63) |
| فَرَجَعُوا إِلَىٰ أَنْفُسِهِمْ فَقَالُوا إِنَّكُمْ أَنْتُمُ الظَّالِمُونَ (64) |
| پس به خود آمده و [به يکديگر] گفتند: «در حقيقت، شما ستمکاريد.» (64) |
| ثُمَّ نُكِسُوا عَلَىٰ رُءُوسِهِمْ لَقَدْ عَلِمْتَ مَا هَٰؤُلَاءِ يَنْطِقُونَ (65) |
| سپس سرافکنده شدند [و گفتند:] «قطعاً دانسته‌اى که اينها سخن نمى‌گويند.» (65) |
| قَالَ أَفَتَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ مَا لَا يَنْفَعُكُمْ شَيْئًا وَلَا يَضُرُّكُمْ (66) |
| گفت: «آيا جز خدا چيزى را مى‌پرستيد که هيچ سود و زيانى به شما نمى‌رساند؟ (66) |
| أُفٍّ لَكُمْ وَلِمَا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ ۖ أَفَلَا تَعْقِلُونَ (67) |
| اف بر شما و بر آنچه غير از خدا مى‌پرستيد. مگر نمى‌انديشيد؟» (67) |
| قَالُوا حَرِّقُوهُ وَانْصُرُوا آلِهَتَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ فَاعِلِينَ (68) |
| گفتند: «اگر کارى مى‌کنيد، او را بسوزانيد و خدايانتان را يارى دهيد.» (68) |
| قُلْنَا يَا نَارُ كُونِي بَرْدًا وَسَلَامًا عَلَىٰ إِبْرَاهِيمَ (69) |
| گفتيم: «اى آتش، براى ابراهيم سرد و بى‌آسيب باش.» (69) |
| وَأَرَادُوا بِهِ كَيْدًا فَجَعَلْنَاهُمُ الْأَخْسَرِينَ (70) |
| و خواستند به او نيرنگى بزنند و[لى] آنان را زيانکارترين [مردم] قرار داديم. (70) |
| وَنَجَّيْنَاهُ وَلُوطًا إِلَى الْأَرْضِ الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا لِلْعَالَمِينَ (71) |
| و او و لوط را [براى رفتن] به سوى آن سرزمينى که براى جهانيان در آن برکت نهاده بوديم، رهانيديم. (71) |
| وَوَهَبْنَا لَهُ إِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ نَافِلَةً ۖ وَكُلًّا جَعَلْنَا صَالِحِينَ (72) |
| و اسحاق و يعقوب را [به عنوان نعمتى] افزون به او بخشوديم و همه را از شايستگان قرار داديم. (72) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |