| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 46 |
|
| وَمَا أَنْفَقْتُمْ مِنْ نَفَقَةٍ أَوْ نَذَرْتُمْ مِنْ نَذْرٍ فَإِنَّ اللَّهَ يَعْلَمُهُ ۗ وَمَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ أَنْصَارٍ (270) |
| و هر نفقه‌اى را که انفاق، يا هر نذرى را که عهد کرده‌ايد، قطعاً خداوند آن را مى‌داند، و براى ستمکاران هيچ ياورى نيست. (270) |
| إِنْ تُبْدُوا الصَّدَقَاتِ فَنِعِمَّا هِيَ ۖ وَإِنْ تُخْفُوهَا وَتُؤْتُوهَا الْفُقَرَاءَ فَهُوَ خَيْرٌ لَكُمْ ۚ وَيُكَفِّرُ عَنْكُمْ مِنْ سَيِّئَاتِكُمْ ۗ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ (271) |
| اگر صدقه‌ها را آشکار کنيد، اين، کار خوبى است، و اگر آن را پنهان داريد و به مستمندان بدهيد، اين براى شما بهتر است؛ و بخشى از گناهانتان را مى‌زدايد، و خداوند به آنچه انجام مى‌دهيد آگاه است. (271) |
| ۞ لَيْسَ عَلَيْكَ هُدَاهُمْ وَلَٰكِنَّ اللَّهَ يَهْدِي مَنْ يَشَاءُ ۗ وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ خَيْرٍ فَلِأَنْفُسِكُمْ ۚ وَمَا تُنْفِقُونَ إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ اللَّهِ ۚ وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ خَيْرٍ يُوَفَّ إِلَيْكُمْ وَأَنْتُمْ لَا تُظْلَمُونَ (272) |
| هدايت آنان بر عهده تو نيست، بلکه خدا هر که را بخواهد هدايت مى‌کند، و هر مالى که انفاق کنيد، به سود خود شماست، و[لى] جز براى طلب خشنودى خدا انفاق مکنيد، و هر مالى را که انفاق کنيد [پاداش آن] به طور کامل به شما داده خواهد شد و ستمى بر شما نخواهد رفت. (272) |
| لِلْفُقَرَاءِ الَّذِينَ أُحْصِرُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ لَا يَسْتَطِيعُونَ ضَرْبًا فِي الْأَرْضِ يَحْسَبُهُمُ الْجَاهِلُ أَغْنِيَاءَ مِنَ التَّعَفُّفِ تَعْرِفُهُمْ بِسِيمَاهُمْ لَا يَسْأَلُونَ النَّاسَ إِلْحَافًا ۗ وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ خَيْرٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلِيمٌ (273) |
| [اين صدقات] براى آن [دسته از] نيازمندانى است که در راه خدا فرومانده‌اند، و نمى‌توانند [براى تأمين هزينه زندگى] در زمين سفر کنند. از شدّت خويشتن‌دارى، فرد بى‌اطلاع، آنان را توانگر مى‌پندارد. آنها را از سيمايشان مى‌شناسى. با اصرار، [چيزى] از مردم نمى‌خواهند. و هر مالى [به آنان] انفاق کنيد، قطعاً خدا از آن آگاه است. (273) |
| الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ بِاللَّيْلِ وَالنَّهَارِ سِرًّا وَعَلَانِيَةً فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ (274) |
| کسانى که اموال خود را شب و روز، و نهان و آشکارا، انفاق مى‌کنند، پاداش آنان نزد پروردگارشان براى آنان خواهد بود؛ و نه بيمى بر آنان است و نه اندوهگين مى‌شوند. (274) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |