| سوره 35 | سوره مبارکه فاطر | صفحه 436 |
|
| وَمَا يَسْتَوِي الْبَحْرَانِ هَٰذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ سَائِغٌ شَرَابُهُ وَهَٰذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ ۖ وَمِنْ كُلٍّ تَأْكُلُونَ لَحْمًا طَرِيًّا وَتَسْتَخْرِجُونَ حِلْيَةً تَلْبَسُونَهَا ۖ وَتَرَى الْفُلْكَ فِيهِ مَوَاخِرَ لِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (12) |
| و دو دريا يکسان نيستند: اين يک، شيرين تشنگى‌زدا [و] نوشيدنش گواراست؛ و آن يک، شور تلخ‌مزه است؛ و از هر يک گوشتى تازه مى‌خوريد و زيورى که آن را بر خود مى‌پوشيد بيرون مى‌آوريد؛ و کشتى را در آن، موج‌شکاف مى‌بينى تا از فضل او [روزى خود را] جستجو کنيد، و اميد که سپاس بگزاريد. (12) |
| يُولِجُ اللَّيْلَ فِي النَّهَارِ وَيُولِجُ النَّهَارَ فِي اللَّيْلِ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ كُلٌّ يَجْرِي لِأَجَلٍ مُسَمًّى ۚ ذَٰلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ لَهُ الْمُلْكُ ۚ وَالَّذِينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ مَا يَمْلِكُونَ مِنْ قِطْمِيرٍ (13) |
| شب را به روز درمى‌آورد و روز را به شب درمى‌آورد، و آفتاب و ماه را تسخير کرده است [که] هر يک تا هنگامى معين روانند؛ اين است خدا پروردگار شما؛ فرمانروايى از آنِ اوست. و کسانى را که بجز او مى‌خوانيد، مالک پوست هسته خرمايى [هم ]نيستند. (13) |
| إِنْ تَدْعُوهُمْ لَا يَسْمَعُوا دُعَاءَكُمْ وَلَوْ سَمِعُوا مَا اسْتَجَابُوا لَكُمْ ۖ وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ يَكْفُرُونَ بِشِرْكِكُمْ ۚ وَلَا يُنَبِّئُكَ مِثْلُ خَبِيرٍ (14) |
| اگر آنها را بخوانيد، دعاى شما را نمى‌شنوند، و اگر [فرضاً] بشنوند اجابتتان نمى‌کنند، و روز قيامت شرکِ شما را انکار مى‌کنند؛ و [هيچ کس] چون [خداى] آگاه، تو را خبردار نمى‌کند. (14) |
| ۞ يَا أَيُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَرَاءُ إِلَى اللَّهِ ۖ وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ (15) |
| اى مردم، شما به خدا نيازمنديد، و خداست که بى‌نياز ستوده است. (15) |
| إِنْ يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ وَيَأْتِ بِخَلْقٍ جَدِيدٍ (16) |
| و اگر بخواهد شما را مى‌بَرد و خلقى نو [بر سر کار] مى‌آورد. (16) |
| وَمَا ذَٰلِكَ عَلَى اللَّهِ بِعَزِيزٍ (17) |
| و اين [امر] براى خدا دشوار نيست. (17) |
| وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَىٰ ۚ وَإِنْ تَدْعُ مُثْقَلَةٌ إِلَىٰ حِمْلِهَا لَا يُحْمَلْ مِنْهُ شَيْءٌ وَلَوْ كَانَ ذَا قُرْبَىٰ ۗ إِنَّمَا تُنْذِرُ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَيْبِ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ ۚ وَمَنْ تَزَكَّىٰ فَإِنَّمَا يَتَزَكَّىٰ لِنَفْسِهِ ۚ وَإِلَى اللَّهِ الْمَصِيرُ (18) |
| و هيچ باربَردارنده‌اى بار [گناه] ديگرى را برنمى‌دارد، و اگر گرانبارى [ديگرى را به يارى] به سوى بارش فرا خواند چيزى از آن برداشته نمى‌شود، هر چند خويشاوند باشد. [تو] تنها کسانى را که از پروردگارشان در نهان مى‌ترسند و نماز برپا مى‌دارند، هشدار مى‌دهى؛ و هر کس پاکيزگى جويد تنها براى خود پاکيزگى مى‌جويد، و فرجام [کارها] به سوى خداست. (18) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |