| سوره 28 | سوره مبارکه القصص | صفحه 390 |
|
| فَلَمَّا جَاءَهُمْ مُوسَىٰ بِآيَاتِنَا بَيِّنَاتٍ قَالُوا مَا هَٰذَا إِلَّا سِحْرٌ مُفْتَرًى وَمَا سَمِعْنَا بِهَٰذَا فِي آبَائِنَا الْأَوَّلِينَ (36) |
| پس چون موسى آيات روشن ما را براى آنان آورد، گفتند: «اين جز سحرى ساختگى نيست و از پدران پيشين خود چنين [چيزى] نشنيده‌ايم.» (36) |
| وَقَالَ مُوسَىٰ رَبِّي أَعْلَمُ بِمَنْ جَاءَ بِالْهُدَىٰ مِنْ عِنْدِهِ وَمَنْ تَكُونُ لَهُ عَاقِبَةُ الدَّارِ ۖ إِنَّهُ لَا يُفْلِحُ الظَّالِمُونَ (37) |
| و موسى گفت: «پروردگارم به [حال] کسى که از جانب او رهنمودى آورده و [نيز] کسى که فرجام [نيکوىِ] آن سرا براى اوست، داناتر است. در حقيقت، ظالمان رستگار نمى‌شوند.» (37) |
| وَقَالَ فِرْعَوْنُ يَا أَيُّهَا الْمَلَأُ مَا عَلِمْتُ لَكُمْ مِنْ إِلَٰهٍ غَيْرِي فَأَوْقِدْ لِي يَا هَامَانُ عَلَى الطِّينِ فَاجْعَلْ لِي صَرْحًا لَعَلِّي أَطَّلِعُ إِلَىٰ إِلَٰهِ مُوسَىٰ وَإِنِّي لَأَظُنُّهُ مِنَ الْكَاذِبِينَ (38) |
| و فرعون گفت: «اى بزرگان قوم، من جز خويشتن براى شما خدايى نمى‌شناسم. پس اى هامان؛ برايم بر گل آتش بيفروز و برجى [بلند] براى من بساز، شايد به [حال] خداى موسى اطّلاع يابم، و من جداً او را از دروغگويان مى‌پندارم.» (38) |
| وَاسْتَكْبَرَ هُوَ وَجُنُودُهُ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَظَنُّوا أَنَّهُمْ إِلَيْنَا لَا يُرْجَعُونَ (39) |
| و او و سپاهيانش در آن سرزمين به ناحق سرکشى کردند و پنداشتند که به سوى ما بازگردانيده نمى‌شوند. (39) |
| فَأَخَذْنَاهُ وَجُنُودَهُ فَنَبَذْنَاهُمْ فِي الْيَمِّ ۖ فَانْظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الظَّالِمِينَ (40) |
| تا او و سپاهيانش را فرو گرفتيم و آنان را در دريا افکنديم، بنگر که فرجام کار ستمکاران چگونه بود. (40) |
| وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يَدْعُونَ إِلَى النَّارِ ۖ وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ لَا يُنْصَرُونَ (41) |
| و آنان را پيشوايانى که به سوى آتش مى‌خوانند گردانيديم، و روز رستاخيز يارى نخواهند شد. (41) |
| وَأَتْبَعْنَاهُمْ فِي هَٰذِهِ الدُّنْيَا لَعْنَةً ۖ وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ هُمْ مِنَ الْمَقْبُوحِينَ (42) |
| و در اين دنيا لعنتى بدرقه [نام] آنان کرديم و روز قيامت [نيز] ايشان از [جمله] زشت‌رويانند. (42) |
| وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ مِنْ بَعْدِ مَا أَهْلَكْنَا الْقُرُونَ الْأُولَىٰ بَصَائِرَ لِلنَّاسِ وَهُدًى وَرَحْمَةً لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ (43) |
| و به راستى، پس از آنکه نسلهاى نخستين را هلاک کرديم، به موسى کتاب داديم که [دربردارنده] روشنگرى‌ها و رهنمود و رحمتى براى مردم بود، اميد که آنان پند گيرند. (43) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |