| سوره 33 | سوره مبارکه الاحزاب | صفحه 424 |
|
| تَحِيَّتُهُمْ يَوْمَ يَلْقَوْنَهُ سَلَامٌ ۚ وَأَعَدَّ لَهُمْ أَجْرًا كَرِيمًا (44) |
| درودشان -روزى که ديدارش کنند- سلام خواهد بود، و براى آنان پاداشى نيکو آماده کرده است. (44) |
| يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ شَاهِدًا وَمُبَشِّرًا وَنَذِيرًا (45) |
| اى پيامبر، ما تو را [به سِمَت] گواه و بشارتگر و هشداردهنده فرستاديم، (45) |
| وَدَاعِيًا إِلَى اللَّهِ بِإِذْنِهِ وَسِرَاجًا مُنِيرًا (46) |
| و دعوت‌کننده به سوى خدا به فرمان او، و چراغى تابناک. (46) |
| وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ بِأَنَّ لَهُمْ مِنَ اللَّهِ فَضْلًا كَبِيرًا (47) |
| و مؤمنان را مژده دِه که براى آنان از جانب خدا بخشايشى فراوان خواهد بود. (47) |
| وَلَا تُطِعِ الْكَافِرِينَ وَالْمُنَافِقِينَ وَدَعْ أَذَاهُمْ وَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ ۚ وَكَفَىٰ بِاللَّهِ وَكِيلًا (48) |
| و کافران و منافقان را فرمان مبر، و از آزارشان بگذر و بر خدا اعتماد کن و کارسازى [چون] خدا کفايت مى‌کند. (48) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا نَكَحْتُمُ الْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِنْ قَبْلِ أَنْ تَمَسُّوهُنَّ فَمَا لَكُمْ عَلَيْهِنَّ مِنْ عِدَّةٍ تَعْتَدُّونَهَا ۖ فَمَتِّعُوهُنَّ وَسَرِّحُوهُنَّ سَرَاحًا جَمِيلًا (49) |
| اى کسانى که ايمان آورده‌ايد، اگر زنان مؤمن را به نکاح خود درآورديد، آنگاه پيش از آنکه با آنان همخوابگى کنيد، طلاقشان داديد، ديگر بر عهده آنها عده‌اى که آن را بشماريد، نيست؛ پس مَهْرشان را بدهيد و خوش و خرّم آنها را رها کنيد. (49) |
| يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَحْلَلْنَا لَكَ أَزْوَاجَكَ اللَّاتِي آتَيْتَ أُجُورَهُنَّ وَمَا مَلَكَتْ يَمِينُكَ مِمَّا أَفَاءَ اللَّهُ عَلَيْكَ وَبَنَاتِ عَمِّكَ وَبَنَاتِ عَمَّاتِكَ وَبَنَاتِ خَالِكَ وَبَنَاتِ خَالَاتِكَ اللَّاتِي هَاجَرْنَ مَعَكَ وَامْرَأَةً مُؤْمِنَةً إِنْ وَهَبَتْ نَفْسَهَا لِلنَّبِيِّ إِنْ أَرَادَ النَّبِيُّ أَنْ يَسْتَنْكِحَهَا خَالِصَةً لَكَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ ۗ قَدْ عَلِمْنَا مَا فَرَضْنَا عَلَيْهِمْ فِي أَزْوَاجِهِمْ وَمَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ لِكَيْلَا يَكُونَ عَلَيْكَ حَرَجٌ ۗ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا (50) |
| اى پيامبر، ما براى تو آن همسرانى را که مَهْرشان را داده‌اى حلال کرديم، و [کنيزانى] را که خدا از غنيمت جنگى در اختيار تو قرار داده، و دختران عمويت و دختران عمه‌هايت و دختران دايى تو و دختران خاله‌هايت که با تو مهاجرت کرده‌اند، و زن مؤمنى که خود را [داوطلبانه] به پيامبر ببخشد-در صورتى که پيامبر بخواهد او را به زنى گيرد. [اين ازدواج از روى بخشش] ويژه توست نه ديگر مؤمنان. ما نيک مى‌دانيم که در مورد زنان و کنيزانشان چه بر آنان مقرر کرده‌ايم، تا براى تو مشکلى پيش نيايد، و خدا همواره آمرزنده مهربان است. (50) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |