| سوره 25 | سوره مبارکه الفرقان | صفحه 363 |
|
| وَلَا يَأْتُونَكَ بِمَثَلٍ إِلَّا جِئْنَاكَ بِالْحَقِّ وَأَحْسَنَ تَفْسِيرًا (33) |
| و براى تو مَثَلى نياوردند، مگر آنکه [ما] حق را با نيکوترين بيان براى تو آورديم. (33) |
| الَّذِينَ يُحْشَرُونَ عَلَىٰ وُجُوهِهِمْ إِلَىٰ جَهَنَّمَ أُولَٰئِكَ شَرٌّ مَكَانًا وَأَضَلُّ سَبِيلًا (34) |
| کسانى که -به رو درافتاده- به سوى جهنم رانده مى‌شوند، آنان بدترين جاى و گم‌ترين راه را دارند. (34) |
| وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ وَجَعَلْنَا مَعَهُ أَخَاهُ هَارُونَ وَزِيرًا (35) |
| و به يقين [ما] به موسى کتاب [آسمانى] عطا کرديم، و برادرش هارون را همراه او دستيار[ش] گردانيديم. (35) |
| فَقُلْنَا اذْهَبَا إِلَى الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا فَدَمَّرْنَاهُمْ تَدْمِيرًا (36) |
| پس گفتيم: «هر دو به سوى قومى که نشانه‌هاى ما را به دروغ گرفتند برويد.» پس [ما] آنان را به سختى هلاک نموديم. (36) |
| وَقَوْمَ نُوحٍ لَمَّا كَذَّبُوا الرُّسُلَ أَغْرَقْنَاهُمْ وَجَعَلْنَاهُمْ لِلنَّاسِ آيَةً ۖ وَأَعْتَدْنَا لِلظَّالِمِينَ عَذَابًا أَلِيمًا (37) |
| و قوم نوح را آنگاه که پيامبران [خدا] را تکذيب کردند غرقشان ساختيم، و آنان را براى [همه] مردم عبرتى گردانيديم و براى ستمکاران عذابى پر درد آماده کرده‌ايم. (37) |
| وَعَادًا وَثَمُودَ وَأَصْحَابَ الرَّسِّ وَقُرُونًا بَيْنَ ذَٰلِكَ كَثِيرًا (38) |
| و [نيز] عاديان و ثموديان و اصحاب رَسّ و نسلهاى بسيارى ميان اين [جماعتها] را [هلاک کرديم]. (38) |
| وَكُلًّا ضَرَبْنَا لَهُ الْأَمْثَالَ ۖ وَكُلًّا تَبَّرْنَا تَتْبِيرًا (39) |
| و براى همه آنان مَثَلها زديم و همه را زير و زَبَر کرديم. (39) |
| وَلَقَدْ أَتَوْا عَلَى الْقَرْيَةِ الَّتِي أُمْطِرَتْ مَطَرَ السَّوْءِ ۚ أَفَلَمْ يَكُونُوا يَرَوْنَهَا ۚ بَلْ كَانُوا لَا يَرْجُونَ نُشُورًا (40) |
| و قطعاً بر شهرى که باران بلا بر آن بارانده شد گذشته‌اند؛ مگر آن را نديده‌اند؟ [چرا،] ولى اميد به زنده‌شدن ندارند. (40) |
| وَإِذَا رَأَوْكَ إِنْ يَتَّخِذُونَكَ إِلَّا هُزُوًا أَهَٰذَا الَّذِي بَعَثَ اللَّهُ رَسُولًا (41) |
| و چون تو را ببينند، جز به ريشخندت نگيرند، [که:] «آيا اين همان کسى است که خدا او را به رسالت فرستاده است؟ (41) |
| إِنْ كَادَ لَيُضِلُّنَا عَنْ آلِهَتِنَا لَوْلَا أَنْ صَبَرْنَا عَلَيْهَا ۚ وَسَوْفَ يَعْلَمُونَ حِينَ يَرَوْنَ الْعَذَابَ مَنْ أَضَلُّ سَبِيلًا (42) |
| چيزى نمانده بود که ما را از خدايانمان -اگر بر آن ايستادگى نمى‌کرديم- منحرف کند. «و هنگامى که عذاب را مى‌بينند به زودى خواهند دانست چه کسى گمراه‌تر است. (42) |
| أَرَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَٰهَهُ هَوَاهُ أَفَأَنْتَ تَكُونُ عَلَيْهِ وَكِيلًا (43) |
| آيا آن کس که هواى [نفس] خود را معبود خويش گرفته است ديدى؟ آيا [مى‌توانى] ضامن او باشى؟ (43) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |