| سوره 34 | سوره مبارکه سبا | صفحه 433 |
|
| وَيَوْمَ يَحْشُرُهُمْ جَمِيعًا ثُمَّ يَقُولُ لِلْمَلَائِكَةِ أَهَٰؤُلَاءِ إِيَّاكُمْ كَانُوا يَعْبُدُونَ (40) |
| و [ياد کن] روزى را که همه آنان را محشور مى‌کند، آنگاه به فرشتگان مى‌فرمايد: «آيا اينها بودند که شما را مى‌پرستيدند؟» (40) |
| قَالُوا سُبْحَانَكَ أَنْتَ وَلِيُّنَا مِنْ دُونِهِمْ ۖ بَلْ كَانُوا يَعْبُدُونَ الْجِنَّ ۖ أَكْثَرُهُمْ بِهِمْ مُؤْمِنُونَ (41) |
| مى‌گويند: «منزّهى تو، سرپرست ما تويى نه آنها بلکه جنّيان را مى‌پرستيدند؛ بيشترشان به آنها اعتقاد داشتند.» (41) |
| فَالْيَوْمَ لَا يَمْلِكُ بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ نَفْعًا وَلَا ضَرًّا وَنَقُولُ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا ذُوقُوا عَذَابَ النَّارِ الَّتِي كُنْتُمْ بِهَا تُكَذِّبُونَ (42) |
| اکنون براى يکديگر سود و زيانى نداريد، و به کسانى که ستم کرده‌اند مى‌گوييم: «بچشيد عذاب آتشى را که آن را دروغ مى‌شمرديد.» (42) |
| وَإِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ قَالُوا مَا هَٰذَا إِلَّا رَجُلٌ يُرِيدُ أَنْ يَصُدَّكُمْ عَمَّا كَانَ يَعْبُدُ آبَاؤُكُمْ وَقَالُوا مَا هَٰذَا إِلَّا إِفْكٌ مُفْتَرًى ۚ وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُمْ إِنْ هَٰذَا إِلَّا سِحْرٌ مُبِينٌ (43) |
| و چون آيات تابناک ما بر آنان خوانده مى‌شود مى‌گويند: «اين جز مردى نيست که مى‌خواهد شما را از آنچه پدرانتان مى‌پرستيدند باز دارد.» و [نيز] مى‌گويند: «اين جز دروغى بربافته نيست.» و کسانى که به حق -چون به سويشان آمد- کافر شدند مى‌گويند: «اين جز افسونى آشکار نيست.» (43) |
| وَمَا آتَيْنَاهُمْ مِنْ كُتُبٍ يَدْرُسُونَهَا ۖ وَمَا أَرْسَلْنَا إِلَيْهِمْ قَبْلَكَ مِنْ نَذِيرٍ (44) |
| و ما کتابهايى به آنان نداده بوديم که آن را بخوانند، و پيش از تو هشداردهنده‌اى به سويشان نفرستاده بوديم. (44) |
| وَكَذَّبَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَمَا بَلَغُوا مِعْشَارَ مَا آتَيْنَاهُمْ فَكَذَّبُوا رُسُلِي ۖ فَكَيْفَ كَانَ نَكِيرِ (45) |
| و کسانى که پيش از اينان بودند، [نيز] تکذيب کردند، در حالى که اينان به ده‌يک آنچه بديشان داده بوديم نرسيده‌اند. [آرى،] فرستادگانِ مرا دروغ شمردند؛ پس چگونه بود کيفر من؟ (45) |
| ۞ قُلْ إِنَّمَا أَعِظُكُمْ بِوَاحِدَةٍ ۖ أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنَىٰ وَفُرَادَىٰ ثُمَّ تَتَفَكَّرُوا ۚ مَا بِصَاحِبِكُمْ مِنْ جِنَّةٍ ۚ إِنْ هُوَ إِلَّا نَذِيرٌ لَكُمْ بَيْنَ يَدَيْ عَذَابٍ شَدِيدٍ (46) |
| بگو: «من فقط به شما يک اندرز مى‌دهم که: دو دو و به تنهايى براى خدا به پا خيزيد، سپس بينديشيد که رفيق شما هيچ گونه ديوانگى ندارد. او شما را از عذاب سختى که در پيش است جز هشداردهنده‌اى [بيش] نيست. (46) |
| قُلْ مَا سَأَلْتُكُمْ مِنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَكُمْ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى اللَّهِ ۖ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ (47) |
| بگو: «هر مزدى که از شما خواستم آن از خودتان مزد من جز بر خدا نيست، و او بر هر چيزى گواه است.» (47) |
| قُلْ إِنَّ رَبِّي يَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلَّامُ الْغُيُوبِ (48) |
| بگو: «بى‌گمان، پروردگارم حقيقت را القا مى‌کند؛ [اوست] داناى نهانها.» (48) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |